ดอกเอ๋ยดอกเสน่หา มนุษย์หลงมนตราพาลุ่มหลง บ้างก็สุขบ้างก็ทุกข์มิมั่นคง จิตพะวงหวังพบหวานตราบนานเนา แต่โลกนี้มีสิ่งใดใจสั่งได้ ให้ได้รักสมปองมิต้องเหงา ใจของใครของเขาใช่ของเรา เพียงภาพเงามายาพาสมมุติ เหนือควบคุมบังคับเกินนับนึก ล้ำลึกสัจจธรรมอันพิสุทธิ์ พระพุทธองค์เพียรภาวนาสู่วิมุติ เพื่อผองชนหลุดพ้นพันธนา รอยธรรมรอยทองรอยทาง ก้าวย่างลาโลกโศกปรารถนา แม้นล้มลุกคลุกคลานกัปป์กาลเวลา เพียรจนกว่าจิตว่างกระจ่างใจ ขอบคุณทุกทุกข์บทเรียนที่ได้พบ จนเจนจบเจ็บจากมากแค่ไหน ฝึกอุเบกขาแม้นเหน็บหนาวสักเท่าใด อัญมณีภายในสว่างพราวร้างร้าวราน ในภพชาติปางก่อนอรชรจิต คงสร้างทิพย์กุศลธรรมสถาน จึ่งดลให้ดวงใจในชาตินี้ดั่งบัวบาน งามตระการซึ้งสัจจธรรมระกำรัก จุดเทียนทองบูชาพระพุทธาสวรรค์ นิมิตขวัญกราบแทบบาทพระทรงศักดิ์ ร้อยมาลัยพุดซ้อนศรัทธาภักดิ์ ปิตินัก.. พระพุทธพักตร์แย้มโอษฐ์รับด้วยเมตตา.......! .......................................................
โลกตรงหน้างามกว่าใด เมื่อดวงใจมีความหวังบรรเจิดจ้า ดวงดอกภักดิ์ผลิบานหวานวิญญาญ์ ในแววตาแลเห็นธรรมชาติพิลาสพิไล ฟ้าบางครามีพายุร้ายมากรายกล้ำ ลมกระหน่ำฝนแรงก่อนแจ้งใส เสมอเสมือนชีวิตเราทุกดวงใจ ก่อนไสวสว่างกระจ่างธรรม ยามพบทุกข์ใครเล่าลบหนาวจิต นอกจากหยาดน้ำอมฤตมาบ่มร่ำ เลือนรอยโศกแลเห็นโลกซ้ำวนกรรม ดั่งฝนพรำดับแล้งรู้แจ้งจริง กราบพระพุทธาสวรรค์ขวัญค้นพบ จนเจนจบมายาในทุกสิ่ง ปรารถนาใดไหนเล่าเท่าหยุดนิ่ง รู้ละทิ้งอัตตาพันธนาวน ฝากดอกธรรมให้ชูช่อแด่ดวงใจ บานไสวรับแสงทองหอมกุศล วอนเทพเทวาทุกชั้นฟ้าบันดาลดล ให้ผองชนได้ซึ้งค่าพระรัตนตรัย ซึ้งค่าแผ่นดินรักรัตนโกสินทร์ มิรู้สิ้นกตเวทิตาจากจิตใส ให้ลูกได้หยัดยืนอิสราใจ พสุธาไทใต้ร่มฟ้ามหาจักรีวงศ์ ขอตอบแทนด้วยความดีพลีจิตภักดิ์ ล้ำค่านักร่มฉัตรเพชรอันสูงส่ง สอนพอเพียงเพียงพออยู่ดำรง ให้ธำรงความเป็นไทยไปตราบกาล....! ........................................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3685.html รัตนโกสินทร์ รัตนโกสินทร์ คือแผ่นดิน ที่หล่อหลอม หัวใจ ร้อยความรัก รวมผู้คน มากมาย อาศัย อยู่ร่วมชายคา เชื้อชาติไหน ก็พี่น้อง ล้วนพวกพ้อง ข้องเกี่ยวนาน เนิ่นมา ทุกชีวิตมีสุขใจ ใต้ฟ้า ใต้บารมี จักรีวงศ์ และเมื่อความรัก ของเราเกิดขึ้น จากดวงใจสองดวง ที่ซื่อตรง บนแผ่นดิน แห่งความรัก ด้วยศรัทธาที่มั่นคง รักย่อมยืนยง ตลอดไป ขอแค่มี เธอกับฉัน และมีรัก ที่ผูกพันหัวใจ ก็สุขแล้วบนแผ่นดิน กว้างไกล แห่งรัตนโกสินทร์ และเมื่อความรัก ของเราเกิดขึ้น จากดวงใจสองดวง ที่ซื่อตรง บนแผ่นดิน แห่งความรัก ด้วยศรัทธาที่มั่นคง รักย่อมยืนยง ตลอดไป ขอแค่มี เธอกับฉัน และมีรัก ที่ผูกพันหัวใจ ก็สุขแล้วบนแผ่นดิน กว้างไกล แห่งรัตนโกสินทร์...
