17 สิงหาคม 2556 20:18 น.
แมงกุ๊ดจี่
หากจะนับรอยโศกวิโยคจิต
หว่างชีวิตผลิกผันกับหวั่นไหว
มีพลาดผิดหลายคราวมายาวไกล
อีกเมื่อไหร่? พบสุขความทุกข์จาง...
ทำอย่างไร? จึงปรากฎเรื่องสดใส
หรือมีใคร?...นำพาพบฟ้าสาง
เถอะสักครั้งบรรเทาทุกข์เบาบาง
ปลีกหนทางหวั่นไหวไกลวังวน...
อยากปลงใจแน่จริงทุกสิ่งนั้น
วิตกพรั่น...ยอมรับว่าสับสน
เหลียวทางใดมันฝืดพามืดมน
หวังผ่านพ้น...วัฏฏะห้วงชะตา...
ทุกสิ่งล้วนเป็นไปตามไตรลักษณ์
ควรตระหนัก...รอยกรรมธรรมดา
ความเกิด-ดับวนเวียนกงเกวียนพา-
เมื่อถึงครา...ให้ผลรับทนไป...
เพราะวันนี้...ที่เห็นและเป็นอยู่
มิอาจรู้...อนาคตปรากฎใด
ทุกรอยก้าวซ่อนเจ็บหนาวเหน็บใน
ทนข่มไว้...ให้ลึกแม้นึกกลัว...
อย่าถามว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร?
เรื่องมันไม่ได้ยืดยาว แต่เล่าอย่างไรก็ไม่จบ...
เพราะรัก...ทำให้กลัวงั่นรึ? ไม่จริงหรอก...
Would you ever let me down?
I'm worry so worry that you'll let me down.
2 สิงหาคม 2556 21:22 น.
แมงกุ๊ดจี่
นิ่งเนินนานเหม่อมองส่องกระจก
ร้าวในอกหวาดหวั่นจิตพรั่นไหว
สบเนตรของหญิงหนึ่งอื้ออึงนัย
เพ่งมองไป...ได้เห็นความเย็นชา....
แฝงแววโศกหงอยเหงาหม่นเศร้านัก
เหมือนหน่วงหนักบากบั่นกับปัญหา
ดูเหม่อลอยอ่อนไหวไร้ชีวา
ในแววตา...ทุกข์ระทมขื่มขมทรวง...
เปรียบแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่า
ดูอ่อนล้า..สิ้นหวังเรื่องทั้งปวง
คงเหนื่อยหน่ายสับสนกับกลลวง
จะมีไหม? บางห้วงชีวิตวิจิตรงาม...
สบตาเธออีกครั้งก็ยังโศก
เหมือนว่าโลกน่าเกลียดน่าเหยียดหยาม
แววตานั้นหวาดหวั่นพรั่นเกรงขาม
มีนัยความ...แฝงเร้นสิ่งเป็นไป...
ปล.๑ : อยากได้ความจริงใจ หัวใจเราก็ต้องจริง และแท้ด้วยสินะ
ปล.๒ : ไม่อยากให้ใครโกหก ฉะนั้นเราก็พูดแต่คำจริง จริงใจเป็นปกติของจิต
ปล.๓ : แต่ถ้าเราพูดแต่คำจริง แต่กลับถูกโกหกอยู่ตลอดหมายความว่าเรายังจริงไม่พอสินะ
ปล.๔ : ทำเป็นไม่รู้บางเรื่องบ้างจะทำให้มีความสุข และอยู่ได้อย่างปกติสุข...
31 สิงหาคม 2556 19:25 น.
แมงกุ๊ดจี่
กำแพงใดที่กั้น หนทาง
ลองร่วมกันถกถาง ย่อมสู้
พวกเราต่างวาดวาง เกิดก่อ
ก้าวบั่นเคียงเรียนรู้ เพื่อสร้างรักจริง...
ปัจฉิมลิขิต : มาขึ้นบ้านใหม่ ที่ไฉไลกว่าเดิม เพราะคิดถึงจึง ไม่มีอะไรมากกว่า อิอิ บอกตรงๆ งงจังเลย
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
4127
