20 ธันวาคม 2551 14:25 น.
พุด
เห็นดอกบัวงามท่ามสายฝน
งามเสียจนแลเห็นโลกแสนอ่อนหวาน
กลีบละมุนรับหยาดละอองผลิแย้มบาน
ตะวันพรายฉายฉานปานสายรุ้ง
รายรอบปานประหนึ่งพสุธาทิพย์
โอบด้วยฟ้าขลิบทองอันเรืองรุ่ง
ดูทุกสิ่งด้วยดวงใจจรัสจรุง
ฟ้าวันพรุ่งรอรับสายธารใจ
ให้แผ่นดินไทยแผ่นดินทองสิ้นหมองหม่น
ให้ชีพชนม์พบทางสว่างไสว
ให้รู้รักษ์สามัคคีประสานใจ
ธำรงไทไว้ให้มั่นขวัญอิสรา
ประชาธิปไตยยังใหญ่ยิ่ง
เหนือทุกสิ่งหลอมรวมชนทั่วหล้า
สืบทอดชาติ ศาสนา กษัตรา
มงคลหล้าสงบงามนิยามไทย...
18 ธันวาคม 2551 21:03 น.
พุด
เดินเดียวดายดูเดือนในยามดึก
ลึกลึกแลเห็นโลกแสนโศกศัลย์
พสุธาทองในครองฝันงามมหัศจรรย์
หวังสายรุ้งแสงตะวันยังพร่างพราย...!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song304.html
ใน...ราตรีหนึ่ง
ไพลนั่งดายเดียวเดียวดาย
ดูไฟพริบพราวบนตึกสูง..สูงลิ่ว
กับลมหนาวละลิ่วละล่องมาปะทะร่างราน....
แลละลิบลงเบื้องล่าง แลรายรอบราวเมืองสวรรค์ฝันสับสน..
กับชีวิตผู้คน..อลวนอลเวง..ในเมืองลวง และ..
รอดาวนำทางใจศรัทธาใจดวงไกล
ที่กำลังลอยละลิ่วปลิวด้วยลมรักลอยมาหา
มาปลอบประโลมใจ
ยามที่ไพลราวธุลีเล็กนิดเดียว
ในโลกอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้
ที่ไพลเฝ้าเพียรแต่สงสัย ถามใจตัวเองว่า..
จะมอบนิยามใดให้แก่โลกใบนี้ดี..ละหนอ ละหนา
ที่มีทั้ง ดิ้นรนเหว่ว้าสับสนต่อสู้
สุขแสนสุขในบางมุมของโลก
และโศกแสนโศกโลกแทบสะเทือนไหวในบางชีวาชีวิต
ที่ถูกลิขิตไปตามกาลไปตามแกน
ความงามซ่อนอยู่มากมาย
ความชั่วร้ายก็ซ่อนอยู่มากมี
สุดแต่ใจเรานี้จะไขว่คว้าและ
ชะตากรรมนำพาหมุนวนให้ไปพานพบกับสิ่งใด
บางวันสุขล้นหัวใจอยู่ดีดี..
พออีกนาทีต้องมานั่งเศร้าดายเดียวลำพัง
น้ำตาพร่างพลันพรู
ร้างไร้ผู้ใดรู้เห็น....
โอ้ช่างไฉนเลย สวรรค์เอ๋ยสวรรค์ลา สวรรค์ปิด
........
ไพลจึงพลันคิด..
ฝันใฝ่
ใส่จินตนาการงาม..ให้..เมืองมลังเมลือง
เบื้องล่างนั้น
คือเมืองสวรรค์ในฝัน....
ที่มีแม่น้ำเนรัญชราไหลผ่าน
มีม่านหมอกราวสายไหม
มีดวงดอกไม้หวานแอร่มแต้มไพรระดะดวง
มีเส้นทางสายงามทอดทาบราวอาบทองทา
นำพาไปสู่ป่าหิมพานต์
ณ.แดนดินแห่งมนต์ขลัง
เป็นป่างามสะพรั่งพรรณตระการตา
มีดวงดาราพร่างดาระดาดกระพริบพราว
มืทางช้างเผือกงามอะคร้าว
ราวรุ้งเรียวรอรับร่างขึ้นไปไกวชิงช้าเมฆ
เสกรวงดาวหว่านพราวพร่างพรมห่มให้โลกงามเลยค่ะ..
ไพล..พรรณนายากจังเลย
หากวาดเป็นภาพออกมาได้คงดีนะคะ.... .
หยาดน้ำค้างพร่างพรมลมลูบไล้
แสงจันทร์ฉายคลายเศร้าคอยเฝ้าขอ
ไกวชิงช้าเมฆเสกรวงดาวพราวสร้อยคอ
คล้องขวัญรอขอเกี่ยวใจไปนิรันดร์...
ไพล.. ใส่เสื้อหนาวชาวเขา
ออกมานั่งรอดูดวงดาวแห่งศรัทธารัก
หวังจักโชนแสงส่องมาปลอบประโลมใจ ในยามเหว่ว้า
และดาวในดวงชีวาก็พลันส่องกระจ่างกลางใจ
ดาวประจำใจดาวประจำเมือง..แห่งรักเราสอง
รอหัวใจไพลลอยละล่องติดปีกฝัน
พลันสู่ไพรพฤกษ์พงเลยค่ะ.
ในฝัน ไพลนุ่งผ้าถุงชาวเขาผืนงาม
และคลอคล้องร่างห่มพรายให้หนาวคลาย
ด้วยผ้าไหมทอทอดสอดดิ้นทองสีไพล..