.jpg)
ยิ้มหวานหวานกับโลกแสนสงบ ใจค้นพบอัญมณีมากมีค่า อย่ายึดมั่นผู้ใดใจพันธนา ปรารถนาอิสราจิตสิทธิ์เสรี ไม่มีดอกรักใดให้เพียงหอม ย่อมมีตรอมมีตรมยากหลีกหนี กาลเวลาผ่านไปชินชีวี คำหวานที่รักรักมักกลับกลาย เพราะมองโลกเจนจบจากรอยเจ็บ กอบกำเก็บบทเรียนใจสลาย กระซิบบอกสัจจธรรมความเดียวดาย ยามหวานคลายหมายพร้อมเฝ้ายอมรับ คำพระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ให้ตระหนัก คำว่ารักคือทุกข์ทนวนติดกับ บ่วงเสน่หารู้ทันเท่าเฝ้ารำงับ จงรู้ดับไฟรักร้อนก่อนไหม้ทรวง...! .....................................
ยามฟ้าโศกโลกเหงาเศร้าหม่นหมอง น้ำตานองร้องพร่ำรำพันหวน มองรอบกายคล้ายใจไห้กำสรวล จึ่งคร่ำครวญป่วนปั่นวันร้างลา เคยไขว่คว้าหาเงาเฝ้าห่วงหวง ดั่งคำลวงบ่วงเล่ห์สิเนหา เรือนไทยอุ่นกรุ่นรักให้พักตา หยุดสักคราพาใจใฝ่นิพพาน พี่พุดคะ เห็นชื่อเรื่อง*เดียวดาย* ปรางใจกระตุกเลยค่ะ หรือว่าปราง มุ่งแต่ขอความอบอุ่นจากพี่สาว ความหอมกรุ่นทำให้ปราง ซึ่งเหน็ดเหนื่อย หาที่พักพิงใจ มุ่งตรงมายังบ้านเรือนไทย แต่....พี่พุดไม่เคยเลยที่จะไม่กอดปลอบปราง ทำให้มีกำลังใจสู้ต่อไป ในขณะเดียวกัน พี่พุดเองก็กำลังอ้างว้างหรือคะ ปรางเชื่อว่า ความรัก ความอบอุ่นที่พี่พุดมอบ ให้ปรางและน้อง ๆ ในบ้านกลอนแห่งนี้ ทำให้ ทุก ๆ คนรักและพร้อมจะอยู่เป็นเพื่อน แนบ ข้างใจ เป็นกำลังใจให้พี่พุด เพื่อพี่พุดจะไม่ ต้องเดียวดายอีกต่อไปนะคะ ด้วยรักพี่พุดเป็นที่สุดค่ะ ปรางทิพย์ ปรางทิพย์ปรางทองน้องรัก ในอ้อมตักในอ้อมใจในอ้อมขวัญ พี่พุดมอบเมตตาเอื้อโอบปัน เป็นนิรันดร์ในเรือนใจไปตราบกาล ถักร้อยสร้อยน้ำค้างมิร้างลา มนตราอักษราหวานแสนหวาน รินน้ำคำร่ำรจนาบทกลอนกานท์ ดับร้าวรานดับแล้งไร้สายน้ำใจ ลั่นทมบานเต็มช่อริมหน้าต่าง หยาดน้ำค้างพริ้งพราวราวเพชรใส นอนนิ่งนิ่งทิ้งทอดตาไปแสนไกล พะยอมไพรหอมอวลนวลฤดี เรือนโบราณสงบงามริมชายชล เสียงสายฝนพรมพรำค่ำคืนนี้ เรไรร่ำหรีดหริ่งร้องราวดนตรี ปลอบชีวีซึ้งค่าธรรมดาวัน จุดเทียนทองทอทาบอาบพระพุทธ พราวพิสุทธิ์อธิษฐานจิตนิมิตขวัญ กราบขอพรใจสว่างกระจ่างแจ่มดั่งเพ็ญจันทร์ นิจนิรันดร์ขอสิ้นภักดิ์รักผู้ใด...! .....................................
