16 ตุลาคม 2549 12:09 น.
				
												
				
								แมงกุ๊ดจี่
		
					
				
 แสนจะทุกข์ระทมตรอมตรมจิต
รักเป็นพิษ...เขาตีจากอยากห่างเหิน
พบคนใหม่สวยเลิศชวนเพลิดเพลิน
จึงหมางเมิน...แยกทางเพื่อห่างกัน...
หาวิธีคิดปล่อยวางคนข้างหลัง
ลืมความหวัง...ใครฝากอยากร่วมฝัน
ลืมต้นรักเคยร่วมปลูกคราวผูกพัน
ลืมคืนวัน...เรื่องเก่าเฝ้าอ้อนรัก...
น้องเสียใจ.เสียน้ำตา.เสียเวลา
คำสัญญาถูกพี่ลืมง่ายดายนัก
ใครกันหนอ? เอ่ยคำย้ำแน่นหนัก
มอบใจภักดิ์...ความรักมั่นนิรันดร...
ทุกอย่างที่ผ่านเลยพี่เอ่ยบอก
ทำเสแสร้งแกล้งหยอกเพื่อหลอกหลอน
ให้หญิงคนหนึ่งรักมากยากตัดรอน
เกินถ่ายถอน...เพราะคารมคมคำลวง....
ความรักสับสนไร้หนทางแก้
ขอยอมแพ้...ไม่คิดถามหรือตามทวง
จะปล่อยวางหยุด...พักเรื่องหนักหน่วง
ให้เลยล่วง...ผ่านพ้นไป...*ตั้งใจลืม*
แสนจะทุกข์ระทมตรอมตรมจิต
รักเป็นพิษ...เขาตีจากอยากห่างเหิน
พบคนใหม่สวยเลิศชวนเพลิดเพลิน
จึงหมางเมิน...แยกทางเพื่อห่างกัน...
หาวิธีคิดปล่อยวางคนข้างหลัง
ลืมความหวัง...ใครฝากอยากร่วมฝัน
ลืมต้นรักเคยร่วมปลูกคราวผูกพัน
ลืมคืนวัน...เรื่องเก่าเฝ้าอ้อนรัก...
น้องเสียใจ.เสียน้ำตา.เสียเวลา
คำสัญญาถูกพี่ลืมง่ายดายนัก
ใครกันหนอ? เอ่ยคำย้ำแน่นหนัก
มอบใจภักดิ์...ความรักมั่นนิรันดร...
ทุกอย่างที่ผ่านเลยพี่เอ่ยบอก
ทำเสแสร้งแกล้งหยอกเพื่อหลอกหลอน
ให้หญิงคนหนึ่งรักมากยากตัดรอน
เกินถ่ายถอน...เพราะคารมคมคำลวง....
ความรักสับสนไร้หนทางแก้
ขอยอมแพ้...ไม่คิดถามหรือตามทวง
จะปล่อยวางหยุด...พักเรื่องหนักหน่วง
ให้เลยล่วง...ผ่านพ้นไป...*ตั้งใจลืม*
				
			 
			
				13 ตุลาคม 2549 09:35 น.
				
												
				
								แมงกุ๊ดจี่
		
					
				
 ก้าวเดินไปข้างหน้าไขว่คว้าฝัน
มุ่งบากบั่น...อย่าคิดท้อต่อปัญหา
ข้ามผ่านพ้นด้วยหัวใจใฝ่ศัทธา
ใช้ปัญญา...คอยเพิ่มเติมเป็นทุน...
อยากบอกคุณ"คนดี"ที่คิดถึง
มีอีกหนึ่งกำลังใจไปค้ำจุน
พร้อมส่งความห่วงใยแทนไออุ่น
แสนละมุน...ไปอิงแอบแนบหทัย
หากวันใดก้าวย่างเดินทางผิด
เพียงคุณคิด...ตรึกตรองลองแก้ไข
พร้อมเชื่อมั่นเคียงข้างร่วมทางไป
มิหวั่นไหว...ต่ออุปรรค...หนักในทาง...
จากหัวใจดวงน้อยจะคอยย้ำ
มอบหนึ่งกำลังใจให้ไม่ห่าง
จะไม่ปล่อยคุณคนดีทนอ้างว้าง
ขอเคียงข้าง...คอยเติมแรงใจให้แด่คุณ...
ก้าวเดินไปข้างหน้าไขว่คว้าฝัน
มุ่งบากบั่น...อย่าคิดท้อต่อปัญหา
ข้ามผ่านพ้นด้วยหัวใจใฝ่ศัทธา
ใช้ปัญญา...คอยเพิ่มเติมเป็นทุน...
อยากบอกคุณ"คนดี"ที่คิดถึง
มีอีกหนึ่งกำลังใจไปค้ำจุน
พร้อมส่งความห่วงใยแทนไออุ่น
แสนละมุน...ไปอิงแอบแนบหทัย
หากวันใดก้าวย่างเดินทางผิด
เพียงคุณคิด...ตรึกตรองลองแก้ไข
พร้อมเชื่อมั่นเคียงข้างร่วมทางไป
มิหวั่นไหว...ต่ออุปรรค...หนักในทาง...
จากหัวใจดวงน้อยจะคอยย้ำ
มอบหนึ่งกำลังใจให้ไม่ห่าง
จะไม่ปล่อยคุณคนดีทนอ้างว้าง
ขอเคียงข้าง...คอยเติมแรงใจให้แด่คุณ...				
			 
