ราตรีผ่านไปเพียงครึ่ง ลึกซึ้งดายเดียวบทเพลงฝน ยินเสียงกระซิบจากเบื้องบน ผู้คนหลงทางห่างธรรม แลหาแลเห็นเวียนว่าย ในสายน้ำตาโศกร่ำ รักรักรักระกำ ต่างช้ำต่างชอกบอกลา คู่บุญคู่ธรรมคู่ทอง หมายปองครองเคียงปรารถนา หากใช่เคยร่วมบุญกันมา พรพรหมเมตตาผูกพัน กี่ภพกี่ชาติพิสวาทภักดิ์ นึกรักนึกรู้คู่ขวัญ นี่คือปาฏิหารย์มหัศจรรย์ จากสวรรค์เปิดตาฟ้าเปิดใจ... ........................................ ใต้ลำพู..รอคู่กรรม! อาทิตย์ใกล้ลับฟ้า... ฟ้าเป็นสีฟ้าหวานแปลก เทาอมส้มชมพูนิดนิดฉ่ำแสงแดงเจือ.. ดวงตะวันแฝงในม่านหมอกหม่นๆ และ นี่คือตะวันชิงพลบสงบงาม ยามสายันห์ในเหมันตฤดู ที่ทั้งฟ้าแลฤดี.. มีวันจะหมองหม่นปนเทาๆทึมๆพอกัน กับวันที่ฟ้ามืดเร็ว ไพล..นั่งอยู่ริมฝั่งฝัน.. ริมแม่น้ำนครไชยศรี เงี่ยหูฟังเสียงดนตรีธรรมชาติแสนหวาน จากทุกสรรพสิ่ง..รายรอบสองฟากฝั่ง หัวใจนิ่งงัน..เงียบงาม ใต้ต้นลำพู สูงใหญ่... ที่แผ่ใบสล้างเคียงเรือนไม้หลังคาจาก.. ในฉากงามราวย้อนยุคไปสู่อดีตกาล.. ไพล..ทิ้งดวงใจดื่มด่ำกับวันแสนดี ที่แสนงาม เพียงนิยามเงิน มิอาจซื้อได้. หากมิใช้..มิมีดวงใจเห็นงาม ในความเรียบง่าย ไร้มายา งามสมถะ.. และมาตรแม้นวันนี้ มากมีบางสิ่งมากมีค่ากองตรงหน้า..มากมาย ไพลก็ไม่คิดเริงร่า ไปเดินหาซื้อเพชรทอง แทนในชอปปิ้งเซนเตอร์ แทนที่จะหลงละเมอรอกำไลเงินจากดวงใจ จากใครบางคนแบบไม่มีวันจะได้มา... ที่มากล้นค่าเกินนับ กับ วันเวลาที่กำลังจะผ่านเลยลาลับ กับ.. หัวใจดายเดียวดวงเดิม.. มิเพิ่มมิแปรไปตามกระแสสังคม พล่าไหลบ่าบูชาเงินงาม..ตามใครๆ.. หัวใจยังคงเป็นหัวใจ ดวงใสดวงดี ที่มิว่าจะมีหรือไม่ก็ยังคงเป็นไพล ผู้หญิงบ้านนอกบ้านนาเกิดมากับแสงตะเกียง. เคียงใจที่รู้ความพอดีพอเพียงรู้เพียงพอ.. ไพล..ประทับใจรากลำพู ที่โผล่ออกมาหายใจ ที่แทงช่อกอแหลมโอบล้อมลำต้น จนน่าพิศวงใจ ไฉนหนอ.. ธรรมชาติจึงสรรสร้างอะไรๆให้โลกไพร ให้ต้นไม้มีชีวิตดำรงรอดปลอดภัย แม้นในกระแสชล..วนเชี่ยว.. ไล่สายตา พาสายใจสายใยรัก..ล้ำลึกรู้สึกในวิถีงามล้ำ ของเรือนไทยที่รายเรียงสองฟากฝั่งฝัน แม้นวันนี้จะดูทรุดโทรมโย้เย้.. ไปตามกาลเวลา ที่ไพลอยากมาอยากมีคืนฝันลองฝากฝังใจ นอนในเรือนไทยริมน้ำ แบบโฮมสเตย์สักคืน. กับใครสักคน ที่รักหวังชื่มชมงามเงียบเรียบง่าย ใช้ชีวิตแบบดิบเดิม ฟังเสียงเรไร นกไพรโผผิน เสียงสายน้ำระรินใต้ที่นอน ฟังเสียงอ้อน ท่ามกลางพรายพระจันทร์ให้ฝันหวานๆๆๆ.. จนอุษาสางดุเหว่าร้องแว่วมา ไพล..ขับรถดั้นด้นเข้ามาที่นี่ มาพบบรรยากาศ อย่างนี้ ด้วยความสุขเหลือแสน สวนผลไม้รายเรียงสองฟากถนน ที่ไพลแอบให้ฉายา *เส้นทางมนตรา..เสน่หา..เสน่ห์ไทย* เส้นทางใจ สำหรับ ผู้รักงามเงียบได้ลัดเลาะ ซอนเซาะ ซอกแทรกบุกสวนผลไม้เข้ามา ที่ทำให้นาทีตรงหน้า.. น้ำใสในคลองตาซึมซึ้งถึงตื้นตัน นั่น.. เมื่อมองเห็น..ส้มโอห้อยย้อย อยู่ในขนัดสวนเหนือท้องร่องคลองคูขุดลำเล็กๆ ทั้งต้นหมากสูง..สวยขนาบ เคียงเรียงไปกับดงละมุด.. ไพลคิดถึงใครบางคนจับใจ.. คนที่ร้องเพลงสาวชาวสวนส้มโอ.. ที่ตื่นแต่เช้า เฝ้าคอยเก็บส้มโอเต็มตะกร้ารอท่าหนุ่มน้อยใจดี ขอแค่มีความสุขตามประสายาก ไพล..หลั่งน้ำตากับธรรมชาติเหว่ว้า.. กับธรรมชาติไพร กับธรรมชาติสวนสงบงาม ที่บัดนี้ตึกรามประเทืองเฟื่องฟุ้ง กำลังมุ่งมาเบียดทั้งสองฟากฝั่ง เงิน เงิน เงิน ........ สาวบ้านนา มนุษย์เรานี้แสนดีนักหนา ขายไร่ขายนาแถมขายภูเขา แปรรูปแปรร่างไม้เคยงามเงา เป็นตู้โต๊ะเอาเก้าอี้แปลกตา เปลี่ยนเทือกเขาเป็นทิวตึกได้ เปลี่ยนดอกไม้หวานหอมในราวป่า รองเท้านารีงามบาดใจงามบาดตา เพาะพันธุ์มากมีค่าส่งนอกออกไทย.. นายทุนหมุนวนจนเงินมากล้นฟ้า ยังคิดอีกว่าหาให้ลูกหลานไว้ ขายเหล้าขายเบียร์ลามเลียดั่งไฟ เยาวชนไทยไม่มีสติสตังค์.. คนไทยรึเปล่าชอบกินชอบดื่ม มอมเมาให้ลืมแสนดีสอนสั่ง แค่นี้มากพอแม่พ่อทุกข์ประดัง ใครตายช่างมันขอแค่ข้ามีเงิน เงิน และเงิน..... ช่างมันเถอะนะ..หัวใจ.. ไพลกำลังพยายามฝึกดวงใจ ให้ไหวอ่อนอ่อนโยนน้อยๆหน่อย ปล่อยให้โลกนี้..หมุนไปตามกระแสทุนนิยม.. แม้นว่า.. หัวใจไพลจะตรอมตรมระทมทับ ดับดวงทีละนิดละน้อยก็ช่างมัน.. เพราะไพล.. ไม่มีอำนาจใดใดจะต่อต้านกระแสบ่าโหมนี้ ที่ทุกชีวีชีวามากมาย ต่างตะเกียกตะกายเป็นทาสตกอยู่ในวังวน.. ไพล..จึงได้แต่มานั่งซึ้งตรึงใจ ขอแค่มาฝากฝันฝากใจ กับสายชลไหล. สายน้ำใจแห่งผูกพันรัดร้อยวิถีไทย ธรรมชาติไพร.. ชีวิชีวิตติดดินธรรมดาเดิมธรรมดางาม ให้มานั่งตาปรอยอ้อยสร้อยเหงาเศร้า เคล้าคลุกความผันแปรมิแน่มินอน สอน.. ดวงใจให้ยอมรับความจริงแท้ของชีวิต ที่ไหลไปไหลไป... มิไหลคืนกลับ ดั่งกระแสชล...ตรงหน้านะเวลานี้.. ยอมรับสิ..อย่าดึงดื้อ เสียใจ มิว่ากับสิ่งใด ที่พลัดหลงเข้ามา.. ธรรมชาติมากมีค่า.. หรือ.. แม้นกระทั่ง ชีวาชีวิตจิตวิญญาณ ของผู้ที่เราค้นหามาทั้งชีวิต ที่หายากยิ่งนัก.. จงตระหนัก.. และกอบโกยด้วยดวงใจใช้ใจเดิมพันใจ.. *ใช้ใจหลอมละลายใจ. ไว้ในเนื้อใจในงามความทรงจำ ให้งามล้ำหวานลึก..ผนึกแนบเป็นจิตเดียว* ที่จะตามเกี่ยวตามติด เป็นพิสวาสทุกชาติทุกภพไป ให้สวยใสรอเวลา.. ให้เกิดมาท่ามกลาง *ความแผกพิเศษพิสุทธิ์*นี้ ที่จะมีดวงตาที่สาม.....งามเลอค่า.. .นามว่าความละเมียดละมุน ให้มองโลกหอมกรุ่น รู้ละมุนน้อมใจรับซึ้งถึงบึ้งดวงใจในสรรพสิ่ง ที่งามง่าย..คล้ายมี..*ฌาณเฉพาะตน*... ไพล..ดึงหัวใจกลับมา.. และบอกกับใจตัวเองว่า อย่า.. หยุดหัวใจฝัน.. ขอเพียงวันเวลาแสนดี มีใครสักคนโอบเอื้อฝัน อันจรุงท่องไปในแดนดินดินแดน ที่แสนงดงามเคียงข้างใจ ที่ยังพอฝากหวามไหว ในอารมณ์ดิบเดิมติดดินถวิลไพร บันทึกภาพ ผ่านเลนซ์ใจ เนื้อใสพิสุทธิ์นี้.. เป็นเรื่องรักรจนา..มากำนัล.. ทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทย ไ ปด้วยกันให้มีฝันหวานๆมิรู้สิ้นรู้จบทบทวี.. นั่น.. บ้านเรือนไทยดัดแปลง หลังมหึมา ถามได้ความว่า.. เป็นของตระกูลเจ้าของสายการบิน ที่มีเงินมิรู้สิ้น สามารถซื้อได้ทั้งผืนดิน ผืนฟ้า ซื้อไว้จนกว่า.. อนาคต มนุษยโลกอย่างเราๆท่านๆ ต้องอยู่แบบขมิบลมหายใจ เพราะ.... ไม่มีใบจับจอง. และ หากซื้อได้ทั้ง .พระจันทร์อากาศวาดเวิ้งฟ้า ดวงดาราดาระดาดทะเลงาม คนรวยทั้งสยาม คงจะจับจองไว้ดูเฉพาะตน..ลำพัง.. ให้หัวใจคนจนแห้งผากดับดวง ดับฝันมอดสิ้น..จิตวิญญาณ.. หันมาดูสองฟากฝั่งดีกว่านะ ที่ยังคงมีความงามหลงเหลือให้เสพให้สุข ดู.. ความงามของผักบุ้ง ที่ทอดยอด ชะอุ่มงาม เรี่ยริมบึง เถาถั่วฝักยาว ห้อยย้อย เพลินใจ ไหนจะท้องร่อง ลำประโดง ที่อ้อมโอบเข้าไปเป็นลำน้ำ สายเล็กสายน้อย ให้ชาวสวนปลูกผัก ปลูกผลไม้ ฝรั่ง ชมพู่ ดูช่างน่ากิน..... บ้านผู้คน บนสองฟากฝั่ง แพริมน้ำ น่านั่ง น่านอน บ้านเรือนดั้งเดิมของชาวสวน และ บ้านของผู้ดีมีเงิน ที่มีฐานะมาจับจองสร้างบ้านสวย .. เพื่อได้ดื่มด่ำ กับสายน้ำ..