และ
บนภูผาสีเงิน ที่ใกล้แสนใกล้
ราวเอื้อมมือคว้าดาวสุกใสเอามาใส่อุ้งมือได้
ไพลมีเขาคนนั้นยืนนิ่ง
ให้พิงไหล่อยู่ในอ้อมโอบอ้อมอกอุ่นละมุนหอมหอมหอม
ทั้งกรุ่นกลิ่นดอกไม้ไพร.
และกลิ่นอุ่นไอไออุ่นจากอ้อมอกแนบละมุนละไม..
ไปถึงหัวอกหัวใจให้หนาวคลาย..ให้คลายหนาว
และใครคนนั้นพลันชี้ชวน
ให้ไพลชมทางช้างเผือก
ไพลกระซิบขออธิษฐานใจ....
ใครละหนอ ใครกันละนี่ ที่จะได้รับรู้รับทราบ
หรือ..
อาจมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ได้ยินได้ฟัง..
พระเอกในฝันในใจ
หรือมีเพียงใจดวงเศร้าร้าวไหวของไพลได้ยินคำดายเดียวลำพัง.. .
ในโลกนี้มากมายาสิ่งให้ค้นหา ทั้งน้ำตาดวงดอกไม้ให้หวานหอม ทั้งเริงร่าทุกข์โศกแสนตรมตรอม เพื่อหล่อหลอมให้เข้าถึงซึ่งชีวิต ผ่านวันและคืนพบชื่นช้ำ ระทมระกำผสมผสานสมานจิต คือสัจจธรรมย้ำวนให้ย้อนคิด ถูกฤาผิดเป็นเช่นนั้นธรรมดา ฝึกดวงใจให้ไกลห่างทางว้าวุ่น สะสมบุญจิตกระจ่างห่างเหว่ว้า คือเนื้อแท้เนื้อทองครองชีวา ยามพรากลาจักแย้มยิ้มอิ่มเอมใจ เป็นดอกไม้ไทยในพสุธาลบลาโศก ปลอบขวัญโลกให้งดงามพิสุทธิ์ใส ให้ทุกชีวีมีชีวาสว่างมาสว่างไป ภาคภูมิลมหายใจสุดท้ายหมายฝากงาม...! .....................................
งดงามในยามนึก ล้ำลึกดื่มด่ำทุกคำหวาน ในเส้นทางสายรุ้งดอกไม้บาน ทิวาวารตราตรึงซึ้งใจจำ ราตรีที่ดารารายพรายดวง เรียวรวงริมทางพิรุณร่ำ ดวงดอกหญ้าสีทองเริงระบำ รับแสงก่ำยามอาทิตย์สนธยา ใบไม้ป่าสอดสีซ้อนสลับ กระท่อมทับงามเงียบในเงาฟ้า เสียงเรไรหรีดหริ่งกล่อมวนา หนีมายาเมืองลวงหอมปวงไพร น้ำพุร้อนในอุ่นอวลสายลมหนาว ทิ้งเรื่องราวร่างรานเคยหวั่นไหว หลับตาลงผสานจิตยามฟ้าไพล สุขเกินใดกับวันดีที่เลือกเดิน....
หลับตาคิดนึกลึกซึ้ง คำนึงสิ่งใดในฝัน ดำรงลมหายใจวัยวัน ธำรงขวัญมหัศจรรย์ชีวิต ภาระกิจเมตตาหน้าที่ ปรารถนาดีพลีให้สายธารจิต ก่อนพรากลาสู่แดนธรรมนิมิต ว่างสถิตตราบนิจนิรันดร์กาล อันคือสวรรค์สว่าง พร่างพราวดาวดวงดอกไม้หวาน ปาริชาติทองผลิผ่องตระการ ไร้รานไร้ร่างกระจ่างกมล ภาวนาสงบลบลืมโศก สละโลกย์สร้างบุญสร้างกุศล รัตนมณีคล้องทรวงคุ้มค่าคน หว่านดอกผลให้ชูช่อกลางกอใจ สอนสัจจะแด่คนดีที่รายล้อม ให้ห่มห้อมหอมศีลไสว รู้รักธรรมธรรมชาติวิถีไพร อวลอาบไอในอุ่นอกอนันตกาล.....! ..................................... (เพลงต้นทางสวรรค์ ศิลปินชุติมา) ทุกคนเสาะหาหนทางสวรรค์ แต่ไม่พบกันเพราะมองข้ามไป ทั้งที่ต้นทางนั้นแสนกว้างใหญ่ และอยู่ไม่ไกล ใกล้ตัวแค่เพียงนิดเดียว เหมือนมีเส้นผมที่มาบังตา ดั่งคล้ายขอบฟ้าที่มาขวางกัน ให้มองไม่เห็นถึงความเฉิดฉันท์ ต้นทางสวรรค์อันเรืองรอง จงมองด้วยหัวใจที่สดใส หากเห็นรอยยิ้มผู้ใด เป็นรอยยิ้มที่ไม่เหมือนใคร นั่นแหละคือทางผ่านไปสวรรค์ ท่านเป็นพระในบ้าน ที่ลูกต่างมองผ่านกัน มองผ่านท่านทุกวัน จึงไม่เห็นประตูทอง แม่คือพระในบ้าน เป็นดอกบัวบานของลูกทุกคน แค่ธุลีความดีของท่านล่วงหล่น พระคุณท่วมท้นล้นจักรวาล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1429
