รอสายวสันต์ร่วงหล่น ฟังเสียงฝนบรรเลงบทเพลงฝัน ในท่ามโลกมายานิรันดร์ ในท่ามวันหมุนวนคนคนคน มืดแลเงียบไร้สิ้นแสงจันทร์ส่อง ดาวดูหมองเดือนหลบหายกลางเวหน คิดถึงใครคนหนึ่งซึ้งสลักกลางกมล แสนทุกข์ทนระทมเศร้าหนาวใจรอ คงต้องรอต่อไปไม่สิ้นสุด ใจพิสุทธิ์สวดมนต์อธิษฐานขอ ให้รักคุ้มขวัญคืนเรือนใจอย่าท้อ นับปีรอนับเดือนร้างช่างโศกนัก...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song359.html ไกลบ้าน วิปโยคโศกใจ เหมือนเมื่อไกลบ้าน ไกลสถานพักพิง ยิ่งใจเหงา ห่างไกลหัวใจจำเศร้า เจ้าอยู่ดีเป็นไฉน พลัดที่พึ่งที่พิง ทิ้งที่พำนัก ไกลที่รักพักพา จะอาศัย เจ้ามีเพื่อนชมคนใหม่ แล้วทิ้งพี่ให้ชอกช้ำชีวี อันรักกันอยู่ไกล ถึงสุดขอบฟ้า เหมือนชายคา เข้ามาเบียด ดูเสียดสี อันชังกัน นั้นใกล้สักองคุลี ก็เหมือนมีแนวป่า มาปิดบัง เพราะไกลบ้านซ่านมา โถนิจจาเจ้า จะเงียบเหงาแล้วลืม ซึ่งความหลัง ฝากเพียงเสียงกระซิบสั่ง ขอน้องอย่าชัง คนร้างแรมไกล อันรักกันอยู่ไกล ถึงสุดขอบฟ้า เหมือนชายคา เข้ามาเบียด ดูเสียดสี อันชังกัน นั้นใกล้สักองคุลี ก็เหมือนมีแนวป่า มาปิดบัง เพราะไกลบ้านซ่านมา โถนิจจาเจ้า จะเงียบเหงาแล้วลืม ซึ่งความหลัง ฝากเพียงเสียงกระซิบสั่ง ขอน้องอย่าชัง คนร้างแรมไกล...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2461.html อ่านคลอบทเพลงรักนิรันดร์*ทะเลไม่เคยหลับนะคะ* เก็บดอกไม้เต็มอ้อมใจนำมาฝาก แทนรักมากจากบ้านเกิดริมทะเลฝัน คลื่นแลลมยังครวญครางรอทุกวัน ให้คืนหลังกลับบ้านเก่าเราเสียที.. หาดทรายขาวดาวสวยเกินคำบอก ทิ้งบางกอกกลับมาเถิดยอดยาหยี เมืองบางกอกหลอนลวงหลอกดวงฤดี ตั้งกี่ปีที่ทำเจ้าเหน็บหนาวใจ. ลมทะเลพัดว้าเหว่รอรับขวัญ กับนวลจันทร์พร่างแสงนภาไสว ทั้งดาวดวงคงร้องไห้ปิติใจ พฤกษ์พงไพรพะงันรอพัดโบกโลกพลีพร กลับมานุ่งผ้าถุงปาเต๊ะลายดอกไม้ ลงไปว่ายทายทักฝูงปลาอันสลอน นอนนิ่งนิ่งบนลานลั่นทมมิร้าวรอน ให้จันทร์อ้อนจิตอิ่มยิ้มกับฟ้า...