งามล้ำ ให้ใจสงบงาม ไปกับวิถีไทย วิถีใจ ของชาวชนบท ตั้งแต่โบราณ นานมา ที่มีชีวิตผูกพัน กับสายน้ำ เปรียบดั่งสายน้ำใจ ที่ไหลเย็น อย่างยากยิ่งจะแยกกันออก...... มีเรือลำน้อย.... จะลอยลำ ไปเรื่อยๆ เอื่อยๆ ช้าๆ.... และ ไปถึงวัด ที่มี พระพุทธรูปองค์โต ที่อยู่ในโบสถ์ เพื่อขอพร.... วัดริมน้ำ.. ที่มีฝูงปลาชุกชุม กระโดด โผงผาง โชว์ความงามของลำตัว ที่สะท้อนแดด เห็นเกล็ดขาววาววับ.... เพราะ มีอิสระ เสรี ราวรู้ดีว่าอยู่แถวหน้าวัดจะปลอดภัย ไม่มีใครกล้าเอาเบ็ดมาเกี่ยว... และทั้งหมดทั้งสิ้นนี้คือ สายใยเหนี่ยวรั้งให้ดวงใจไพลหวนกลับมา.. ไพลยอมเหว่ว้ายอมดายเดียว เพื่อพบกับความสงบสุขนี้.. ที่ยังมี เสียงเพลงสายชล ครวญคร่ำริมเรือนแพ.. มีดวงดอกไม้มากมาย ส่งกลิ่นกำจายหอมสะพรั่ง *พวงคราม*..กลีบม่วงอมฟ้า ที่พากันรอเวลาสยายกลีบ รอหมุนลิ่วปลิวไปตามกระแสลมกระแสชล *พวงประดิษฐุ์*.. เลื้อยประดับคลุมกระชับยอดไม้สีชมพูสดใส พาหัวใจเบิกบาน สีเงินงามตามคลอที่ชาวเหนือเรียก*เครือออน* *ช้างกระ ประสีม่วง มิหวงดอกในฤดูนี้ มีชื่อเรียกตามสีดอก เช่นช้างแดง ช้างเผือก และนั่น *เอื้องแซะหลวง..*แตกกอ ชูช่อดอกสีขาว กลีบปากเหลืองละอออมส้มหอมร มร่ำพร่ำกลิ่นจรุงใจอวลไปในทุกอณู *ปีบ*หอมกลีบบีบหัวใจไพลให้แทบหยุดเต้น ด้วยหลงใหลในดอกรูปแตร ที่ไพลนี้ต้องแล่นถลา ไปเก็บคว้ามาทัดผมให้พรมหอมร่ำให้ชื่นฉ่ำใจ.. และ... ในท่ามกลางหวานหอมดอกไม้ริมชายชล ไพล..พากมลละมัย เดินดายเดียว เดียวดาย ต้านลมหนาวสะท้าน ใต้กิ่งหวานลำพูพราว และ ราวเฝ้ารอ รอ หิ่งห้อยประดับใจ..ไปชั่วกาล! ............................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1965.html คู่กรรม ช...ดังนรกชัง ฤาสวรรค์แกล้ง แกล้งทรมาน ให้ฉันได้เจอ ญ...เกลียดชิงชัง สุดท้ายรักเธอ แต่พอเผลอ พรากเธอดับสูญ ช...เวรกรรมหรือไร แต่ปางไหนนั่น ญ...สุขเพียงชั่ววัน แต่ช้ำทวีคูณ ช...ให้ห่างไกล สุดฟ้าอาดูร ญ...สูญสิ้นเธอ ตลอดกาล ญ...อธิษฐานจิตใจหากเกิดชาติไหน ช...ฐานันดรใดใด ทุกสถาน ช-ญ...ดลให้เรา ได้พบเจอเป็นคู่กัน วอนสวรรค์ ได้ไหม ช...วิญญาณฉันรอ ที่ทางช้างเผือก เลือกเธอรักเธอ ได้ร้างลาไกล ญ...ดั่งหิ่งห้อย เฝ้าคอยจนชีพวาย ใต้ลำพู รอคู่กรรม ญ...อธิษฐานจิตใจหากเกิดชาติไหน ช....ฐานันดรใดใด ทุกสถาน ช-ญ...ดลให้เรา ได้พบเจอเป็นคู่กัน วอนสวรรค์ ได้ไหม ช...วิญญาณฉันรอ ที่ทางช้างเผือก เลือกเธอรักเธอ ได้ร้างลาไกล ญ...ดั่งหิ่งห้อย เฝ้าคอยจนชีพวาย ใต้ลำพู รอคู่กรรม...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4258.html (ณ..วันนี้ ) .................... ผม..พาตัวเองมาที่นี่.. เมืองงามในท่ามกลางฤดู..ฟ้าฉ่ำฝน ที่ผมเหงากมล... เสียจน.. ต้องตัดสินใจเดินทางรอนแรมมาจนถึงนี่ *เมืองวังเวียง * เมืองที่ต้องจับเครื่องบินมาลงที่เวียงจันทร์ และขึ้นรถมาทางเหนือหลวงพระบาง อีกเป็นระยะทางกว่าร้อยกิโลเมตร และ... ที่นี่แหละครับ ที่จะมีเมืองเล็กๆ ซ่อนตัวอยู่ในวงล้อมของภูผาและสายน้ำ และ... หากคุณสงสัยว่าวังเวียงงามอย่างไร และด้วยเหตุใดผมจึงต้องดั้นด้นมาถึงนี่ คุณก็ลองไปใช้ชีวีแสนเรียบง่าย ที่เมืองปาย แม่ฮ่องสอน เมืองในหุบเขาเช่นเฉกเดียวกัน ที่มีบรรยากาศเหมือน