30 ตุลาคม 2554 19:44 น.
แมงกุ๊ดจี่
วันคืนพารอยเกลียวเคยเกี่ยวฝัน
ขาดสะบั้น...หมดลงสิ้นสงสัย
ภาพ "ความจริง" เต็มตาไร้อาลัย
หลงเหลือไว้...ทรงจำคอยย้ำเตือน...
เพราะว่ารักจึงยอมถนอมคำ
มิกล่าวนำยอมจบเพื่อกลบเกลื่อน
เก็บรักษา...ความคิดไม่บิดเบือน
อย่าเอ่ยเอื้อนกลัวพลาดลงบาดใจ...
ถึงวันนี้ ขอบอก จำออกปาก
แม้ฟังยาก "เลิกกัน" อย่าหวั่นไหว
ที่ผ่านมา ยืดเยื้อ เพราะเหลือใย
จากนี้ไป ควรจบ เลือนลบรอย...
"เจ็บแต่จบ" หยุดสาว เรื่องราวเก่า
เพราะฉันเหงา ฉันโง่ ผูกโซ่คอย
ทุกความผิดรับเองผ่านเพรงคล้อย
ขอเพียงปล่อย มือฉัน "ในวันนี้" ...
ตระหนักรู้ "เธอไม่รัก" ประจักษ์แล้ว
เปรียบดุจแก้วแตกร้าวถึงคราวหนี
ฉันกล่าวคำ "เลิกกัน" มั่นศักดิ์ศรี
หอบช้ำปรี่...เดินจากไป "ไม่หวนคืน"
ปล.
ถ้ามันจะเจ็บแล้วมันจะจบ ต้องเจ็บเท่าไหร่ก็ยอม...
ถ้าค่อยๆ เจ็บ ถ้าค่อยๆ ทรมาน ต่อไปอีกนานแสนนาน...
21 ตุลาคม 2554 17:24 น.
แมงกุ๊ดจี่
๑.หยดน้ำตาไหลนองเปื้อนสองแก้ม
เกินจักแย้ม...สดับยอมรับผล
กอรปด้วยเหตุผลักไสเพื่อไกลตน
มิอยากยลรอยหมองเข้าครองใจ...
ขอผลบุญเคยสร้างทุกปางบรรพ์
คุ้มครองขวัญจงปราศจากหวาดไหว
พ้นแคล้วคลาดจากบ่วงผลาญทรวงใน
หยุดอาลัย...รอยเกลียวร่วมเกี่ยวพัน...
๒.เนิ่นนานนับกี่กาลขับขานถ้อย
ร่วมเรียงร้อยผ่านเพรงบรรเลงฝัน
คล้องสายใยจากปี-เดือนเลื่อนสู่วัน
กลับแปรผันเคลื่อนคล้อยไร้รอยจำ...
ภาพมองเห็นซ่อนเล่ห์ด้วยเสน่หา
ม่านพรางตาย้อนยอกหลอกให้หนำ
สลับสร้างปราดเปรื่องเพียงเรื่องขำ
คิดว่ากรรม...เผาหลอมพร้อมรับมา...
ด้วยตราตรึงคำหวานฝากผ่านพจน์
เพียรจารจรดคำโปรยคล้อยโหยหา
หยาดน้ำผึ้งประสานพิษเจือฤทธิ์ยา
เปรียบหมายฆ่าพร่าผลาญให้ราญรอน...
เขาปราศจิตเมตตาปรานีดอก
ลอบเวียนป้อนคำหยอกเพียงหลอกหลอน
หลอมรสหวานตรึงแน่นสิ้นแคลนคลอน
เทียวปลิ้นปล้อนพร่างคำคล้ายย้ำยี...
๓.หัวใจหนึ่งรานแหลกร่วงแตกแล้ว
เคยเพริศแพร้วรักหวงเก็บทรวงนี้
อยากเกี่ยวคล้องป้องไว้..ด้วยไมตรี
พร้อมยอมพลีด้วยศักดิ์...จำหลักคอย...
ดำเนินเรื่องเลือนลางจริงหว่างฝัน
ร้าวเคียงขวัญจิตเศร้าปนเหงาหงอย
ตระหนักรู้...ใช่เพชรเพียงเกล็ดพลอย
จึ่งควรปล่อยคลายเกลียวสิ้นเกี่ยวใด...
ตระหนักแน่ "เพียงพบพานเพื่อผ่านภพ"
เกินบรรจบ...ร่วมสายลมหายใจ
"วาสนา" แนบเคียงเพียงไกลไกล
ปราศบ่วงทัณฑ์พันไว้ให้อยู่ครอง...
ประจักษ์แล้ว "พบ-พราก" ไม่อยากฝืน
ปล่อยวัน-คืน เลือนลับ ยอมรับหมอง
ก้าวดำเนิน "แปรผัน" ตามครรลอง
หมั่นตริตรอง...น้อมธรรม นำชีวัน...
10 ตุลาคม 2554 17:48 น.
แมงกุ๊ดจี่
๑.เหมือนบางครั้งอาจคล้ายคลายสัมพันธ์
เหมือนใครนั้นลางเลือนเปลี่ยนเงื่อนไข
เหมือนกำแพงกั้นขวาง..เหมือนห่างไกล
เหมือนหัวใจ...ใกล้เอื้อม...กลับเหลื่อมล้ำ...
๒.ปล่อยทุกอย่าง...ทบทวี...ฤดีทุกข์
ปล่อยให้สุข...พังครืน...สะอื้นร่ำ
ปล่อยความรักลอยแพแล้วแต่กรรม
ปล่อยถลำ...กงเกวียนสุดเปลี่ยนทาง...
๓.คว้างไร้หลักคอยเกี่ยวเพื่อเหนี่ยวจิต
คว้างเพราะฤทธิ์ความรักเกินถักสาง
คว้างจุดหมายบิดเบือนรักเลือนลาง
คว้างอยู่กลาง...หว่างลมตรอมตรมใจ...
๔.รักนี้เหมือน-ปล่อย-คว้างกลางอากาศ
ทุกกาลปราศเรื่องปรากฏพาสดใส
คอยรอบเวียนพร่าผลาญราญทรวงใน
หวาดหวั่นไหว เพราะรักแท้ รู้แน่นอน...
๕.แม้ว่าหลับหรือตื่นกลางคืนผ่าน
รักเผ่าผลาญมิคลายเกินถ่ายถอน
เพรงกาลล่วงหัวใจเอยไม่เคยคลอน
ยังอาวรณ์ชายเดียวอยากเกี่ยวครอง...
8 ตุลาคม 2554 08:59 น.
แมงกุ๊ดจี่
แปดตุลาเวียนมาอีกคราแล้ว
จงเพริศแพร้วรมย์รื่นจิตชื่นบาน
วันเดือนปี ที่เคย ล่วงเลยผ่าน
จะกี่กาล ห่วงใย ใจปรารถนาดี...
ขอพี่นั้น โชคดีมีความสุข
ปราศจากทุกข์ หมองหม่นบนวิถี
สุขสราญ เจริญไกล ในหน้าที่
ได้สองขั้นทุกปีชีวีงาม...
ขอพี่นั้น สุขกอปรด้วยครอบครัว
ทั้งลูกหลานถ้วนทั่วคอยติดตาม
อยู่ร่มเย็น เป็นสุข ในทุกยาม
คนเกรงขาม ด้วยศักดิ์ รักษาตน...
คล้ายวันเกิดของพี่ มีพรให้
จากดวงใจปรารถนาดีมอบอีกหน
ในทุกปี รำลึก รู้สึกตน
เพียงหนึ่งคน แสนดีเคยมีมา...
5 ตุลาคม 2554 21:59 น.
แมงกุ๊ดจี่
สายลมหนาวพัดพลิ้วโลมปลิวผ่าน
ปวดแสบซ่านในทรวง"เจ็บ"หน่วงลึก
เสียงไหวเต้น โรมรัน หวั่นระทึก
ทุกรู้สึก รุมเร้า เข้าประดัง...
หากทุกอย่างเป็นได้อย่างใจคิด
คงมีสิทธิ์ได้ครองสมปองหวัง
ได้เคียงคู่ แอบอิง มั่นจริงจัง
รักสมดั่ง ใจวาด ปรารถนา...
เท่าที่เป็นได้เคียงแต่เพียงฝัน
เกินข้ามขั้นกำแพงใจเข้าไปหา
ศักดิ์ต่างกันยากเทียมเจียมกะลา
ควรรู้ค่า ต่ำต้อย ด้อยเพียงดิน...
จึงขอเก็บ...ให้ลึกไว้นึกถึง
ว่าครั้งหนึ่ง...เคยรักเคยถวิล
ได้หลงรักมิลวงจากดวงจินต์
ในชีวิน กาลหนึ่ง เคยชึ้งใจ...
จะเก็บเธออยู่ในใจเสมอ
เมื่อใดเผลอ...รู้ว่าล้าหวั่นไหว
เพียงนึกถึงทรงจำเตือนย้ำไว้
ก็อุ่นไอ...รันจวญ...อบอวลรัก...อิอิ
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
3204
