http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song175.html เย้ยฟ้าท้าดิน ขอรจนาบทสัจจธรรมโลก ธรรมดาโศกสอนให้มิยึดมั่น อยู่กับลมหายใจนาทีปัจจุบัน ความฝันคือสิ่งแสนไกล วาทะหลวงพ่อเคยกล่าว เหน็บหนาวทุกข์ทนเพียงไหน ก้าวเดินเดินเดินสู่เส้นชัย สักวันไม่นานช้าฟ้าเมตตา น้ำคำอมฤตสนิทเนา คอยเตือนเรายามเหว่ว้า ยามทุกข์ทนพลัดพรากจากลา ยามดายเดียวนักหนารู้ทำใจ มาลำพังไปลำพังนั่นแหละชีวิต เพียรลิขิตพรหมชะตาอย่าหวั่นไหว เดินเดินเดินสู่แสงธรรมน้อมนำใจ ส่องไสวไปสว่าง...สู่ทางทอง....! .................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song175.html เย้ยฟ้าท้าดิน ฟ้าหัวเราะเยาะข้า ชะตาหรือ ดินนั้นถือ อภิสิทธิ์ ชีวิต ข้า พรหมลิขิต ขีด เส้น เกณฑ์ชะตา ฟ้า อินทร์ พรหม ยมพญา ข้า หรือเกรง ฟ้า หัวเราะ เยาะเย้ย เหวยเหวยฟ้า พสุธา อย่าครวญว่า ข้า ข่มเหง เย้ย ทั้งฟ้า ท้าทั้งดิน สิ้น ยำเกรง หรือใคร เก่ง เกิน ข้า ฟ้า ดินกลัว ข้า ขอ ลิขิต ชีวิตข้าเอง ไม่เกรง ดิน ฟ้า อีก พื้นพสุธา พญายม พรหมอินทร์ ทั่ว ข้า กระทำ แต่กรรมดี มีหรือจะกลัว มิใช่ใจชั่ว ลืม ตัว หลง ลำพอง อัน สวรรค์ อยู่ในอก นรก นั่น หรือ ข้า ก็ถือ อยู่ในใจ ไม่ หม่น หมอง ละ การ ทำ ชั่ว ควรหรือจะกลัว นรก มั่นปอง หาก ทำดี ฟ้าดินต้อง คุ้ม ครอง เอย...
เห็นโลกมามากอยากจะเอ่ย กระซิบเผยถึงทุกข์สรรพสิ่ง ทั้งรักชังหวังหวานเคยอ้อนอิง กับความนิ่งในล้ำลึกรู้สึกเนา เสมือนเห็นทุกข์จึ่งเห็นธรรม โศกกระหน่ำจึ่งเห็นความงามเหงา เห็นเทวษแห่งผองชนบนโลกย์เรา วัฏฏเขลาทุกทิวาวันฝันมายา คือเกิดดับนับเนื่องโซ่วิบาก ข้ามพ้นยากเพรงพรหมชะตาฟ้า มีสิ่งเดียวเท่านั้นเหนือพันธนา ศีล สมาธิ เกิดปัญญาตัดกรรม สติระลึกรู้เฝ้าดูจิต เห็นชีวิตวนว่ายเวียนซ้ำ ท่ามทะเลโศกโลกย์ระทมได้พบธรรม จึ่งน้อมนำน้ำอมฤตสวรรค์...มาพร่างใจ..อบร่ำใจ..! ..................................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4603.html หัวใจถวายวัด หลวงพ่อ เจ้าขา ช่วยแผ่เมตตาลูกหน่อยได้ไหม ลูกนี้อาภัพอับโชคหรือไร มีรักครั้งใด หัวใจเหมือนไฟร้อนรน หลายคน ที่พบ พอเขาได้ซบต้องหนีหลบล่องหน ขว้างทิ้งดังเศษดินข้างถนน น้ำตาร่วงหล่น หาคนรักแท้ไม่มี เข้าวัด ทุกวัน ใส่บาตรทำทานบนบานขอให้โชค ดี แต่ผียังตามหลอนหลอกย่ำยี วันหยุดพักไม่มี บวชชีดีไหม หลวงพ่อ เจ้าขา ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย หลวงพ่อ เจ้าขา ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย...
