สุนิพนธ์
มองดูฟ้า ยังเป็นฟ้า เหมือนครานั้น
ถึงสีสัน แตกต่าง อย่างเคยเห็น
โค้งขอบฟ้า ยังมี เหมือนที่เป็น
คืนเดือนเพ็ญ จันทร์กระจ่าง พร่างนภา
เสียงจิ้งหรีด เรไร ณ ไพรพฤกษ์
หวนรำลึก ถึงวัน เข้าพรรษา
เมฆสลัว มัวหม่น ลมฝนมา
เยือกอุรา รวดร้าว เหมือนคราวเคย
ฟ้ายังคง เปลี่ยนสี ทุกทีท่า
ดาริกา ย้ายมิหยุด สุดเฉลย
ดุจดั่งใจ นงราม แม่ทรามเชย
กระไรเลย จะคงมั่น มิผันแปร
คำออดอ้อน ออเซาะ ฉอเลาะร่ำ
ก้องลำนำ ห้วงใจ ให้เป็นแผล
ยามอ้างว้าง โดดเดี่ยว ในดวงแด
ดังโดนแหย่ ยอกเหน็บ ให้เจ็บจำ
นทีล่อง ไหลลับ มิกลับย้อน
อุทาหรณ์ เตือนตน คนถลำ
ผ่านมาแล้ว ผ่านไป สายฝนพรำ
คารมคำ คนแท้ ไม่แน่นอน
1616
1
0
หน้าส่วนตัว
