19 เมษายน 2554 09:24 น.
แมงกุ๊ดจี่
ดุจดั่งกาค่าเคียงแต่เพียงดิน
สุดกำลังโบยบินสู่ถิ่นหงส์
รู้ดีในเทือกเถาพันธุ์เผ่าพงศ์
เป็นกาดงมิเทียมจึงเจียมใจ...
ค่าตนนั้นต่ำต้อยดูด้อยนัก
พึงตระหนักระลึกสำนึกไว้
เขาสูงส่งหงห์เหิรจนเกินใฝ่
หยุดคิดคว้าให้ใครยิ้มหยัน...
ขอบคุณนะที่เห็นค่าว่ามีอยู่
เรื่องจริงรู้...เกินรับสำหรับฉัน
วิถีเรา "แตกต่าง" ระหว่างกัน
สุดจะฝันปีนป่ายคิดหมายครอง...
9 เมษายน 2554 20:25 น.
แมงกุ๊ดจี่
คิดทบทวนหนทางตนย่างก้าว
จิตปวดร้าวกับใจอันไหวอ่อน
ตกหลุมรอยบ่วงกรรมทำแต่ก่อน
หนาวรานรอนทุกข์ตรมจมน้ำตา...
จะกี่ครั้งพลั้งพลาดเจ็บหวาดหวั่น
พ่วงด้วยทัณฑ์กรรมเก่าโหมเข้าหา
ก้าวซ้ำรอยตามครรลองหมองชีวา
สุดปัญญา...เห็นทางสว่างใส...
หรือเป็นเพราะโชคชะตาฟ้าลิขิต
ทางชีวิตผกผันพาหวั่นไหว
เลือกเส้นทางมืดมัวหลวมตัวไป
จิตเอื่อยไหลลงต่ำต้องกล้ำกลืน...
ทำได้เพียงยอมรับความสับสน
เฝ้าเตือนตน เป็น-อยู่ อย่างรู้ตื่น
ทบทวนซ้ำ ถูก-ผิด อย่าคิดฝืน
เลือนวันคืน "เห็นจริง" ทุกสิ่งลวง...
28 มีนาคม 2554 20:34 น.
แมงกุ๊ดจี่
ถ้อยเคยขานกาลผันก็พลันเปลี่ยน
จำต้องเรียน "เป็น - อยู่" อย่างรู้ตื่น
เลือนภาพเก่าเงาความหลังยั้งสะอื้น
รักไม่คืน หยุดพร่ำ เลิกร่ำไร...
แม้ยังซึ้งความดีคราวที่ปลอบ
เพราะได้มอบความจริงทุกสิ่งให้
มิตรภาพงามล้ำปันน้ำใจ
ปล่อยเลือนไป...สิ่งดีเคยมีกัน...
นับแต่นี้...วันเวลาคุณค่ารัก
จำหาญหักรักฝากออกจากขวัญ
จบสิ้นแล้วปลายทางระหว่างกัน
สายสัมพันธ์สายสวาทให้ขาดลง...
ขอให้พบ...โชคดีและมีสุข
สิ่งใดทุกข์...จะรับไว้ใจประสงค์
ลบเสียเถิด "คำมั่น" จะ "มั่นคง"
ขอโปรดจงลืมเลือนเหมือนไม่มี...
อย่า!!! ได้ห่วง ทิ้งฉัน คนมั่นรัก
ให้จมปรักเคว้งคว้างหว่างวิถี
หยุดพูดพร่ำเมื่ออยากไปอย่าใยดี
นับจากนี้จะจารจดเป็นบทเรียน...
22 มีนาคม 2554 16:17 น.
แมงกุ๊ดจี่
ที่ผ่านมา...ยอมอยู่อย่างรู้นิ่ง
เพื่อประวิงคืนวันให้ผันผ่าน
ทนข่มไว้ทุกคราวแม้ร้าวราน
เก็บเนิ่นนานค่ารักความภักดี...
คุณค่ารักใยเห็นเป็นเรื่องขำ
นำเหยียบย้ำจมปรักสิ้นศักดิ์ศรี
ทอดทิ้งห่างร้างราไร้ปรานี
ปล่อยเผชิญบนวิถีที่เดียวดาย...
"รักไม่สมรัก"ดั่งวาดปรารถนา
เลือนร้างลาพลันหยุดไร้จุดหมาย
ค่ารักมอบหนึ่งเดียวรอยเกลียวคลาย
ล่มสลายเคว้งคว้างปลายทางราญ...
จึงถอนรากถอนโคนแล้วโยนทิ้ง
เลือนทุกสิ่ง "ต้นรัก" จำหักหาญ
สิ้นเวรกรรมผ่านภพอย่าพบพาน
ขออธิษฐานคลาดแคล้วแล้วต่อกัน...
22 กุมภาพันธ์ 2554 15:02 น.
แมงกุ๊ดจี่
สายฝนโปรยโรยร่วงดิ่งห้วงเหงา
รู้สึกเศร้าเหน็บหนาวกับพราวฝน
ใจฟุ้งซ่าน "คิดถึง"เพียงหนึ่งคน
เฝ้ากังวล "เป็นห่วง" ทุกช่วงกาล
อยู่ที่ไหน? อย่างไร? กับใครหนอ?
ยังคงรอ...ตอบกลับโปรดขับขาน
เพ้อครวญถึง เธอ-ฉัน เมื่อวันวาน
อีกเนิ่นนาน เท่าไหร่ "หัวใจคอย"
ความหวั่นไหวแทรกซ้อนสะท้อนจิต
กลัวถูกพิษความเหงาพาเศร้าหงอย
หวาดระแวงรักเลือนคล้ายเลื่อนลอย
โปรดอย่าปล่อยคล้อยจางเส้นทางเรา
"เสียงหัวใจ" ไหวเต้นเป็นจังหวะ
ใช่ลดละ ยิ่งโหม ร้อนโรมเร้า
เพ้อคิดไปหวาดหวั่นไม่บรรเทา
กอดความเหงาครวญคร่ำจมน้ำตา
"อย่าปล่อย"ให้คนคนหนึ่งคิดถึงเธอ
จนพร่ำเพ้อ คอยหวง คอยห่วงหา
เหนื่อยร้องไห้เหนื่อยจินต์ร้าววิญญา
ขอร้องหนาอย่าหมายทำร้ายกัน...อิอิ
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1774
