2 พฤศจิกายน 2548 18:11 น.
แมงกุ๊ดจี่
เพียงต้องการผสานใจในเราสอง
อยากประคองความรักให้หนักแน่น
เกี่ยวความรู้สึกให้ลึกเป็นปึกแผ่น
ให้ถึงแก่นความต้องการผ่านแววตา
จริงหรือที่เธอจะทิ้งสิ่งร่วมฝัน
ความผูกพันธ์เธอฉันนั้นไร้ค่า
ลืมแล้วเหรอคนดีที่ผ่านมา
วันเวลาที่ผ่านเลยเคยมีกัน...
ไหนเคยบอกรักชอบมอบใจภักดิ์
เคยบอกนัก...จะรักษาสัญญามั่น
จะคอยเคียงในทางร่วมสร้างสรรค์
เธอกับฉันจะมีกันเสมอไม่เผลอใจ...
คงไร้กาวดีจะมาประสาน
รอยร้าวรานของเราสองไว้
ความรักเราคงไร้หนทางไป
แม้จะไขว้คว้าเพียงใดไม่กลับคืน....
1 พฤศจิกายน 2548 18:16 น.
แมงกุ๊ดจี่
เหงาอยู่เดียวดายปลายทางฝัน
ที่เธอฉันร่วมกันทักทอก่อสร้าง
หวังสักวันหนึ่งจะถึงปลายทาง
จะไม่ร้างรอยฝันฉันกับเธอ...
ในวันนี้...
เธอคนดีมาทิ้งกันไว้ปล่อยให้เพ้อ
ทำทุกอย่างที่ผ่านมาเพียงละเมอ
เธอทิ้งเก้อกับฝันวันลม-ลม...
ในวันนี้
ขอบคุณที่ทำเจ็บจนสาสม
แม้ขื่นขม.แม้แพ้.แม้ตรอมตรม
จะทนข่มหัวใจให้แข็งแรง...
ในวันนี้
ในฤดีปวดร้าวแสนหนาวเหน็บ
ฉันจะเก็บให้ลึกไม่แสดง
แม้เจ็บปวด.จะยิ้ม.จะเสแสร้ง
ฉันจะแกล้งไม่เจ็บเหน็บเธอคืน...
ในวันนี้
จะไม่มีอีกแล้วแววตาเศร้า
จะไม่เหงา...กับรักที่ทนฝืน
ถึงเจ็บเจียนตายสบายจะหยัดยืน
ไม่สะอื้น...สักนิดไม่ปิดเลย...
ในวันนี้
ขอให้พี่จงไปดีมีสุข
น้องจะทุกข์อย่างไรให้วางเฉย
ลืมสิ้นไปไออุ่นคนคุ้นเคย
จงเฉยเมยต่อกันวันพบเจอ...
ในวันนี้...
ฉันจะตัดเธอให้ขาด...ปราศจากรอยเจ็บที่เก็บกำ...
28 ตุลาคม 2548 14:56 น.
แมงกุ๊ดจี่
เมื่อเข้าสู่ฤดูหนาวถึงคราวเศร้า
นึกเห็นเงาความรักเราครั้งเก่าก่อน
ในเรื่องราวบทบาทรักทุกขั้นตอน
ที่เคยสอนให้ใจเจ็บเก็บรอยช้ำ...
แม้เวลาผ่านมานานยังคิดถึง
คนเคยซึ้งในใจเหงาคอยเฝ้าจำ
ในทุก-ทุกอย่าง.ทุกการกระทำ
เขาตอกย้ำให้เจ็บไม่เข็ดเลย...
ฤดูหนาวผ่านทุกคราพาท้อ
ใจยังรอ...ไออุ่นคนคุ้นเคย
เจ็บปวดเพียงไหนไม่เฉลย
จะมิเผยความจริงสิ่งที่เป็น...
เจ็บก็คงเจ็บแค่เพียงเราเท่านั้น
ไม่มีวันที่เขาจะมามองเห็น
แค่ตัดใจจากไม่ยากเย็น
ถึงลำเค็ญเพียงใดใจหัดทน...
อยากให้หน้าหนาวก้าวผ่านไวไว
เพราะหัวใจคิดมาพาสับสน
เขาคนนั้นมีส่วนกวนใจให้กังวล
อยากก้าวพ้นหนาวคราวเศร้าใจ...
ลมหนาวมาเมื่อใด...กลัว ฉันกลัวขาดใจ....
25 ตุลาคม 2548 19:05 น.
แมงกุ๊ดจี่
คงเป็นเพราะเราอย่าเฝ้าโทษใคร
ที่ไม่สั้งใจจนลามปามเกินค้าน
บอกกี่ครั้งสั่งกี่หนจนเกินทาน
จะวายปรานเพราะไปรักใครง่ายดาย...
สั่งหัวใจจนเมื่อยทั้งเหนื่อยอ่อน
บอกแกมสอนให้เห็นเป็นเรื่องร้าย
ทุ่มเทใจไปอาจพลาดจนวอดวาย
ทั้งใจกายอาจไม่เหลือเพื่อหยัดยืน...
แล้วเป็นไงมาวันนี้ที่ทนช้ำ
เขาตอกย้ำจนร่ำไห้ทนกล่ำกลืน
ยากจะตามถามใจให้กลับคืน
คงทนฝืนทนเจ็บเก็บกับกาล...
เพียงพอแล้วกับหัวใจใครเหยียบย้ำ
มิขอจำเรื่องร้าวคราวเคยผ่าน
ลบความทรงจำและประสบการณ์
ปิดตำนานความรัก...พักนิรันดร์...*พักใจจ้า*
25 ตุลาคม 2548 15:55 น.
แมงกุ๊ดจี่
เพียงเหนื่อยล้าขอท้อสักครั้ง
มีเรื่องพลั้งเผอเลอเกินแก้ไข
ทุกอย่างที่เกิดเตลิดเกินยั้งใจ
หมดทางไปต่อขอปลดวาง...
ขอหลับตาลงปิดสนิทมิรับรู้
มิกล้าสู้ความจริงสิ่งต่าง-ต่าง
เหลียวมองขอบเขตรอบข้าง
คนถากถางประณามเยีบบหยามให้หมอง...
หมดสิ้นแล้วเรี่ยวแรงแสร้งเก่งกล้า
มิอยากคว้าสิ่งใดใดมาสนอง
สิ้นแล้วฝันนั้นที่ใจเคยใฝ่ปอง
มิอยากครองของใครที่ใครหวง...
มันพลาดเพราะเหตุใจไม่หยุดคิด
ทำตามจิตปรารถนาพาติดบ่วง
จนต้องเจ็บปวดรวดร้าวทรวง
สิ่งทั้งปวงเกิดเพราะใจใช่เพราะใคร...
มิตั้งใจจะมายื้อแย่งเพื่อแข่งขัน
หรืออยากปันขอแบ่งสิ่งอื่นใด
เพราะอยากได้ไออุ่นุคุ้นละไม
ให้อุ่นใจ...เพียงแค่มีเขาเฝ้ามองตา...
พลาดไปแล้ว.พลั้งไปแล้ว.เกินย้อนกลับ
ขอยอมรับอย่างหน้าด้านร่านตัณหา
อยากบอกเมียหลวงไว้ไม่เจตนา
ความเป็นมา...แค่เพียงเหงาเท่านั้นเอง...
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1083
