ภูวดินทร์
ถ้าเธอถามว่าฉันรักเธอมากขนาดไหน
เธอลองนับเม็ดทรายดูเถิดหนา
รักเธอมากโปรดรับรู้นะกานดา
รักยิ่งกว่านับเม็ดทรายที่ทะเล
ทุกวันนี้ลมหายใจที่มีอยู่
เธอเป็นคู่ที่ศรรักปักอกมิหักเห
ไม่รักอื่นรักแต่เธอมิรวนเร
ไม่หักเหเป็นอื่นไปชั่วชีวัน
ถ้าเธอถามฉันว่าฉันเจ็บไหม
ถ้าเธอไปรักใครไกลจากฉันเข้าสักวัน
ฉันคงตอบได้แน่ดูที่น้ำตาฉัน
สายฝนนั้นคือน้ำตาของฉันเอง
ก็อยากให้เธอได้รู้เห็น
ก่อนเธอเป็นเพชฌฆาตจักข่มเหง
ก่อนทำร้ายตัวฉันให้ดูเอาเอง
ถ้าไม่เกรงฉันเสียใจโปรดทำร้ายเอา.
นึกเสียว่าสงสาร นะกลั่นออกมาจากใจเลยครับ
ภูวดินทร์
๑๕ เมษ.๒๕๔๘
font>
1434
10
0
หน้าส่วนตัว
