สายลมพัดพา ลำนำรัก พลิ้วทักหัวใจ ใคร่ถามหา ความรักพลิ้วพรม ลมช่วยพา เสาะหาหัวใจ ใครให้ที ฝากรักไปทัก คนคนหนึ่ง ผู้ซึ่งห่างไกล ณ เมืองนี้ เมืองที่วุ่นวาย ทั่วธานี ไม่มีความรัก ที่จริงใจ ฝากรักไปให้ คนคนหนึ่ง ผู้ซึ่งห่างไกล ณ หนไหน เขาอาจเป็นผู้ อยู่แดนไกล ถิ่นไหนฝากลม พลิ้วพรมที ฝากพัดพาใจ เขามาด้วย แล้วช่วยมาหยุด ที่ตรงนี้ ตรงที่มีรัก รอฤดี หยุดที่ใจฉัน นั้นจะรอ