19 สิงหาคม 2552 00:38 น.

พักรบ...พบทาง

อุเบกขาตั้งวางอย่าห่างจิต
น้อมนำธรรมพินิศใคร่คิดดี
หมั่นสงวนวาจาและท่าที
กล่าววจี...ผูกมิตรพิชิตใจ...

กรุณาต่อเขาพ้นเศร้าหมอง
ไม่ประลองหักหาญพาลเข้าใส่
ควรสงสารปองดองต่างผ่องใส
คิดช่วยให้...พ้นทุกข์มีสุขเสริม...

เมตตาจิตต่อกันหมั่นฝึกฝน
รักตัวตนรักเขาเราหมั่นเพิ่ม
มีแรงใจถ้อยคำคอยย้ำเติม
รู้สึกเดิมอย่าเคืองเรื่องขี้หมา...

มุฑิตาจิตน้อมพร้อมสรรเสริญ
พูดคุยเพลินยินดีมีคุณค่า
ด้วยจริงใจไร้เล่ห์ทุกเวลา
เฝ้ารักษาน้ำมิตรเพ่งพิศควร...

น้อมนำพรหมวิหารสี่เป็นที่พึ่ง
นิ่งนับหนึ่งบวกลบได้ทบทวน
ถึงเวลาปล่อยวางอย่างถี่ถ้วน
ทุกสิ่งล้วนเกิดดับแล้วลับเลือน

1175

love

comment

11 สิงหาคม 2552 19:22 น.

เหนื่อยแล้ว...

การเดินทางยาวไกลหวาดไหวหวั่น
ดวงจิตพลั่นอยากหยุดคว้าจุดหมาย
อ่อนแรงก้าวร้าวรอนเฝ้าคลอนคลาย
ทอดมองปลาย...แสนไกลคว้าไขว่มา...

อยากจะหยุดลมปราณเลิกสานฝัน
เหนื่อยหน่ายสู้บากบั่นแก้ปัญหา
ปลิดปลงสิ้นความฝันมันอ่อนล้า
หยุดไขว่คว้า...ทุกอย่างละวางลง...

เลือนหนทางเคยก่อเติมต่อแล้ว
พาดวงแก้วเคยสวยสดลดทะนง
หยุดความฝันเคยใฝ่ไม่ประสงค์
ก่อนมั่นคงต่อความฝันมุ่งมั่นทำ...

เมื่อวันนี้เหนื่อยหน่ายพ่ายปัญหา
เหมือนหมดสิ้นหยุดคว้าช่างน่าขำ
คล้ายอยากพอหยุดคว้ามุ่งหาธรรม
เลิกละกรรมน้อมพระธรรมนำชีวิน...