คนป่าฯ
*** นาฬิกา ตีเจ็ดครั้ง ดังข้างฝา
บอกเวลา หนึ่งทุ่ม เริ่มกลุ้มจิต
ก็ว่าจะ ปรุงปรับ กับชีวิต
แต่มันคิด ไม่ออกเออ.. เผลอลืมไป
*** นาฬิกา ตีแปดครั้ง ยังกลุ้มจิต
ก็ยังคิด ไม่ออก บอกไม่ได้
คืนนี้หนา ว่าจะ ทำอะไร
เหตุไฉน อัลไซเม่อร์ เซ่องงงง
*** นาฬิกา สามทุ่ม กลุ้มยิ่งขึ้น
คิดยิ่งมึน อะไรนะ ที่ประสงค์
ครั้นสี่ทุ่ม ยิ่งกลุ้มใจ ตอบไม่ลง
แต่ซื่อตรง คิดไม่ได้ ไม่ไปนอน
*** นาฬิกา ตีอีก สิบเอ็ดครั้ง
ต้องฝืนนั่ง นิ่งนึก ให้ได้ก่อน
นึกไม่ออก บอกไม่ได้ ไม่ต้องนอน
ไม่ใจอ่อน ถอยท้อ ต่อการนึก
*** นาฬิกา ตีก้อง สิบสองครั้ง
โห..จังงัง ค