ดาวระยิบเต็มอ้อมฟ้าในคืนฝัน พบมหัศจรรย์ทางช้างเผือกพาดผ่านฟ้า ในอ้อมใจกับปาฏิหารย์รักเหนือกาลเวลา ลบเหว่ว้าในคืนหนาวสิ้นร้าวราน หอมเอยหอมดอกเสน่หา ท่ามมนตราคืนหนาวแสนหวาน อยากซุกซบในอ้อมใจไปตราบกาล โศกพ้นผ่านรอสร้างบุญหนุนทางธรรม อธิษฐานหมดสิ้นกรรมแต่ปางก่อน ไร้อาวรณ์อดีตใดใครเหยียบย่ำ ยอมชดใช้ให้อภัยอโหสิกรรม เพียรน้อมนำกุศลจิตคิดเพียงดี จักนานเนาสักกี่กัปป์กาลเวลา จะรอท่าคนดีพลีชีพนี้ รักข้ามพ้นนิยามโลกย์นะยอดชีวี แค่ชาตินี้เพียงพบกัน...ในฝัน..ฉันสุขพอ... ฉัน..รู้พอ...! ................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html เสน่หา ความ รัก เอย เจ้า ลอยลมมาหรือ ไร มาดลจิต มาดลใจ เสน่-หา รัก นี้จริงจากใจหรือเปล่า หรือ เย้า เราให้เฝ้าร่ำหา หรือแกล้งเพียง แต่แลตา ยั่วอุรา ให้หลง ลำพอง หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง รักแรกช้ำ น้ำตานอง ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง รักแรกช้ำ น้ำตานอง ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย...
บนตึกสูงสวยด้วยสถาปัตยกรรมอันแสนอลังการ ฝนกำลังพรำสาย ให้ดวงดอกไม้ไทยแสนหวาน โมก จำปี ลีลาวดี ที่กำลังผลิบาน หอมอวลร่ำมาพรำพรม ในนวลเนื้อใจผม ให้หอมเสียยิ่งกว่า แสงเทียนมงคลสิริ หน้าพระพุทธ.. กำลังส่องแสงระบัดวูบไหวไปตามแรงลมพายุ ผมนอนซุกตัวนิ่งๆในที่นอนอบอุ่น แล..ไปที่ผนังจะเห็นภาพเงาไม้ ที่กำลังพรายไหว ไปตามแสงจันทราสีทองสะท้อนทอทอดทาบ ผม..เห็นเงางามแห่งลวดลายธรรมชาติ ดวงดอกไม้ใบไหววาบราวภาพฝัน ในผนังปูนสีโอลด์โรส ผม..กำลังคิดว่า ผมฝันไป หัวใจดวงน้อยของผมอิ่มเอิบด้วยความ สมถะสงบเงียบงาม นิยามชีวิต ที่ผมรอมานานแสนนาน หลังจากบ้านมาราวนกไพรพเนจร รอนแรมไร้รวงรังแห่งรักนิรันดร์ อย่างจริงแท้.. นานหลายปี.. พรหมชะตาฟ้าลิขิต ให้ชีวิตผมราวนกน้อย ที่ต้องติดกับในกรงขัง มีเพียงความหวังหล่อเลี้ยง ให้ยังหยัดยืนสู้ อย่างลูกผู้ชายชาติไพรทรนง ผู้มีเพียงธรรมธำรง ดำรงให้มีพลังชีวิตในกรงเมือง ผม..กำลังเชื่อว่าสวรรค์มีตา ..ฟ้ามีใจ ที่จะเปิดรอท่า..มอบเมตตา ให้กับทุกผู้ ที่หาญกล้าเพียรสร้างสรรทำความดี พลีให้แด่แผ่นดิน อย่างมิสิ้นจงรักภักดี ดั่งเดินตามรอยเบื้องพระยุคลบาท ที่พลีสละทุกหยาดหยดพระเสโท ด้วยความตรากตรำพระวรกาย เพียง.. เพื่อให้ผองชนคนบนผืนพสุธาไท พสุธาทอง พสุธาธรรมแห่งนี้ ได้มีดวงชีวีอยู่ภายใต้ร่มรัตน์ฉัตรเพชร อย่างแสนสงบร่มเย็นเป็นสุข ไปตราบชั่วลูกหลานเหลนโหลนภายหน้า..นิรันดร์ และ..แล้ว.. วันนี้คือวันดี วันที่ดวงชีวีผมได้เรียนรู้ ว่า.. ฟ้าดินนั้น มิเคยสิ้นเมตตาทอดทิ้งคนดี.. หากมีศรัทธา...ภักดิ์ ตราบ..จนกว่าดวงใจเราจักสิ้นลมหายใจ...! .................... วิมานแมนวิมานเมืองวิมานรัก ทายทักด้วยดวงดอกไม้ริมระเบียงหอมหอมหอม โมกกระจิ๊ดดอกน้อยรอให้ดอม พวงพะยอมมากพรรณไพรไหวกิ่งพราย แลละลิบโน่นนาทองในครองฝัน ราวสรรค์ขวัญสรวงเคยมั่นหมาย ได้ชื่มชมอรุโณทัยเคลียยอดไม้ ได้ฝากกายใต้สายรุ้งในรุ่งวัน คลี่ยิ้มหวานดั่งบัวบานรอน้ำทิพย์ เมตตาพรหมลิขิตปรารถนาฝัน รังนกไพรพเนจรตราบนิรันดร์ พลีสร้างสรรงานกวีดีแด่ชน ตราบลมหายใจนิดน้อยยังมิสิ้น หวังถวิลฝากสัจจธรรมเกื้อกุศล ให้โลกแล้งชุ่มฉ่ำใสในใจคน ไปทุกหนใต้แหล่งหล้าใต้ฟ้าไท คือปณิธานจากใจธุลีหล้า เกิดเป็นข้าแผ่นดินอันยิ่งใหญ่ ใต้ร่มรัตน์ฉัตรเพชรเหนือดวงใจ ชาติภพใดได้พบแก้วกลางใจ..