ผูก(มัด)พัน

แมงกุ๊ดจี่

ฉันคู้เข่าก้มหน้า...
อยู่ในความมืดมิด ของห้องเงียบ...
ในค่อนคืนดึกดื่นแล้ว  แต่นอนไม่หลับ
ภาพเรื่องราวที่ผ่านมาผุดเข้ามาม่านความคิด...
  

นี่สินะที่เขาเรียกว่าน้ำตาเช็ดหัวเข่า...  
ความรักทำให้คนปวดร้าว    ใช่ปวดร้าวและเป็นทุกข์
เพราะไม่เข้าใจในทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น....
ความไม่เข้าใจระหว่างคนสองคน  ทำให้เกิดปัญหาต่าง ๆ  


อยากย้อนเวลากลับไปเพื่อแก้ไข....
แต่เป็นไปไม่ได้   ฉันพยายามที่จะทำให้ทุกวันที่เป็นดี
ทุกอย่างเหมือนจะดี   แต่เปล่าเลย   ไม่เคยดีขึ้นมา...


ฉันไม่เคยคิดว่าเรื่องราวที่เกิดเป็นความรัก....
มันคือชะตากรรมมากกว่า   เหมือนเป็นกรรมที่ต้องรับ
แม้ว่าไม่อยากยอมรับก็ตาม   มันไม่ใช่ความรักที่รักด้วยสมัครใจ   
เขาอาจรัก  รักประเภทไหน?  ก็ไม่เข้าใจจึงทำให้เป็นแบบนี้....


ความทุกข์   ที่เกิดจากความรักของเขาฝ่ายเดียว
ทำให้หัวใจฉันเจ็บปวด   ทรมานอยู่ไม่รู้จบ   และมีแต่ความทุกข์
พยายามแล้วที่จะรักให้จงได้แต่ก็เปล่าประโยชน์   เหมือนยิ่งทวีความเจ็บปวด
ทั้งเขา   และตัวฉันเอง...


ทำไม?  ฉันถามตัววนเวียนซ้ำ-ซ้ำ  ว่าทำไม?
ต้องมาเจ็บเพราะความรักของผู้ชายคนหนึ่งด้วย....
ฉันไม่ได้รักเขาเลย   ไม่เลยไม่เคยรัก....
อยากหยุดความทรมานนี้ไป  ณ  เวลานี้ตอนนี้   
เหนื่อยที่ต้องร้องไห้หนีเรื่องราวรักของเขา   ฉันทำอะไรได้
มันหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้เลย...  ไม่เคยได้เลย....
ไม่ได้จริง ๆ ฉันพยายามหลายรอบแล้ว