			
				10 ตุลาคม 2549 10:25 น.
				
												
				
								แมงกุ๊ดจี่
		
					
				
สิทธิ์ฉันเป็นแค่ตัวสำรองของเธอ
คอยปรนเปรอ...เวลาเศร้าเหงาใจ
รักคำเดียวต้องกล่ำกลืนสะอื้นไห้
ทนหวั่นไหว...คำติฉินคนนินทา...
อยากจะเดินหนีชีวิตที่ติดลบ
อยากจะหลบหลีกปลีกปัญหา
อยากจะไปจากผู้คนให้ไกลตา
อยากจะลืมเวลา...โศกจาบัลย์...
หากจะเดินต่อไปก็ไม่ถึง
ถูกรัดตรึงด้วยศีลธรรมจำมั่น
ต้องหันหลังแล้วจบเลิกคบกัน
ตัดให้ขาดสะบั่นสัมพันธ์..."เรา"
แม้นอาลัยอาวรณ์...ก่อนเคยรัก
ต้องห้ามหัก...ใจตนอย่าหม่นเศร้า
นับจากนี้ลืมเลือนเหมือนเรื่องเก่า
คำว่า "เรา" โปรดจงลบให้จบความ...
				
			 
			
				5 ตุลาคม 2549 15:24 น.
				
												
				
								แมงกุ๊ดจี่
		
					
				
ลมหนาวพัดบางเบาแนบเนาผิว
หัวใจหวิว...เหม่อมองกลางท้องนา
ทุ่งรวงทองยังรอมั่นคำสัญญา
จะกลับมา...คืนถิ่นแผ่นดินทอง...
ถึงเวลามือถือเคียวมาเกี่ยวข้าว
เหล่าหนุ่มสาวบ้านนามาปองดอง
ร่วมสืบสานวิถีไทยในครรลอง
ขับทำนอง...บรรเลงเพลงกลองยาว...
เข้าหน้าเก็บเกี่ยวข้าวร้าวดวงจิต
รออ้ายทิด...คืนบ้านเฮามาจักคราว
*เถียงนาน้อย*ยังคอยแต่อ้ายบ่าว
หัวใจสาวนา...ซื่อตรงยังคงมั่น...
เถียงนาน้อยยังคอยรักภักดีต่อ
ไม่เคยท้อ...แม้นเวลามาแปรผัน
แม้นฤดูกาลเลยผ่านเนิ่นนานวัน
เป็นนิรันดร์...รออ้ายทิดจิตมั่นคง...				
			 
			
				2 ตุลาคม 2549 16:32 น.
				
												
				
								แมงกุ๊ดจี่
		
					
				
 ยินสายฝนหล่นพราวหนาวดวงจิต
ทบทวนคิด...ถึงบางใครในโค้งฟ้า
หอมกลิ่นกาสะลองล่องลมมา
กราวน้ำตา...หยาดร่วงด้วยห่วงชาย...
ลมพัดปลิวพลิ้วละอองมองสายฝน
ที่โปรยหล่น...รายเรียงเป็นเส้นสาย
ฝากรอยคำ "คิดถึง" ไปโปรยปราย
ร่วงพราวพรายสู่หัวใจใครอีกดวง....
ลมหนาวแผ่วบางเบาแนบเนาเนื้อ
ฝนระเรื่อ...ทั่วแคว้นจากแดนสรวง
พรมดอกโศกเบิ่งบานในลานทรวง
เนิ่นนานล่วง...หวนช้ำจิตคร่ำครวญ...
ทิวสนไหวใจหวามตามแรงลม
ทุกข์ระทม...ห่มหนาวร้าวรัญจวน
รอยรักหวานเคยคงมั่นมาปั่นป่วน
ใยเรรวน...ไม่มาพบทบทวนคำ...
สัญญาใจเคยบอกไว้ในวันก่อน
รักเว้าวอน...ในปลายฝนคนยังจำ
ต้นหนาวมาปลายฝนล่วงขอทวงคำ
คนใจดำ...ลืมสัญญา...ปวดพร่าใจ...
ยินสายฝนหล่นพราวหนาวดวงจิต
ทบทวนคิด...ถึงบางใครในโค้งฟ้า
หอมกลิ่นกาสะลองล่องลมมา
กราวน้ำตา...หยาดร่วงด้วยห่วงชาย...
ลมพัดปลิวพลิ้วละอองมองสายฝน
ที่โปรยหล่น...รายเรียงเป็นเส้นสาย
ฝากรอยคำ "คิดถึง" ไปโปรยปราย
ร่วงพราวพรายสู่หัวใจใครอีกดวง....
ลมหนาวแผ่วบางเบาแนบเนาเนื้อ
ฝนระเรื่อ...ทั่วแคว้นจากแดนสรวง
พรมดอกโศกเบิ่งบานในลานทรวง
เนิ่นนานล่วง...หวนช้ำจิตคร่ำครวญ...
ทิวสนไหวใจหวามตามแรงลม
ทุกข์ระทม...ห่มหนาวร้าวรัญจวน
รอยรักหวานเคยคงมั่นมาปั่นป่วน
ใยเรรวน...ไม่มาพบทบทวนคำ...
สัญญาใจเคยบอกไว้ในวันก่อน
รักเว้าวอน...ในปลายฝนคนยังจำ
ต้นหนาวมาปลายฝนล่วงขอทวงคำ
คนใจดำ...ลืมสัญญา...ปวดพร่าใจ...