นิรพาน..! ................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song774.html สี่แผ่นดิน คนมี ชีวิตและกายา ถือ กำเนิดเกิดมา เป็นหญิง หรือว่าเป็นชาย ผู้มี พระคุณอันแสนยิ่งใหญ่ กว่า สิ่งใด ก็คือแผ่นดิน เป็นแดน ที่ให้ชีวา พึ่งพา อาศัยและอยู่กิน คุณใด จะเปรียบแผ่นดิน เอื้อชีวิน จากวันที่เกิด จนตาย ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน ความทุกข์เยือน เรือนกาย หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้ สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา ยามดี เราดีตาม ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์ หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน ความทุกข์เยือน เรือนกาย หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้ สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา ยามดี เราดีตาม ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์ หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song222.html ฉันรักเธอเสมอ หากตราบใด สายนที ยังรี่ไหล สู่มหา ชลาลัย กระแสสินธุ์ เกลียวคลื่นยัง กระทบฝั่ง เป็นอาจินต์ เป็นนิจสิน ตราบนั้น ฉันรักเธอ เช่นตะวัน นั้นยังคง ตรงต่อเวลา แน่นอนนัก รักท้องฟ้า สม่ำเสมอ เช่นกับฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ ฉันรักเธอเสมอ ฉันรักเธอเสมอ ชั่วนิจนิรันดร์ เช่นตะวัน นั้นยังคง ตรงต่อเวลา แน่นอนนัก รักท้องฟ้า สม่ำเสมอ เช่นกับฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ ฉันรักเธอเสมอ ฉันรักเธอเสมอ ชั่วนิจนิรันดร์...
ราตรีฝนรินมิสิ้นสาย ดวงดอกไม้ปลิดกลีบร่ำ วัฎฎโลกสอนบทเรียนสัจจธรรม บ่มพร่ำเรียนรู้เฝ้าดูใจ โศกพรากจากลามินาน รักหวานซ่านซึ้งเพียงไหน ลำพังยามสิ้นลมหายใจ ผู้ใดเคียงข้างร่างไร้ เพียรแผ้วทางธรรมนำทาง สว่างสอาดสงบมาดหมาย สะสมเสบียงบุญบารมีพลีไว้ ผู้ให้เมตตาปรารถนาดี ทุกลมหายใจชีวิต ฝึกจิตนิพพานที่นี่เดี๋ยวนี้ มรณานุสติกับปัจจุบันนาที พุทธพลีบูชาให้พร้อม..จิตหอมบุญ...! .................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6194.html แสงเทียน บทเพลงพระราชนิพนธ์ จุดเทียนบวงสรวง ปวงเทพเจ้า สวดมนต์ค่ำเช้า ถึงคราวระทมทน โอ้ชีวิตหนอ ล้วนรอความตายทุกคน หลีกไปไม่พ้น ทุกข์ทนอาทรร้อนใจ ต่างคนเกิดแล้ว ตายไป ชดใช้เวรกรรมจากจร นิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง เสี่ยงบุญกรรม ทุกคนเคยทำกรรมไว้ก่อน เชิญปวงเทวดา ข้าไหว้วอน ขอพรคุ้มไปชีวิตหน้า ทนทรมานมามากแล้วจะกราบลา หนีปวงโรคาที่เบียดเบียน แสงแววชีวาเปรียบแสงเทียน เปรียบเทียนสิ้นแสง ยามแรงลมเป่า ชีพดับอับเฉา เหมือนเงาไร้ดวงเทียน จุดเทียนถวาย หมายบนบูชาร้องเรียน โรคภัยเบียดเบียน แสงเทียนทานลมพัดโบย โรครุมเร่าร้อน แรงโรย หวนโหยอาวรณ์อ่อนใจ ทำบุญทำทานกันไว้เถิด เกิดเป็นคน ไว้เตรียมผจญชีวิตใหม่ เคยทำบุญทำคุณ ปางก่อนใด ขอบุญคุ้มไปชีวิตหน้า ทนทรมานมามากแล้วจะกราบลา แสงเทียนบูชาจะดับพลัน แสงเทียนบูชาดับลับไป...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
3096
.jpg)
