25 กรกฎาคม 2556 01:01 น.
				
												
				
								แมงกุ๊ดจี่
		
					
				
 ๑.เจ็บร้าวราญเพียงใดใครเล่ารู้
ที่เป็นอยู่เหนื่อยหน่ายพ่ายปัญหา
มันอ่อนแอเสียขวัญหมดปัญญา
ถึงเวลา...ทบทวน...ว่าควรคลาย...
ทุกข์รุมเร้าเข้าข่มอารมณ์หมอง
ในครรลองมืดมัวหวาดกลัวร้าย
หนทางเดินแคบตีบมาลีบปลาย
ชีพนี้คล้าย...ถูกสาปตราบสิ้นลม...
๒.บุญหรือกรรมนำทางมาอย่างนี้
พร่าชีวี...ในวันคืนสะอื้นขม
สิ่งที่ตนได้ครองคือหมองตรม
ทุกข์ทับถมผ่านล่วงสู่ห้วงกาล...
เมื่อถึงกาลเหมาะสมเลิกขมขื่น
เลือนวันคืนยอมรับแล้วขับขาน
เกิดมาเพียงผ่านภพได้พบพาน
อีกไม่นานก็พรากแยกจากไป...
๑.เจ็บร้าวราญเพียงใดใครเล่ารู้
ที่เป็นอยู่เหนื่อยหน่ายพ่ายปัญหา
มันอ่อนแอเสียขวัญหมดปัญญา
ถึงเวลา...ทบทวน...ว่าควรคลาย...
ทุกข์รุมเร้าเข้าข่มอารมณ์หมอง
ในครรลองมืดมัวหวาดกลัวร้าย
หนทางเดินแคบตีบมาลีบปลาย
ชีพนี้คล้าย...ถูกสาปตราบสิ้นลม...
๒.บุญหรือกรรมนำทางมาอย่างนี้
พร่าชีวี...ในวันคืนสะอื้นขม
สิ่งที่ตนได้ครองคือหมองตรม
ทุกข์ทับถมผ่านล่วงสู่ห้วงกาล...
เมื่อถึงกาลเหมาะสมเลิกขมขื่น
เลือนวันคืนยอมรับแล้วขับขาน
เกิดมาเพียงผ่านภพได้พบพาน
อีกไม่นานก็พรากแยกจากไป...