12 กุมภาพันธ์ 2550 08:19 น.
แมงกุ๊ดจี่
คล้ายลมเบาพัดพลิ้วแล้วปลิวผ่าน
ล่วงพร้อมกาลไม่หวนพัดทวนซ้ำ
เหมือน"คนหนึ่ง"ฝากรักสลักจำ
เป็นเพียงคำจากปากฝากกับลม...
มิใช่น้อยหลายถ้อยพลอยคิดมาก
มีหลายหลากคำเพราะฟังเหมาะสม
นับไม่ถ้วนคำหวานหว่านคารม
เหมือนผูกปมความรักเกินหักลา...
เพระาอ่อนไหวกับคำพร่ำเสนอ
จึงพลั้งเผลอห่วงใยไปห่วงหา
หลงรสถ้อย"บางคน"บอกออกมา
ยากเกินกว่าถอนตัวและหัวใจ...
กลายเป็นแผลรอยใหม่ให้หมองช้ำ
เพราะเชื่อคำ "เขา" เราหวั่นไหว
หลงร้อยเล่ห์เพทุบายชายคนไกล
เพราะเชื่อในถ้อยที่สื่อคือความรัก...
"รักคนไกลนัยตาดุ"หาไม่พบ
รักติดลบเพราะใจไม่แน่นหนัก
เพียงพอแล้ว...ใจล้าขอลาพัก
พร้อมแขวนรักสุดท้าย ณ ปลายฟ้า...
8 กุมภาพันธ์ 2550 08:45 น.
แมงกุ๊ดจี่
คิดอยากหว่านเสน่ห์ซ่อนเล่ห์กล
ให้บางคนหลงเล่ห์เสน่หา
หมายเอ่ยถ้อยหว่านคำพร่ำมารยา
เพียงคิดหวังปรารถนาได้มาครอง...
เพราะว่าเหงาหรือไรใยคิดเผลอ
หลงละเมอแบ่งใจให้เป็นสอง
เมื่อมีใครอีกคนเขาเข้าประคอง
จึงอยากลองคบสองคนบนทางใจ... คริ ๆ
คำโบราณ"วันทองสองใจ"ให้คิด
อย่าหลงผิด...ยึดมั่นอย่าหวั่นไหว
เมื่อคนรักเราห่างเหินเกินใกล้
จงข่มใจแน่นหนักรักอย่าเผลอ...
เมื่อพบรัก"คนไกล"มอบใจภักดิ์
ฟังคำ"รัก"อย่าหวั่นไหวใครเสนอ
หมื่นแสนถ้อย"คิดถึง"มาปนเปรอ
นึกเสมอ "รักเดียว" ใจเดียวกัน...
แม้อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน
ในเหตุผลคือศลีธรรมจดจำมั่น
เพียงหนึ่งคนมอบไว้ให้นิรันดร์
มิแปรผัน "แบ่งใจ" ให้อีกคน...
5 กุมภาพันธ์ 2550 18:00 น.
แมงกุ๊ดจี่
รักสองเราห่างไกลเกินไปพบ
มิบรรจบหมดสิทธิ์คิดเคียงใกล้
จึงส่งความคิดถึงไปตรึงใจ
รักห่วงใย...มั่นแน่แค่หนึ่งคน...
ส่งฝากสายใยรักไปถักทอ
เพื่อสานต่อหัวใจไม่สับสน
เรียบเรียงถ้อย"รักมาก"จากกมล
ส่งถึงคนอยู่ไกลในปลายฟ้า...
หากแม้ว่าเนิ่นนานกาลผ่านพ้น
ยังมากล้นความรักจักห่วงหา
คอยฝากถึงบางใครที่ไกลตา
โปรดรู้ว่า...ใครคนนี้ที่ยังคอย...
ฝันที่เคยวาดหวังตั้งมั่นไว้
รอ"คนไกล"สานต่อไม่ท้อถอย
ขอมั่นคงแน่วแน่แม้ล่องลอย
ใจดวงน้อย...มุ่งมั่นวันได้เจอ...
น้องขอฝากบทกลอนไปอ้อนเอ่ย
อย่าเฉยเมยต่อคำนำเสนอ
โปรดรับฟังบทเพลงบรรเลงเธอ
หัวใจเพ้อดั่งเพลงบรรเลงดัง....คริ ๆ (ได้ยินเสียงป่าวว...น๊อ)
1 กุมภาพันธ์ 2550 15:51 น.
แมงกุ๊ดจี่
คิดสับสนภายในหัวใจหวั่น
กลัวสัมพันธ์เราเลือนไม่เหมือนก่อน
เพราะเราห่างไกลเกินใจสั่นคลอน
จึงกล่าวอ้อน "คนไกล" ให้รับฟัง...
เมื่อพบเธอ "คนไกล" ไม่คิดเผลอ
มีเพียงเธอคนเดียวเหนี่ยวความหวัง
เหนื่อยอ่อนล้ายามเหงาเศร้าลำพัง
ในทุกครั้ง...รู้เสมอเธอเคียงข้าง...
หากจะกล่าวพร่ำเพ้อกลัวเก้อรัก
กลัวเธอผลักไสให้ไกลห่าง
ไม่อยากโดดเดี่ยวคนเดียวในทาง
ทุกก้าวย่าง...อยากมีเธอเสมอไป...
เหมือนเธอมีมากมายหลายคนไกล้
ฉันคนไกลจำทนหม่นหวั่นไหว
เพราะไม่มีวันได้ตัวและหัวใจ
ถึงอย่างไร...คงเพียงเพื่อนเหมือนเคย...
มีคำพูดจากใจไม่คิดหลอก
อยากจะบอกความในใจเปิดเผย
ในส่วนลึกรู้สึกอยากภิเปรย
ใจอยากเอ่ยคำมั่น "ฉั น รั ก เ ธ อ".....
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
982