เสียจนคนฝรั่งต่างชาติพากันขนานนามว่า เป็นเมืองแฝดพี่เมืองน้อง เมืองที่ยังมีมนตรา โรยหวานด้วยม่านหมอก หยอกล้อรวงเรียวข้าวเขียวขจี... ให้น่าหลงใหลในมนต์ขลัง ที่ยังมีวิถีสุขสงบงาม อย่างแสนเรียบง่ายสมถะ และ... ยังมีแม่น้ำพาดผ่านให้ได้ล่องเรือคายัค ใช้ชีวิตในวันหยุด อย่างแสนสนุกมีสีสันไปอีกแบบ หากทว่า.. สำหรับผม ที่มาที่นี่ เพราะ... ผมแค่อยากหนีมาให้ไกลจากความเคยชิน และ... จากเมืองศิวิไลซ์มากมายมากมีวัตถุ มิรู้สิ้นรู้จบรายรอบ ให้ผมได้มากอบกำเกี่ยวเก็บบรรยากาศ เพื่อย้อนรอยถอยหลัง...กลับคืน.... ไปสู่ความงามแสนสงบล้ำ... อย่างดำดื่มชื่นใจเพียงลำพัง ราวกับว่า.... โลกนี้ยังไร้สิ้นความเจริญใดใด.. ให้หัวใจผมได้หยุดผ่อนพัก ได้นอนฟังเสียงสายน้ำซอง ทายทักเซาะไซ้แทรกซุกแสนสุขใจ ที่ไหลระรินอย่างช้าช้า ราวกับว่า.... ทุกนาทีอุทัยโลกหมุน กำลังจะค่อยๆหยุดเคลื่อนไหว ผม...เลือกพักเรือนไม้... สไตล์ไทยล้านนา ที่ตั้งอยู่ริมสายน้ำ ที่คล้ายประหนึ่งว่ากำลังถูกโอบกอด ด้วยยอดภูและเงาเมฆไล้ละมุน เรือน...ที่มีนาข้าว แลบึงบัวรายรอบ.. ที่กำลังอวดดอกชูชันไสว ที่ทำให้หัวใจผม แสนรู้สึกหวามไหวสนิทเสน่หาอย่างที่สุด จนอดไม่ได้ที่จำต้อง.. ตั้งชื่อเรือนให้ว่า*เรือนบัว* และ... เพราะความงามของเรือน ที่ยังมีความอ่อนช้อย ด้วยหลังคาที่มุงด้วยใบตองตึง และ ตกแต่งด้วยปีกไม้สักทองทั้งหลัง อีกทั้งยังมีชานเรือนแสนกว้าง ให้เฝ้าดูสายน้ำระริน ยามไอหมอกลอยระเรี่ยเคลียไคล้ สายน้ำซองในยามเช้า ที่ราวกับ.. ภาพวาดเมืองในหมอก แสนฉ่ำเย็น..สงบงาม และ... ในท่ามยามราตรี ที่จะมี...*บุหลัน.ไกลบุรี.*มาเยือนแย้มหล้า ดวงที่งามเกินกว่าคำรำพันรำพึง ให้แสนซาบซึ้งยามทอดทัศนา เห็นจากทิวไผ่เหนือทุ่งนา และ ยามดึกจะลอยดวงลงมาเหนือผืนน้ำ งามจนเกินกว่าจะบรรยาย ไหนจะมีโคมไฟ ให้สายแสงแสนสวยที่สานจากไม้ไผ่ ที่จุดไล่ประดับไปตามริมสองฟากฝั่งน้ำ ให้สว่างรำไรๆวะวับแวมวะวิบวับ นาทีนี้ ผมกำลังนอนเอนตัว หนุนหมอนขวานตรงชานเรือนที่แสนกว้าง ที่สร้างยื่นลงไปให้สัมผัสสายน้ำ อย่างต้องการ ให้ได้ชิดใกล้ธรรมชาติอย่างที่สุด แล้ว... ค่อยๆวาด วงตา ไล่ทอดทัศนา ดูความงามรายรอบ ผมเห็น... ทิวเขาสลับซับซ้อน เคียงนาข้าวเขียวไพลสุดลูกหูลูกตา ในขณะที่อีกด้านนั้น มีสายน้ำกำลังค่อยๆบ่า ไหลเลาะเลียบผ่านมาอย่างช้าช้าเอื่อยๆ และ... เคียงคันนานั้น ก็ยังมีบึงบัวนานาพรรณสะพรั่งพราว งามราวกับภาพวาดจากฝีมือจิตรกรเอก และ... นี่คือที่มาแห่งแรงฝันบันดาลใจ ให้ผม...ตัดสินใจเดินลัดเลาะ มาตามคันนาในยามฟ้าเริ่มโพล้เพล้ เพื่อจะมาสัมผัส *ดอกไม้ในฝันนิรันดร์รัก..*ของผม *บัวกลางบึง*...ก่อนที่จะค่ำลง และ ก่อนที่จะถึงเวลาอาหารค่ำ ที่ผมจะต้องไปนั่งตรงเรือนโถงโล่งกว้าง ที่ช่างอ้างว้าง เพราะมีแขกน้อยมากในฤดูนี้ และ.... จะยิ่งแสนดายเดียวเปลี่ยวเหงา ในเงางามเงียบแสนโรแมนติก เมื่อมีแสงเทียนรำไร ในยามรัปประทานอาหารลำพัง กับเสียงดนตรีจากวงออเคสตร้าธรรมชาติ วงใหญ่ ที่ผลัดกันประลองเสียง ประสานเสียง ผม... จึงเลือกเดินสัมผัสความเย็นสบาย ของสายน้ำและหมอกเหมย.. ก่อนที่ความมืดจะโรยตัว และฟ้างามจะยิ่งเย็นสลัวไปกว่านี้ และ มาหยุดลง...ณ..ที่ตรงนี้ ตรงที่มีบึงบัวแห่งฝันกำลังประชันช่อรอ ให้ผมเลือกเด็ด ในขณะ...ที่ใจผมกำลังละล้าละลังว่า.. จะก้มเก็บ เลือกเด็ดบัวตูมหรือบัวบานดี ที่ณ..