23 เมษายน 2551 10:15 น.

กลุ้มนะเนี๊ย...

นั่งกอดเข่าเหม่อลอยปล่อยรู้สึก
ทบทวนนึกเรื่องราวคราวก่อนนั้น
เมื่อเวลาล่วงผ่านเนิ่นนานวัน
คิดอยากทวงคำมั่นเคยสัญญา...

บอกทุกอย่างจริงจังตั้งประสงค์
ความมั่นคงจะมอบให้ในวันหน้า
ฐานะพร้อมหาฤกษ์ดีเตรียมวิวาห์
บอกแก้วตาจงรออย่าท้อใจ...

เร่งสร้างตัวจากศูนย์เพิ่มพูนทรัพย์
เพื่อมารับจอมขวัญร่วมฝันใส
วางรากฐานอนาคตทั้งหมดไว้
พร้อมวันใดไปสู่ขอกับพ่อตา...

เชื่อทุกอย่างจริงจังดั่งประสงค์
รักซื่อตรงมอบเสนอ...เสมอมา
ยังรอคอยแน่วแน่แค่พี่ยา
ได้โปรดอย่าปล่อยทนบนคานทอง...คิ ๆ

1820

love

comment

2 เมษายน 2551 08:48 น.

นัยจินตนาการ

มองไม่เห็นสิ่งใด...ในอนาคต
ไม่สวยสด...มืดมิด...ชีวิตคว้าง
สัมพันธ์เราที่เป็นอยู่ดูเบาบาง
รอเลือนลางเลื่อนลับกับคืนวัน...

เหมือนวาดภาพรักไว้ในอากาศ
เป็นเพียงธาตุเรรวนช่างผวนผัน
มันเปล่าดายเลื่อนลอยคอยคืนวัน
คล้ายความฝันไม่กล้าไขว่คว้ามา...

ทนข่มเหงาโดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวจิต
สร้างนิมิตเป็นภาพวาด...ปรารถนา
เพียงฝันถึงเรื่องราวรัก...เราสักครา
เท่านี้หนาใจเกษมแสนเปรมปรีดิ์...

เพราะเลื่อนลอยไร้ทิศเกินคิดวาด
มิบังอาจ...ในสำนึก...ส่วนลึกนี้
ความสัมพันธ์เป็นเช่นไร?...ใจรู้ดี
เหมือนริบหรี่สิ้นแสงอ่อนแรงลง...

ทำได้เพียงเก็บภาพเคยวาดหวัง
เรื่องความรักหนหลัง...ยังยืนยง
แม้ทุกอย่างไม่เป็นเช่นประสงค์
ก็ต้องปลงปล่อยวาสนานำพาไป...

เพียงหลงไปถวิลในจินตนาการ
เป็นรอยต่างหว่างม่าน...กาลสมัย
ที่รอคอยใครคนหนึ่ง...ซึ่งอยู่ไกล
แม้นไม่อาจรู้เมื่อใด "ได้พบพาน"