10 พฤศจิกายน 2554 22:11 น.
แมงกุ๊ดจี่
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ ^__^
บรรจงจีบใบตองด้วยสองมือ
น้อมใจถือปราณีตค่อยกรีดกราย
หัตถกรรมประดิษฐ์ด้วยจิตหมาย
กระทงงามอวดลายสู่สายธาร...
สิบห้าค่ำวันเพ็ญเดือนเด่นฟ้า
จบคาถา...น้อมจิต อธิษฐาน
ขอวิงวอนบันดาลดลชลกานต์
พาพลิ้วผ่านกระทงอย่าหลงทาง...
น้อมระลึก...ฝากไปถึงใครหนึ่ง
นำตราตรึงท่ามวันจันทร์กระจ่าง
ท่อแสงนวลเฉิดฉายส่องพรายพร่าง
แม้ว่าห่าง...รู้ว่าร่วมฟ้าเดียว...
วางกระทงมากค่าสู่ชลาศัย
อธิษฐานท่องไว้...ใจเด็ดเดี่ยว
จงล่องลอยเคียงไปน้ำไหลเชี่ยว
"นำรักนี้"คล้องเกลียวเกี่ยวสัมพันธ์... ไม่รู้จบไงจบงี้แระกันนะ อิอิ
7 พฤศจิกายน 2554 14:50 น.
แมงกุ๊ดจี่
เนิ่นนานผูกสัมพันธ์คงมั่นจิต
เพียงสักนิดจงเอ่ยเปิดเผยถ้อย
รู้บ้างไหม? คำนึงตราตรึงคอย
ขออย่าปล่อยเพ้อไกลคิดไปเอง...
เพียงคำเดียวปรารถนาตั้งตาหวัง
อยากจะฟังคำหวานร่วมผ่านเพรง
หรืออาจแฝงนัยพจน์เป็นบทเพลง
สื่อบรรเลง...ฝากถึง...อีกหนึ่งใจ...
บางคราวเหมือนจะเอ่ยเฉลยบอก
กระเซ่าหยอกแกล้งอำ...ทำไฉน
หมางเมินมอง...ยั่วแหย่ แท้เฉไฉ
อกหวั่นไหว...ร้าวปวดต้องชวดชม...
ฤา..ห้องใจใครจองหวังครองคู่
จึ่งไม่รู้...ทรวงในของใครขม
ฤา..รอเอ่ยเฉพาะผู้เหมาะสม
ปล่อยน้องตรมผู้เดียวไม่เหลียวแล...
เพียงคำเดียวว่า"รัก"ตระหนักเถิด
สวยพริ้งเพริศ...จำนรรค์มิผันแปร
ทุกรู้สึก...มอบแล้วอย่างแน่วแน่
เปรียบรักแท้...จำหลักลงปักทรวง...
1 พฤศจิกายน 2554 11:16 น.
แมงกุ๊ดจี่
Cr.picture :http://www.nanalady.com
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ
มองดูวิวดงดอนเมืองคอนกรีต
ตึกสีซีด...เรียงราย สุดสายตา
คนบ้านนอกพลัดถิ่นจินต์เว่ว้า
ยามท้องฟ้า...เผยชัดแสงอัสดง...
ความแออัดเมืองใหญ่ทำไหวหวาด
คนขี้ขลาดหัวหมุนว้าวุ่นงง
เมื่อพบเมืองศิวิไลพาใจปลง
ไม่ประสงค์...อยู่ต่อพร้อมขอไกล...
เหงาหงอยใจปั่นป่วนในส่วนลึก
อยู่บนตึกชั้นสิบสองเหม่อมองไป
ช่างเหือดแล้งแห้งเหี่ยวไร้เขียวใส
ตึกสูงใหญ่...ปรากฏขึ้นบดบัง...
คิดถึงนักสีทองของทิวทุ่ง
ยามเช้ารุ่ง "สายหมอก" "นกออกรัง"
แสงแดดเช้า ส่องมา เพื่อพาหวัง
ให้คอยตั้ง อยู่อย่างคน...ชนบท...
ปล.
เขียนไว้เมื่อหลายเดือน คราไปเยี่ยมเมืองนนท์
30 ตุลาคม 2554 19:44 น.
แมงกุ๊ดจี่
วันคืนพารอยเกลียวเคยเกี่ยวฝัน
ขาดสะบั้น...หมดลงสิ้นสงสัย
ภาพ "ความจริง" เต็มตาไร้อาลัย
หลงเหลือไว้...ทรงจำคอยย้ำเตือน...