บัดนี้ กำลังผุดผลิคลี่หอม อวดดวงดอกชูช่อบานพราวรอภู่ผึ้งเต็มไปทั้งสระ พลัน....! ผมก็เห็นร่าง...ใครคนหนึ่งแสนงามสล้าง ค่อยๆผุดพร่าง โผล่ พ้นน้ำขึ้นมาอย่างช้าช้า ราวนางไม้ นางไพรนางในฝัน เพราะ.. ในท่ามแสงตะวันสีทอง ที่สาดส่องมาทางเบื้องหลังผมลีบลู่นั้น ยังมีหยดน้ำพราวราว กับมีประกายฉายฉันท์แจ่มจรัส จากหยดน้ำเพชรพร่างสว่างวาบณ..กลางบึง ผม...ไม่คิดฝันจะได้พบใครณ..ที่นี่ และ พาให้ดวงใจนัยน์ตา ได้สัมผัสกับร่าง ที่ดูแสนมลังเมลืองในเงาแดดสีทอง ที่กำลังต้องตกร่างนั้น อย่างไม่อยากเชื่อสายตา ผม...ตกใจ มิอาจจะหลุดคำใดออกมา นอกเสียจากว่า จะเอ่ยปากขอโทษที่ล่วงล้ำบุกรุกเข้ามายัง *อาณาจักรสวรรค์*แห่งเธอ ที่เเสมือน นางฟ้าเสแสร้งแกล้งแปลง...ปลอมกาย ลงมาเล่นน้ำในสระสนานอย่างแสนสุข เธอ..ยิ้มแล้วตอบด้วยเสียงแผ่วหวานว่า *ไม่เป็นไรค่ะ บังเอิญ...ฉันอยากอาบน้ำในบึงบัวค่ะ* และ *อยากเด็ดบัวสักกำ ไปใส่ในแจกันและไหว้พระที่กระท่อมที่พักค่ะ *คุณคงเพิ่งมาพักที่นี่มังคะ เพราะฉันเข้ามาไม่กี่วันก่อนหน้า มีแขกแค่สามคนเอง อีกสองเป็นฝรั่งคู่รักโรแมนติกค่ะ ฉันมาที่นี่ทุกปีค่ะ และเลือกมาที่นี่ในฤดูฝน ฉัน...รักสายฝนค่ะ ชอบดู สายฝนหล่นลาลงบนเรียวรวงข้าวค่ะ และให้ความรู้สึกเหว่ว้าดี กับธรรมชาติที่เงียบแสนเงียบ *ครับ.. ยินดีที่ได้รู้จักคุณ และขอโทษจริงๆที่เข้ามาทำให้คุณตกใจ... ผม..รักที่นี่เหมือนกันครับ แค่มาถึง ผมก็รู้สึกแสนอบอุ่นสงบสุขอย่างประหลาด ไม่เสียแรงที่ตั้งใจมา และ... ผมก็ตั้งใจว่า จะอยู่นานหลายวันเลยครับ แล้วค่อยๆท่องไปตามเมืองต่างๆในลาว* *จริงๆผมชอบเมืองปายนะครับ แต่ปีนี้ ลองเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เบื่อนั่งรถลดเลี้ยวนับพันโค้งจ ากเชียงใหม่ไปครับ เวียนศรีษะมาก...กว่าจะไปถึง* *คุณ..จะขึ้นจากน้ำหรือยังละครับ ผมจะหยิบผ้าเช็ดตัวให้นะครับ* *ค่ะดีค่ะ..ขอบคุณ* ฉันกำลังหนาวพอดี อยากไปหาชาอุ่นๆดื่มสักถ้วย ก่อนดินเนอร์คืนนี้ค่ะ ที่คงเป็นอาหารรสชาติดี เพราะมีพ่อครัวเก่งมากค่ะ แม้นจะเป็นอาหารธรรมดาๆ ว่าแล้ว... ผมกับเธอ..*แม่บัวกลางบึง* ที่มีนัยน์ตาแสนซึ้ง ราวหยาดเพชรให้ฝันใฝ่ ที่... ผมแอบอึ้งอั้นฝันหวามไหว ในยามนี้ เมื่อคิดถึงภาพเธอในนาทีที่ผ่านมา และ ราวกับมี..*สัญญา*..บางสิ่งเตือนผม ให้รู้สึกราวกับ... เธอคือ... ผู้หญิงที่ผมรอคอยมาแสนนาน หลังจาก ผมได้ฟังคำแสนงามแสนประทับใจ ในเวลาต่อมา ยามที่ เดินชิดใกล้เคียงไหล่เธอกลับมาณ..ที่พัก *ฉันรักบัวบูชาค่ะ* และ... ศรัทธารักมั่นในคำสอน ของพระบรมศาสดา..ศาสนาของเราค่ะ ที่ฉันหวัง เกิดมาชาตินี้ แค่ได้เพียรรักษาศีล ภาวนา มีสมาธิ และ ได้พบปัญญาธรรม พอที่จะพ้นทุกข์สุขโศก เป็นมนุษย์เหนือโลกย์ ก็พอใจแล้วละค่ะ* และ... กับทุกลมหายใจเข้าออก ขอแค่ความเย็นใส ... ได้รู้การให้ทาน เพียรสละออก และได้พบทางธรรมทางทอง ที่จะพาจิตวิญญาณลอยล่อง ไปสู่แดนนิพพาน ที่วาดหวังไว้ จะสักกี่ภพชาติ ... ฉันก็ไม่ท้อจะขอเพียรมิสิ้นสุดค่ะ ........................... และ..นั่นคือวาจา ที่สะท้อนงาม ฝากนิยามแห่งดวงใจ.. *บ้านภายใน*จิตใสของเธอ..เสมอเพชร ที่ผม... คิดว่าคือทัศะงาม เกินกว่าหญิงใดในหล้าโลกแล้ว เมื่อเธอคนดีมีจิตดวงผ่องแผ้วประภัสสร ซ่อนอยู่ราวอัญมณีเม็ดงาม และ... กับวันเวลาแห่ง.. *วังเวียง.*..ที่คงจะราว..