ริมทะเลเดียวดายไร้ใครสิ้น ในถวิลภักดิ์ผู้ใดไยเลือนหาย ทิวาฝันวันผ่านมอดมลาย ตัวตนคล้ายหายวับดับมายา แลเห็นโลกโศกลึกซึ้ง พันธนาน้ำผึ้งเสน่หา สัจจะใจใครเล่าเฝ้าสัญญา แท้ไร้ค่าน้ำคำคอยพร่ำลวง วันกระชากจากรักอาจเป็นชัง เคยวาดหวังมีใครคอยห่วงหวง สิ่งใดเล่าเที่ยงแท้วันลาล่วง น้ำตาร่วงรับรอยกรรมซ้ำซ้ำวน กี่ครั้งคราไขว่คว้าอ้อมอกอุ่น จิตหอมกรุ่นเกี่ยวก้อยสร้างกุศล หวังเมตตาฟ้าดินบันดาลดล มีสักคนซาบซึ้งค่าคำว่าภักดิ์...! ............................... http://doosong.exteen.com/20060702/entry ชื่อเพลง : ทรายกับทะเล ศิลปิน : นันทิดา แก้วบัวสาย จะเหนื่อยเพียงไหน.. จะทุกข์เพียงใดโปรดรู้ ตรงนี้ยังมีฉันอยู่ พร้อมจะดูแลหัวใจ หากมรสุม จะทำเธอเหน็บหนาวใจ พายุจะแรงแค่ไหน.. จะคอยอยู่ข้างเคียงเธอ หากมีวันไหน.. ที่เธอไปไกลจากฉัน ในหัวใจไม่เคยหวั่น และจะคอยเธอย้อนมา ก็ใจมันรู้ คลื่นลมจะคอยพัดพา.. คอยซัดทะเลเข้าหา.. หาดทรายแห่งนี้ดังเดิม คือ.. ผืนทรายที่โอบ ทะเลไว้.. จะวันใด มั่นคงเหมือนดังที่เป็น อยู่เคียงข้างเธอ.. ใจไม่ไหวเอน และยังคงชัดเจน อย่างนั้น หาดทราย ยังสวย.. รายล้อมทะเลด้วยรัก คงไว้ด้วยใจ แน่นหนัก.. ไม่หวั่นยามพายุผ่าน จะมีเพียงฉัน และเธอตราบนานเท่านาน มีรักในใจผสาน.. ดั่งทรายอยู่คู่ทะเล.. คือ.. ผืนทรายที่โอบทะเลไว้.. จะวันใด มั่น คงเหมือนดังที่เป็น อยู่เคียงข้างเธอ.. ใจไม่ไหวเอน และยังคงชัดเจน อย่างนั้น หาดทรายยังสวย.. รายล้อมทะเลด้วยรัก คงไว้ด้วยใจแน่นหนัก.. ไม่หวั่นยามพายุผ่าน จะมีเพียงฉัน และเธอตราบนานเท่านาน มีรักในใจผสาน.. ดั่งทรายอยู่คู่ทะเล.. จะมีเพียงฉัน และ เธอตราบนานเท่านาน มีรักในใจผสาน.. ดั่งทรายอยู่คู่ทะเล.. .............................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
3309