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song307.html ไม่อิ่มรัก ความรักเป็นเหมือนเช่นน้ำทิพย์ จิบเท่าไร ไม่รู้จักพอ ใจฉันปอง คู่ครองเคล้าคลอ เฝ้าพนอ แนบเชย ชิดข้าง ความรักคุณหอมกรุ่นหวานล้ำ ด่ำดื่มใจ ไม่รู้จักจาง ใจฉันจอง จ้องคุณทุกทาง ไม่วายว่าง ห่างใจ สัมพันธ์ ทะเล ไม่อิ่มน้ำ ฉันใด ใจฉัน ไม่อิ่มรักคุณ ฉันนั้น ท้องฟ้า ไม่อิ่มอากาศ สักวัน วิญญาณฉัน ไม่อิ่มสวาท สักครา ความรักจริงทุกสิ่ง คือฝัน แต่กระนั้น ก็ฝันเรื่อยมา มองเห็นคุณ อยู่ในสายตา อย่ากลัวว่า จะคลาย รักคุณ ลาลาลา ทะเล ไม่อิ่มน้ำ ฉันใด ใจฉัน ไม่อิ่มรักคุณ ฉันนั้น ท้องฟ้า ไม่อิ่มอากาศ สักวัน วิญญาณฉัน ไม่อิ่มสวาท สักครา ความรักจริงทุกสิ่ง คือฝัน แต่กระนั้น ก็ฝันเรื่อยมา มองเห็นคุณ อยู่ในสายตา อย่ากลัวว่า จะคลาย รักคุณ... ................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2461.html ทะเลไม่เคยหลับ ดิอิมพอสซิเบิ้ล มอง ซิมองทะเล เห็น ลม คลื่นเห่จูบหิน บาง ครั้งมันบ้าบิ่น กระแทก หินดัง ครืน ครืน ทะเล ไม่เคยหลับไหล ใครตอบ ได้ไหม ไฉน จึงตื่น บาง ครั้งยังสะอื้น ทะเลมันตื่น อยู่ร่ำ ไป ทะเล หัวใจของเรา แฝง เอา รักแอบเข้าไวั ดู ซิเป็นไปได้ ตื่นใจเหมือนดัง ทะเล ครวญ ยาม หลับไหล ชั่วคืน ก็ถูก คลื่นฝัน ปลุกฉัน รัญจวน ใจ รักจึง เรรวน มิเคย จะหลับ เหมือนกับ ทะเล ทะเล หัวใจของเรา แฝง เอา รักแอบเข้าไว้ ดู ซิเป็นไปได้ ตื่นใจเหมือนดัง ทะเลครวญ ยาม หลับไหล ชั่วคืน ก็ถูก คลื่นฝัน ปลุกฉัน รัญจวน ใจ รักจึง เรรวน มิเคย จะหลับ เหมือนกับทะเล...
ครั้งหนึ่งในรอยกาลหวานเสน่หา อิงธาราอุ่นไอในอ้อมฝัน ฟ้าสีรุ้งรัศมีทองผ่องพรายพรรณ สนธยาวันในอ้อมตักได้พักใจ รอยทรงจำมากมายเกินนับนึก หอมล้ำลึกสลักรอยฝากหวามไหว หลอมรวมรักรวมภักดิ์ใจถึงใจ หากทำไมแค่อดีตซ้ำย้ำมายา ทุกก้าวใจในรอยจำทำให้เจ็บ แสนหนาวเหน็บเกินเก็บไว้พิษเสน่หา คือน้ำผึ้งหว่านคำซึ้งหวังตรึงตรา สร้างโซ่กรรมพันธนาให้สาใจ อย่าอ้างว้างทางสายโศกโลกลวงหลอน ทุกฉากตอนแค่ละครฝันวันไหนไหน ยากหยั่งถึงใจเธอนะดวงใจ ยอมถอดใจ...กล่าวคำว่า..ลานิรันดร์...!