*เวียงวัง* หาก.. ผมได้นั่งลงเคียงข้างเคียงคู่เธอ เพื่อฟังเสียงจิ้งหรีดเรไรร้อง และ ในท่ามโอบล้อมแห่งสายน้ำระริน ในท่ามกลิ่นดอกไม้ป่าหวานหวาน ในท่าม.. บัวบานชูช่อในแจกัน กับแสงเทียนไล้...ร่างนางในฝันในมื้อค่ำนี้ ที่ณ..บัดนี้ ผมกำลังปล่อยให้ *ดอกไม้แห่งความอ่อนหวานอ่อนไหว* ผุดผลิคลี่กลีบกำจรจรุงรำไร ในหอมห้วงแห่งดวงใจคนหนุ่ม ผู้เพียงรอวันเวลา และ รอท่าชะตาฟ้าดินให้ดำเนินไป... ตามครรไลครรลองแห่งหัวใจ..! และ.... ตามลิขิตพรหมอันแสนยิ่งใหญ่ ที่คงขีดเส้นเอาไว้แล้ว...!!!! .................................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4258.html ณ.วันนี้ ละครทีวี เรือนมยุรา ญ.... ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน ดังใจ โอ้เอยเฝ้าคอยเธอนั้น นานแสนนาน ฮืม จึงมาเจอกัน คล้ายบางสิ่งผูกพัน ร้อยใจเราร่วมกัน ช..... ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน ดวงใจ โอ้เอย มีเพียงเธอนั้น นับวัน ฮืมจนแรกเจอกัน ใจฉันเพียงต้องการ แต่เธอตลอดมา ช ....ฝากคำสัญญา ฝากวาจา รักเธอไม่เสื่อมคลาย ญ ......หมื่นพันสัญญา ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ ช .....รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน ญ ....คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย พร้อม... นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ และหวังเพียงได้ครอง รักจนตราบนานตลอดไป ช ....ฝากคำสัญญา ฝากวาจา รักเธอไม่เสื่อมคลาย ญ ....หมื่นพันสัญญา ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ ช.... รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน ญ..... คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย พร้อม นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ และหวังเพียงได้ครอง รักจนตราบนานตลอดไป นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ และหวังเพียงได้ครอง รักจนตราบนานตลอดไป...
แด่น้องอนงค์นาง ในดวงใจพี่พุดไพร จดหมายนี้ตั้งใจเขียนขอบคุณน้อง ด้วยความรักความซาบซึ้งใจ ด้วยความรู้สึกปิติเกษมใจ ที่น้องให้เกียรติพี่พุดเป็นครู น้องรัก... ณ ร่มรักเรือนใจเรือนไทยเรือนทอง แห่งผองเราน้องพี่นี้ เป็นที่ที่พี่พุดใช้ชีวิต มาทอดสถิตนานนับหลายปีแล้วค่ะ ใครจะไปใครจะมา พี่พุดพัดชาก็ยังคงอาศัยเรือนดอกไม้หอม เรือนโบราณหลังเก่า ภายใต้ร่มเงาแห่งปีกฟ้าผู้ติดปีกฝัน ให้โบยบินกันได้อย่างอิสรา มีคุณอัลมิตรา ผู้เมตตาคอยโอบอุ้มดูแล ทุกดวงใจ อย่างเข้าใจ อย่างให้พลังใจเสมอมา ผลงานพี่พุด เป็นประจักษ์พยานแห่งความรัก ในสร้อยอักษรา ภาษาไทย ภาษาทองของเรา อย่างคงมั่น พี่พุด เขียนแทบทุกวัน จนวันนี้นับพันเรื่องได้ละกระมัง ทั้งในนามปากกา สาวบ้านนา และพุด พัดชา น้องรัก... น้องทำให้พี่พุด ซึ้งใจมากมาย และ... อยากกล่าวคำว่าขอบคุณ และขอบคุณ ที่หยาดน้ำค้างใจ ลงมา ให้.. นักอยากจะเขียนเพียรฝันค้าง คนนี้ได้มีน้ำตาเอ่อซึม ณ นาทีนี้แล้วค่ะ...! ......................... เมล์รักถึงพุดพัดชา! เป็นเมล์ที่คนตามหาค่ะ นานมาแล้ว พี่พุดเคยเขียนครั้งแรกที่แคชชาดอทคอม จนตอนหลัง.. มีคนแนะนำพี่พุดมาเวบไทยไพเอม พี่พุด จึงยึดที่นี่เป็นรวงรังแห่งรักแต่นั้นมา และมีเวบเดียวที่พี่พุดจงรักภักดีค่ะ จึงมีใครบางคนเมล์นี้มาหาค่ะ จากดวงใจใครบางคน ที่ตามหาพุดพัดชาจนสุดหล้า อาจจะยังมิพบเจอค่ะ คิดถึงเธอ !...... ในใจใครบางคนที่คิดถึงเธอ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอคนนั้นอยู่ไหนนะ เธอบอกว่าจะจากหายไปจากฉันสักระยะ ไปที่อื่นที่ซึ่งฉันไม่รู้เลยว่าเป็นที่ไหน เพราะเธอเองก็ไม่ได้บอกเอาไว้. คำว่าสักระยะของเธอ มันช่างยาวนานเหลือเกิน จนฉันกังวล... แม้จะเชื่อใจเธอว่า เธอจะไม่จากฉันและที่นี่ไป แต่ฉันก็หวั่นใจเหลือเกิน จริงอยู่ ที่ระยะทางที่ห่างไกล สำหรับเธอและเขาคนนั้น ไม่ใช่ปัญหาแต่สำหรับฉันคนนี้ ฝนตกตรงโน้น หนาวไม่เท่าคนตรงนี้จริงๆ สิ่งที่ฉันทำได้คือ รอเธออย่างเดียวกระมัง.. อยากบอกให้รู้จริงๆว่า ฉันรอเธออยู่ตรงนี้เสมอ จำได้ว่าครั้งแรก ที่ฉันเจอเธอขอพูดจากใจจริง ฉันหมั่นไส้เธอเหลือเกิน เพราะ.. ฉันมาที่แห่งนี้ครั้งแรก ก็เห็นแต่งานเธอเต็มไปหมด... เธอที่พูดถึง แต่ต้นไม้ใบหญ้า ฉันแปลกใจหนักหนา ที่เธอพยามเหลือเกิน ที่จะเขียนที่จะพูดในเรื่องเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในมุมมอง ที่แปลกแตกต่างกันออกไปในแต่ละครั้ง เธอคงจะคิดถึงเขาคนนั้นมากหรือไม่ เธอก็เป็นคนช่างฝันช่างจินตนาการ ในเรื่องรัก.. อา..ฉันใช้คำพุ่มเพือยไปแล้ว.. ใจจริงอยากพูดว่า เธอน่าจะเป็นคนโรแมนติกมาก และเธอคงจะเป็นคนที่สวยงาม เหมือนบทความที่เธอเขียนขึ้นมา บางครั้งก็มีบ้าง ที่เธอโดนคนอื่นหมั่นไส้ เหมือนที่ฉันเป็น ถึงขนาดพูดจาถากถาง แต่เธอ ก็ไม่ได้ออกมากล่าวโทษอะไรครั้งนั้นมั้ง ที่ฉันประทับใจในความเป็นเธอจริงๆ เพราะ.... เธอกระมัง ที่ทำให้ฉันต้องมานั่งพิมพ์อะไรอย่างนี้ ฉันพยามยามที่จะเขียนอะไร ที่มันแสดงถึงความรักเหมือนๆกับเธอ อยากทำได้อย่างที่เธอทำ. แต่... ฉันก็ไม่ใช่แมนอินเลิพ.. ฉันทำอย่างเธอไม่ได้ สิ่งที่ฉันทำได้ก็เพียงพิมพ์ๆๆ และก็พิมพ์ ในสิ่งที่ฉันคิดว่ามันน่าจะสนุกเท่านั้น ซึ่งจริงๆแล้วมันไม่สนุกนักหรอก ฉันพูดอะไรเสียเนิ่นนานเนี่ย.. จริงๆแล้ว ฉันอยากบอกว่าฉันคิดถึงเธอจริงๆนะ กลับมาเถอะทางบ้านให้อภัยแล้ว ก็คิดถึงหนะ... แล้วจะให้ทำไงดีละ... ......................................... เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน ! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html ปีศาจวสันต์ เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน แค่เงียบงันชั่วครู่ใช่สิ้นหวาน ฟ้าสีโศกโลกยังสวยดอกไม้บาน จันทร์ดวงหวานยังผ่านมาในธาตรี.. เสน่หาสวาทหวังยังคงอยู่ โลกหมุนคู่สุขเศร้าเคล้าใจนี้ ดาวยังงามยามเยือนแย้มแต้มราตรี ปลอบชีวีมีคืนฝันวันฝากใจ ทะเลยังครวญคร่ำมิหลับไหล ให้ฝันไกลไปสู่ฝันอย่าหวั่นไหว คลื่นคลอทรายยังร่ายมนต์เรียกดวงใจ มะพร้าวไกวยังไหวกิ่งทิ้งร้าวราน ลำธารใสในราวป่าระรินอยู่ นกคลอคู่ยังกู่ก้องร้องเพลงหวาน พะยอมไพรไหวกิ่งกราวพราวสู่ธาร รุ้งพาดผ่านยังหวานหวังกำลังใจ เมื่อโลกนี้ไม่มีหญิงช่างฝัน ยามมองจันทร์แจ่มกระจ่างสว่างไสว คิดถึงฉันวันไหนเศร้านะดวงใจ พร้อมเคียงใจ..ส่องนำทาง ห่างมืดมน.. ..........................................