เพราะว่ารักจึงยอมถนอมคำ
มิกล่าวนำยอมจบเพื่อกลบเกลื่อน
เก็บรักษา...ความคิดไม่บิดเบือน
อย่าเอ่ยเอื้อนกลัวพลาดลงบาดใจ...
ถึงวันนี้ ขอบอก จำออกปาก
แม้ฟังยาก "เลิกกัน" อย่าหวั่นไหว
ที่ผ่านมา ยืดเยื้อ เพราะเหลือใย
จากนี้ไป ควรจบ เลือนลบรอย...
"เจ็บแต่จบ" หยุดสาว เรื่องราวเก่า
เพราะฉันเหงา ฉันโง่ ผูกโซ่คอย
ทุกความผิดรับเองผ่านเพรงคล้อย
ขอเพียงปล่อย มือฉัน "ในวันนี้" ...
ตระหนักรู้ "เธอไม่รัก" ประจักษ์แล้ว
เปรียบดุจแก้วแตกร้าวถึงคราวหนี
ฉันกล่าวคำ "เลิกกัน" มั่นศักดิ์ศรี
หอบช้ำปรี่...เดินจากไป "ไม่หวนคืน"
ปล.
ถ้ามันจะเจ็บแล้วมันจะจบ ต้องเจ็บเท่าไหร่ก็ยอม...
ถ้าค่อยๆ เจ็บ ถ้าค่อยๆ ทรมาน ต่อไปอีกนานแสนนาน...
21 ตุลาคม 2554 17:24 น.
แมงกุ๊ดจี่
๑.หยดน้ำตาไหลนองเปื้อนสองแก้ม
เกินจักแย้ม...สดับยอมรับผล
กอรปด้วยเหตุผลักไสเพื่อไกลตน
มิอยากยลรอยหมองเข้าครองใจ...
ขอผลบุญเคยสร้างทุกปางบรรพ์
คุ้มครองขวัญจงปราศจากหวาดไหว
พ้นแคล้วคลาดจากบ่วงผลาญทรวงใน
หยุดอาลัย...รอยเกลียวร่วมเกี่ยวพัน...
๒.เนิ่นนานนับกี่กาลขับขานถ้อย
ร่วมเรียงร้อยผ่านเพรงบรรเลงฝัน
คล้องสายใยจากปี-เดือนเลื่อนสู่วัน
กลับแปรผันเคลื่อนคล้อยไร้รอยจำ...
ภาพมองเห็นซ่อนเล่ห์ด้วยเสน่หา
ม่านพรางตาย้อนยอกหลอกให้หนำ
สลับสร้างปราดเปรื่องเพียงเรื่องขำ
คิดว่ากรรม...เผาหลอมพร้อมรับมา...
ด้วยตราตรึงคำหวานฝากผ่านพจน์
เพียรจารจรดคำโปรยคล้อยโหยหา
หยาดน้ำผึ้งประสานพิษเจือฤทธิ์ยา
เปรียบหมายฆ่าพร่าผลาญให้ราญรอน...
เขาปราศจิตเมตตาปรานีดอก
ลอบเวียนป้อนคำหยอกเพียงหลอกหลอน
หลอมรสหวานตรึงแน่นสิ้นแคลนคลอน
เทียวปลิ้นปล้อนพร่างคำคล้ายย้ำยี...
๓.หัวใจหนึ่งรานแหลกร่วงแตกแล้ว
เคยเพริศแพร้วรักหวงเก็บทรวงนี้
อยากเกี่ยวคล้องป้องไว้..ด้วยไมตรี
พร้อมยอมพลีด้วยศักดิ์...จำหลักคอย...
ดำเนินเรื่องเลือนลางจริงหว่างฝัน
ร้าวเคียงขวัญจิตเศร้าปนเหงาหงอย
ตระหนักรู้...ใช่เพชรเพียงเกล็ดพลอย
จึ่งควรปล่อยคลายเกลียวสิ้นเกี่ยวใด...
ตระหนักแน่ "เพียงพบพานเพื่อผ่านภพ"
เกินบรรจบ...ร่วมสายลมหายใจ
"วาสนา" แนบเคียงเพียงไกลไกล
ปราศบ่วงทัณฑ์พันไว้ให้อยู่ครอง...
ประจักษ์แล้ว "พบ-พราก" ไม่อยากฝืน
ปล่อยวัน-คืน เลือนลับ ยอมรับหมอง
ก้าวดำเนิน "แปรผัน" ตามครรลอง
หมั่นตริตรอง...น้อมธรรม นำชีวัน...
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1590
