ยิ้มชื่นรับเช้าพราวดอกฝน แก้วพร่างหล่นหอมพรายกระจายฟุ้ง ใจดวงงามเห็นฟ้าสวยจรัสจรุง อรุณรุ่งรอเริ่มต้นใหม่ในวันวน อาจจะมีบ้างบางคราวหนาวลึกลึก ในรู้สึกเดียวดายเศร้าสับสน หากตราบใดใจมีธรรมบันดาลดล ทิพย์กุศลนิมิตหมายมลายราน เหลืองจำปีละออพ้อพื้นพราว สะท้อนหนาวราวเรื่องน้ำผึ้งหวาน ปีผ่านลาฟ้าแปรสีทุกวันวาร ทิวากาลสอนสัจจธรรมอย่าคร่ำครวญ ชีวีขวัญพานพบทั้งทุกข์สุข ที่รานรุกจนชาชินเลิกไห้หวน เหนือนิยายมากมายสิ้นทั้งมวล ใจดวงนวลได้พบธรรมนำทางใจ ขอชดใช้วิบากกรรรมแต่ปางก่อน ที่หวนย้อนสอนจิตว่างกระจ่างใส วันที่สิ้นดินกลบหน้าลาพรากไกล อธิษฐานใจไม่พบภักดิ์พิสวาททุกชาติภพ..! ........................
ฝึกดวงใจให้หนักแน่นดั่งแผ่นผา พายุกล้าลมแรงสักแค่ไหน ยืนทายท้าอย่างทรนงด้วยเข้าใจ รู้เป็นไปกิเลสโลกย์โศกเช่นนั้น มองฟ้าสิยังแปรสีมิคงทน นับอะไรกับจิตคนมิแปรผัน วันนี้เศร้าพรุ่งนี้สุขใดนิรันดร์ ขอเพียงฝันคว้าไขว่ในสิ่งดี เนื้อแท้เนื้อทองครองทุกภพ จะจากจบจิตใสใจดวงนี้ คิดดีคิดให้สร้างบุญบารมี อัญมณีพร่างพราวดั่งดาวราย เจริญสติมีเมตตาอุเบกขา ภาวนาละตัวตนดั่งมั่นหมาย อาจมีบ้างหลงทางแสนเดียวดาย ก่อนจะสายแก้ความคิดที่จิตเรา มีเธอดั่งมิ่งมิตรสนิทใกล้ ให้น้ำใจปลอบขวัญในวันเหงา หลอมละลายหนึ่งเดียวตราบนานเนา ทุกข์บรรเทารู้ปล่อยวางสู่ทางทอง...!
วสันต์พรายมายามฟ้าค่ำ ระรินร่ำสังเวยโลกโศกสลาย จิตเงียบงันอดีตฝันอันเปล่าดาย พบความหมายสุขสงบพบเสรี นอนนิ่งนิ่งมองสร้อยวสันต์อันแสนหวาน แก้วร่วงรานสอนสัจจธรรมยากหลีกหนี เสมือนวัยวันผันผ่านช่วงชีวี เริ่มผลิพลีแย้มบานใช่นานเนา ธรรมชาติรายรอบชอบด้วยผล สอนกมลไม่ประมาทและขลาดเขลา กับมายาภักดิ์รักลวงหลอนหลอกเรา เสียเวลาเปล่ากับชาติภพจบว่ายวน ลืมบางสิ่งทิ้งลมหายใจอันล้ำค่า ลืมภาวนาเจริญสติสร้างกุศล ทิ้งอัตตาไม่คาดหวังไร้ตัวตน รักทุรนทุกข์มลายในสายใจ ใจดวงงามพบสัจจธรรมล้ำเลอค่า ซึ้งคำว่าวางว่างกระจ่างใส ไม่นานช้าทุกชีวาพรากลาไกล มีสิ่งใดจีรังเล่าหนาวชีวิต คำว่าลารอท่าให้พบโศก หากยึดโลกทั้งผองจักหมองจิต หยุดยึดมั่นถือมั่นหยุดความคิด ขวัญลิขิตตามรอยบาทพระศาสดา...!
พลีดวงดอกไม้แด่ยอดหฤทัย ณแดนไกลสุดตาฟากฟ้าฝัน มิ่งมณีหอมความดีเป็นนิรันดร์ ดั่งเพ็ญจันทร์เย็นพรายเจ้าสายใจ เจ้าคือดารารายพรายแสงพราว สุกสกาวส่องกระจ่างสว่างไสว หนึ่งในทรวงเสมอมาแม้นลาไกล ล้ำค่าในดวงชีวาลดาดวง บุญกุศลดลมาจากปางก่อน อรชรดั่งทิพย์เทวีจากแดนสรวง คืนและวันผันผ่านปีลาล่วง งามราวรวงระย้าทองผ่องพสุธา คุ้มขวัญคุ้มใจไปตราบกาล หวานแสนหวานปานน้ำผึ้งให้ซึ้งค่า เจ้าคือนวลนางนกไพรใจอิสรา คือนางฟ้าลบเลือนโศกสร้างโลกงาม...!
วันนี้ตรงหน้าฟ้าสวยแจ่ม เมฆแต้มนวลนภาอ่อนหวาน หลังพายุฝนลมแรงพัดราน โลกก็ผ่านมาอีกวันให้ฝันไกล ฤดูแปรฤดีเปลี่ยนวนเวียนว่าย ทั้งดีร้ายสอนใจตนเริ่มต้นใหม่ เพียงลำพังอย่าฝากฝันที่ผู้ใด วันพรากไกลจากจบรอพบพาน ยามแรกรักคำรำพันราวน้ำผึ้ง หลอกให้หลงติดตรึงในคำหวาน ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้หลายปีผ่าน ต่างสาดรานสาดร้าวเข้าใส่กัน สุดท้าย..ปลายทางภักดิ์ สิ้นรักสิ้นเสน่หากรวดน้ำคว่ำขัน สัจจะอธิษฐานคำสาบานใช่นิรันดร์ เพียงแค่ฝันชั่วคราวหนาวเหน็บใจ รักพระพุทธามิ่งมณีดีที่สุด รู้หยุดตามรอยทางสว่างไสว รู้เมตตารู้ค่าคำให้อภัย รู้ลมหายใจสั้นยาวก็เท่านั้น เลิกหลงทางว่ายวนในป่ารัก ทุกข์แสนหนักยิ่งพาไกลจากสวรรค์ หากเคยมีหนี้เก่าชดใช้กัน ให้คืนวันที่ได้พบ.. จบด้วยคำขออโหสิกรรม....!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
5286
.jpg)
.jpg)