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song371.html เก็บรัก เก็บรัก เอาไว้ในอก ดีกว่าหยิบยก รักไปให้ใคร เก็บรัก เอาไว้ในใจ คงไม่ทำให้ ใจหมอง เก็บรัก เอาไว้ดีกว่า ไม่เสื่อมราคา น้ำตาไม่นอง ค่ารัก มันสูงเกินทอง อย่าทำเป็นลอง ยกให้ใคร อย่าเอาความรัก ไปมอบให้คน ที่ไม่รู้ค่า จะเสียเวลา หมดเปลืองหัวใจ ค่าความรัก สูงยิ่งสิ่งใด จงเก็บเอาไว้ ทุ่มให้คนที่ดี เช่นฉัน เคยช้ำมาก่อน จึงฝากคำสอน ไว้เตือนสตรี พลาดแล้ว ไม่แคล้วราคี ครวญใคร่ให้ดี ก่อนยกให้ใคร อย่าเอาความรัก ไปมอบให้คน ที่ไม่รู้ค่า จะเสียเวลา หมดเปลืองหัวใจ ค่าความรัก สูงยิ่งสิ่งใด จงเก็บเอาไว้ ทุ่มให้คนที่ดี เช่นฉัน เคยช้ำมาก่อน จึงฝากคำสอน ไว้เตือนสตรี พลาดแล้ว ไม่แคล้วราคี ครวญใคร่ให้ดี ก่อนยกให้ใคร... ............................... เก็บรักไว้ในอก ไม่หยิบยกให้ใครหมาย รู้อยู่อย่างเดียวดาย ชีพมลายไร้ภักดิ์พลี เก็บรักไว้ในใจ ไม่ฝันใฝ่แล้วชีพนี้ เนานานรานฤดี วันเดือนปีลบรอยจำ ตามรอยพระพุทธา มิเสียเวลามาครวญคร่ำ ลบเงาใจมืดดำ จิตน้อมธรรมมานำทาง อย่าเหงาเลยที่รัก จงแน่นหนักสู่รุ่งราง อรุโณทัยงามกระจ่าง สอนวางว่างเลิกโศกตรม. สอนวางว่างเลิกโศกตรม...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song60.html (สิ้นสวาท) http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song198.html (ปรารถนา) ............ แก้วรับฝนหอมพร่างกลางวสันต์ ในคืนฝันฝนรินมิสิ้นสาย แก้วกลางใจไยลาลับมากลับกลาย ดารารายเรียงดวงร่วงพรูฟ้า.. โอ้พุดซ้อนมาอ้อนใจใครละหนอ เล็บมือนางไกวกอพ้อห่วงหา การะเวกเสกสิ้นหวานบานโรยรา กุมาริกาหมองเศร้าราวเข้าใจ.. จำปีเอ๋ย..ไยนิ่งเฉยลืมปีหวาน ยอมร่วงรานยอมโรยราฤาไฉน โมกดอกน้อยน้อยใจร่วงทวงถามใจ บานบุรีไยแย้มเย้ยคนเคยรัก... ดวงดอกปีบบานบีบใจไยทิ้งต้น พวงครามหล่นปลิดปลิวลิ่วลืมภักดิ์ กาหลงเอยไปหลงใครไยพรากรัก เกลียวสวาทหักคาต้นหล่นรอใคร... ชมนาดวาดฝันรอพ้อดอกฝัน บุหงาสวรรค์บุหงาส่าหรี่คลี่กลีบไหว บานไม่รู้โรยโหยหาคนในใจ ดาวประดับใจประดับรักภักดิ์เพียงเธอ... กระดังงาว้าเหว่เสน่หา อมรเบิกฟ้ามิเบิกใจไยรอเก้อ หีบไม้งามยังหวามไหวหลงละเมอ อัญชัญเพ้อเผยอม่วงทวงถามคำ.. รสสุคนธ์นางแย้มแกมกลีบเศร้า ราชาวดีราวไร้ราชินีราตรีช้ำ รักดอกม่วงร่วงคาต้นคืนฝนพรำ รำเพยย้ำอย่าเอ่ยเผยความใน... พวงชมพูเคยบานหรูพรูคาต้น พุดจีบหล่นพราวพื้นฝืนไม่ไหว พุทธชาดเลิกวาดหวังพิสวาสใคร พุดน้อมใจเด็ดพุทธรักษาบูชารัก... มะลิลามลุลีคลี่ดอกหวาน แย้มตระการมะลิวัลย์พันผูกนัก มะลิซ้อนซ่อนซึ้งใจใครเคยภักดิ์ มะลิฉัตรระบัดดอกบอกระทม... สายน้ำผึ้งเคยซึ้งใจในความหวาน สายหยุดรานหยุดกลิ่นสายคล้ายขื่นขม เสาวรสหมดสิ้นรักรอเพียงตรม เหลือลั่นทมบานเศร้า... หนาวกลางใจเพียงดอกเดียว! ..........................
http://www.thai-tour.com/thai-tour/north/maehongson/data/place/pai/index.html ปายดินแดนแห่งสายหมอก คอยเฝ้าหยอกไศลในเงาฝัน เป็นงามเงียบเรียบง่ายวิถีวัน มหัศจรรย์ธรรมชาติบันดาล ฝากชีวีพลีไว้ในสายเมฆ ให้หว่านเสกมนตราหวานแสนหวาน หลอมรวมใจตามไปในทิวากาล ในมนต์ม่านฟ้าสีครามงามรุ้งเรียว แลเห็นทุ่งนาราวผืนพรม สนท้าลมยืนต้นท่ามป่าเปลี่ยว อยากกระซิบคนดีอย่าดายเดียว จิตเกาะเกี่ยวด้วยกันฝันเสรี เก็บดอกไม้มาฝากทัดเรียวแก้ม ได้มาแย้มเยือนถิ่นไทยไกลแสงสี ธรรมชาติบริสุทธิ์สะอาดงามชีวี หวังคงมีสักวันรับขวัญเรา....! ...................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2114
