เรื่องจริง...

แมงกุ๊ดจี่

........ในโลกใบกลมๆ   ยังมีอะไรพิเศษที่สามารถเกิดขึ้นได้อีกมากมาย
เพื่อ "เรียนรู้"  ดำเนินไปในช่วงระหว่างการเดินทางของชีวิตของหัวใจ


การค้นพบ...
เรื่องราวที่พิเศษจะมีสักคนกี่คนที่จะพบ   และในการค้นพบนอกจาก
หัวใจเราเอง   ที่จะค้นเจอความพิเศษ  บางทีความพิเศษความรู้สึกนั้นอาจ
เกิดขึ้นมานานแล้ว  และนานมาก  จนลืมไปและเมื่อถามหาเหตุผลเรากลับ
ค้นไม่เจอว่ามาจากอะไร   ตั้งแต่เมื่อไหร่...

กับ "เรื่องจริง" ต่อจากนี้ไป
กับเสียงเพลงที่พูดแทนหัวใจ....


การสร้างแรงบันดาลเพื่อให้ผ่านพ้นพายุที่โหมซัดระหว่างการเดินทางของชีวิต
บางที  "ข้อความ"  บางอย่างจากใครที่ไหนก็ไม่รู้ก็ทำให้มีแรงพลังมหาศาล
และคำบางคำอาจมีอานุภาพทำลายล้างได้อย่างเหลือเชื่อ...


ความรู้สึกที่แสนพิเศษทำให้หัวใจค้นพบจังหวะการเต้นที่เปลี่ยนไป
แต่ก็ไม่อาจรู้ได้คำว่า "พิเศษ" จะเปลี่ยนไปเป็น "ธรรมดา"  เมื่อใด 
เพราะบางทีมันอาจจะเลือนหายไปโดยที่เราไม่รู้ตัว  หรืออาจจะคงอยู่
หรือจะเพิ่มจาก "พิเศษ" ไปเป็น "พิเศษสุด"  ยากจะคาดเดาได้
หลาย ๆ  คนบอกว่าให้หยิบให้คว้า   โอกาสที่มีก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป...


ไม่หรอก...ไม่
ฉันพึงคิดอยู่เสมอว่าทุกอย่างถูกกำหนดมาแล้ว...
เหตุผลหรือว่าทำถึงคิดเช่นนั้น   เหตุการณ์หลายอย่างที่ประสพมา
บางเหตุการณ์ไม่ต้องการ  ฝืนสุดฝืนแต่ทุกอย่างก็ยังดำเนินไปตามทางของมัน
เพราะนั่นเป็น  "รอยกรรม"



อยากปล่อยให้ทุกอย่าง...
เป็นไปเพราะโชคชะตาลิขิต   หรือเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดมาแล้ว
เคยมีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเอ่ยลอยๆ  ว่า "ให้เชื่อความรู้สึกแรก"  
ฉันไม่เคยเชื่อความรู้สึกแรกเลย   หากมีตัวเลือกที่สองฉันมักคิดว่าสิ่งใหม่
อาจจะดีกว่า...ฉันไม่เคยเชื่อความรู้สึกแรกนั้น  เพราะบางที
ความเชื่อมั่นเกินไปนั้นจะปิดโอกาสให้ได้รับรู้เรียนสิ่งใหม่ที่จะมีเข้ามา...


แต่ถ้าปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามแต่ลิขิตฟ้า...
ชีวิตก็ต้องดำเนินไปอย่างนั้น  และสุดท้ายความรู้สึกแรกที่ว่าใช่ก็จะเลือนหายไป.

ประโยคหนึ่งนี้ที่คล้ายระเบิดเวลาที่นับวันใกล้เข้ามาทุกที ทุกที  
พยายามที่จะยื้อเวลาไว้แต่เข็มนาฬิกายังเดินไปไม่เคยหยุด  
ยังรักษาระดับไว้ให้คงที่  อยากเข้าใกล้  แต่ไม่กล้าเข้าใกล้จนเกินไป  
พึงคิดเสมอว่า...สักวันหนึ่งความรู้สึกนี้  อาจจะค่อย ๆ  เลือนหายไปเรื่อยๆ  
และเขาอาจจะถอยห่างไปเรื่อยๆ  แล้วเลือนหายไปในที่สุด...


เรื่องจริง...
คือฉันเชื่อแรงบันดาลที่มีในใจนี้ว่ามาจากความรู้สึก...
ที่ตอนนี้ไม่ว่างเปล่าเหมือนเคยเป็น...แต่ก็ไม่ได้เชื่อมั่นนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุด.