20 ธันวาคม 2552 20:13 น.

ฝากดาว...

แหงนมองดาวพราวฟ้านภากว้าง
ใจเคว้งคว้างมองดาวพราวสดใส
อ้อนคำรักฝากคิดถึงอีกหนึ่งใคร
แม้ห่างไกลฟ้าปลายยังหมายรอ...

เงียบสงัดดึกดื่นค่อนคืนเหงา
เสียงเพลงเบาอ้อนฝากแค่อยากขอ
หวังเพียงให้บุรุษหนึ่งได้ซึ้งพอ
สำเนียงคลอบรรเลงบทเพลงส่ง...

"อธิษฐาน" วอนดาว ณ ราวฟ้า
ฝากดาราทอแสงแห่งประสงค์
สื่อความหมายจากใจไปย้ำลง
"รักมั่นคง" มิคลายแห่งสายใย...

ถึงเนิ่นนานก็พร้อมจะยอมรับ
แม้นานนับ "สิบปี" ที่ขานไข
มอบรักมั่นประดับสำหรับใจ
นานเท่าใดคงมั่นตราบวันวาย...

แหงนมองฟ้ายามดึกรู้สึกร้าว
ฝากดวงดาวไปอ้อนคงผ่อนคลาย
แม้ทางเลือกอาจมากฟังหลากหลาย
ด้วยใจหมายอยากเคียงเพียงหนึ่งเดียว...

2100

love

comment

2 ธันวาคม 2552 01:07 น.

เท่าเดิม...

นิ่งทบทวนปล่อยใจครวญใคร่คิด
"เรามีสิทธิ์ครอบครองห้องใจหรือ"
"หลากรู้สึก"ถ้อยความติดตามตื้อ
ทุกอย่างคือ? "รักจริง" หรือ "อิงนัย"

อาจบางครั้ง...พลั้งเผลอละเมอร่ำ
ดวงจินต์คร่ำครวญหาพาอ่อนไหว
ราตรีร้าวหนาวเหน็บเจ็บทรวงใน
สุดขานไขบอกเล่าความเศร้าตรม

จึงปลดปล่อยความคิดพินิจตรอง
ใช้สมองพิเคราะห์อย่างเหมาะสม
หลายเหตุผล...เงื่อนไขในอารมณ์
พิศคำพรมจากใคร "คนไกล" กัน

คิดครวญใคร่มีสิทธิ์เพียง "คิดถึง"
เกินคว้าดึงครองเคียงได้ "เพียงฝัน"
คอยพร่ำเพ้อฝ่ายเดียวอยากเกี่ยวพัน
ทุกสิ่งนั้น...เหมือนต่างยิ่งห่างไกล

อาจบางครั้งเหมือนใกล้แต่ไกลห่าง
เหมือนเส้นทาง....ขนานเกินขานไข
รักเราห่างเท่าเดิม...ยากเพิ่มไหม่
หรือเผื่อใครแทรกกลางระหว่างเรา