เช้านี้อวลอากาศหอมละออระรินระริน มากับสายลมพัดเย็นชื่น ดวง..ตื่นมากับความภิรมย์รื่นในดวงใจอย่างเหลือเกิน... ได้ยินเสียงนกเขาไพร ร้องคูกู่ก้องจากดงดวงดอกจำปี ที่กำลังไกวไหวกิ่งราวเปลธรรมชาติ ฟ้าหอมสะอาดด้วยสายฝนพรมพรำในยามย่ำรุ่ง พรายพัดผ่านม่านเมฆหม่น ให้...กระจ่างแจ่ม..รับอรุณ หมุนวนวันใหม่ มาให้เราทุกดวงใจได้เริ่มต้นใหม่อีกครา เป็นทิวาหวาน ฤาทิวาหวามในท่ามโลกมายา...นิรันดร์ หอมลำเนานวลมาในมโนนึก คิดถึงวิมานบ้านไร่ คิดถึงซุ้มพวงชมพู ที่พร่างพรูดอกนิดน้อยห้อยหอม ให้แสนละเมียดละมุนใจ คิดถึงดวงดอกไม้ป่าดอกไม้ไพรพื้นบ้าน บานชื่น ดาวเรือง หงอนไก่ มะลิลามะลิซ้อน คิดถึงซุ้มเล็บมือนาง ฟ้อนอวด ดวงดอกดกสามสีสามสวย ช่วยกันแข่งขันประชันสีอันแสนไสว คิดถึงเงิ้อมเขาเหงางามในท่ามม่านหมอก โอบกอด..เคลียไคล้ คิดถึงดวงดอกไม้ไทยๆ พุดซ้อนอ้อนกลีบพร่างสวยหวานเย็น คิดถึงเข็มพุ่มขาวพราวฝัน คิดถึงดงกุหลาบชูช่อนับร้อยพัน ให้ฝันพราย... คิดถึงสายธาราเล็กๆ ที่ทอดตัวลดเลี้ยวไปในท่ามกระท่อมทับ และ.. พรึบพรับด้วยดวงดอกบัวบึงหลากพรรณ ที่พากันชูช่อแสนสง่างามดั่งนาม*บัวบูชา* *บัวกลางบึง * บัวแห่งศรัทธาสัจจธรรม ที่คงคำสอนล้ำค่า จากพระพุทธองค์ ประดุจดั่งมวลมนุษย์ในพสุธานั้นเปรียบ ดังบัวสี่เหล่า... ให้เราได้พิจารณาในธรรม คิดถึง..ค้างผักพื้นบ้าน ที่คงสดสะล้างอวบอิ่มนิ่มนวลผิว ไม่ว่าฟักแฟง แตงกวา แตงไทย บวบ และ.. มะนาวเขียวไพลที่เต็มไปด้วยลูกดกทุกราวกิ่งแทบหัก และ ที่ตัดฉับกับสีส้ม ของส้มจิ๊ด จัดจ้าน.. ที่หว่านหวังจักได้เก็บเกี่ยวแลกมาเป็นเงินงาม ได้ต่อเติมการดำรงชีวีชีวิตรอด ป่านฉะนี้... ฟ้าที่บ้านป่าบ้านไพร คงใสสวยด้วยเมฆสีนวลนิ่มพริ้มเพราแผ่กระจาย มาให้ชีพชนม์ชาวบ้านไร่ วิมานบ้านไร่วิมานชาวดินได้ พบกับสุขสงบเงียบงามสมถะเรียบง่ายมิรู้สิ้น ตราบ... ยังรู้ค่าแห่งผืนดิน อันคือ...วิถีไทวิถีทอง วิถีที่ครองจินต์ จิตวิญญาณไทย ให้ดำรงความยิ่งใหญ่อิสรามานานแสนนาน ไปตราบกาล แห่งลูกหลานเหลนโหลนแห่งเรา..! ................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1933.html วิมานดิน ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา คอยส่องมองเธอด้วยแวว ตา แห่งความภักดี เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน คอยห่มให้เธอได้อบ อุ่น ก่อนนอนคืนนี้ ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป เป็น วิมานอยู่บนดิน ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี เป็น วิมานอยู่บนดิน ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี ให้เธอได้อบ อุ่น และนอนฝันดี ให้เธอได้อบ อุ่นอยู่ใน วิมาน...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1390
