12 กรกฎาคม 2552 23:04 น.
พุด
ฝันถึงสิ่งใดเล่าเจ้าจอมขวัญ
ฝันถึงวันชื่นคืนหลับใหล
ฝันถึงแดนสวรรค์อันแสนไกล
ฝันถึงลำเนาไพรเสรี
ฝันถึงดวงดอกไม้แสนหวานหอม
ฝันเห็นภู่ผึ้งตามตอมแต่งแต้มสี
ฝันถึงใครคนหนึ่งซึ่งแสนดี
ฝันถึงวันที่ได้ครองใจ
ฝันถึงใบไม้ร่วงพรายในสายธาร
ฝันถึงน้ำผึ้งหวานวันหวามไหว
ฝันถึงใครคนหนึ่งแรมร้างไกล
ฝันถึงสดใสเรียวรุ้งแสงตะวัน
ฝันถึงวิมานดาวพริบพราวพร่าง
ฝันสล้างถึงแมกไม้ไหวกิ่งฝัน
ฝันถึงตำนานภักดิ์มหัศจรรย์
ฝันและฝันโลกนี้มีเพียงรัก..!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song338.html
สมมุติว่าเขารัก
ถูกตาต้องใจ ต้องมนต์ของใครคนหนึ่ง
หลงไปเก็บเขามาคำนึง จนติดตรึง หทัย
อกเอยลืมตน ต้องมนต์เสียจนเป็นไข้
เพราะเป็นโรคหัวใจอาลัย
เฝ้าครวญเพ้อไป เต็ม กลั้น
เงินแสนเงินหมื่นของใคร
แม้นมากองให้ถึงใจ
จะ เมิน ห่าง ไกล มิยอมให้ใคร ซื้อ กัน
แต่คนในใจ ไม่มีของใดมาหมั้น
เหมือน มีโชคล้านเป็นรางวัล
ด้วยใจรักอัน มี ค่า
ด้วยใจผูกพัน ผูกพันเสียจนต้องตู่
สมมุติว่าเขามาเอ็นดู คงชื่นชู อุรา
ดุจมีเทวัญ แบ่งปันทิพย์ธารลงหล้า
ฉันคงอิ่มเพราะธารเทวา ที่มีฤทธา เต็มที่
คงรักกันอยู่ทุกวัน เหมือนดังไฟต้องน้ำมัน
เกิด ระ เบิด พลัน เพราะมันต้องกัน ทุก ที
เฝ้าครวญรำพัน โอ้เราฝันไปหรือนี่
โถคนที่รักดังชีวี ก็ยังมิมี ที ท่า...
12 กรกฎาคม 2552 10:51 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song19.html
อาลัยรัก
ฉัน รักเธอ รักเธอ ด้วยความไหวหวั่น
ว่า สัก วัน ฉัน คง ถูกทอดทิ้ง
มินานเท่าไร แล้วเธอก็ไป
จากฉันจริงจริง
เธอ ทอด ทิ้ง ให้อาลัย อยู่กับความรัก
แม้ มีปีก โผบิน ได้เหมือนนก
อก จะต้อง ธ-นู เจ็บปวดนัก
ฉันจะบิน มา ตาย ตรงหน้าตัก
ให้ยอดรัก เช็ด เลือด และ น้ำตา
แม้ มี ปีก โผบิน ได้เหมือนนก
อก จะ ต้อง ธ-นู เจ็บปวดนัก
ฉันจะบิน มาตาย ตรงหน้าตัก
ให้ยอดรัก เช็ดเลือด และน้ำตา...
อาลัยรักบรรเลงเพลงถวิล
ฝากฟ้าดินฝากสายน้ำแห่งความฝัน
ฝากสายลมกระซิบเธอเพ้อรำพัน
ฝากพรายจันทร์แสนหวานม่านเมฆนวล
ฝากสายฝนถึงสายใจสายใยรัก
ยังแน่นหนักภักดิ์เพียงเธอรอลมหวน
นวลนกไพรเหิรฟ้าไกลอย่าเรรวน
ยังคร่ำครวญรอคืนหลังสู่ฝั่งใจ
เดียวดายใช่ไหมในโลกกว้าง
แรมร้างห่างเรือนขอบฟ้าไหน
ฝากดาวกระพริบพราวเฝ้าห่วงใย
กลับมาเป็นนางใจวิมานดิน
จูบแก้มหอมถนอมนุชสุดสวาท
ใจแทบขาดทุกคราคราวโศกมิสิ้น
วันอำลาอาลัยจากแผ่นดิน
เพียงถวิล..รักเจ้าคุ้มขวัญนิรันดร์กาล....!
เพียงปองคุ้มขวัญคืนเรือน....
จุดเทียนหอมในคืนหนาว
รอฝนพราวกลางวสันต์
แก้วพร่างนวลในแสงจันทร์
ราตรีฝันงามเงียบในดวงใจ
จันทราแสนงามท่ามโลกแล้ง
มนต์แสงสว่างกระจ่างใส
ปลอบมวลมนุษย์ใต้หล้าลืมหนาวใจ
ปลุกพฤกษ์ไพรด้วยหยาดน้ำค้างละออง
ฝากใจซึ้งถึงดวงใจแดนจรดฟ้า
มนตรารักแท้เราสอง
นับวันรอคืนร่ำร้อง
เพียงปองคุ้มขวัญคืนเรือน....
..............................
รอสายวสันต์ร่วงหล่น
ฟังเสียงฝนบรรเลงบทเพลงฝัน
ในท่ามโลกมายานิรันดร์
ในท่ามวันหมุนวนคนคนคน
มืดแลเงียบไร้สิ้นแสงจันทร์ส่อง
ดาวดูหมองเดือนหลบหายกลางเวหน
คิดถึงใครคนหนึ่งซึ้งสลักกลางกมล
แสนทุกข์ทนระทมเศร้าหนาวใจรอ
คงต้องรอต่อไปไม่สิ้นสุด
ใจพิสุทธิ์สวดมนต์อธิษฐานขอ
ให้รักคุ้มขวัญคืนเรือนใจอย่าท้อ
นับปีรอนับเดือนร้างช่างโศกนัก...!
...................................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song359.html
ไกลบ้าน
วิปโยคโศกใจ เหมือนเมื่อไกลบ้าน
ไกลสถานพักพิง ยิ่งใจเหงา
ห่างไกลหัวใจจำเศร้า เจ้าอยู่ดีเป็นไฉน
พลัดที่พึ่งที่พิง ทิ้งที่พำนัก
ไกลที่รักพักพา จะอาศัย
เจ้ามีเพื่อนชมคนใหม่ แล้วทิ้งพี่ให้ชอกช้ำชีวี
อันรักกันอยู่ไกล ถึงสุดขอบฟ้า
เหมือนชายคา เข้ามาเบียด ดูเสียดสี
อันชังกัน นั้นใกล้สักองคุลี
ก็เหมือนมีแนวป่า มาปิดบัง
เพราะไกลบ้านซ่านมา โถนิจจาเจ้า
จะเงียบเหงาแล้วลืม ซึ่งความหลัง
ฝากเพียงเสียงกระซิบสั่ง
ขอน้องอย่าชัง คนร้างแรมไกล
อันรักกันอยู่ไกล ถึงสุดขอบฟ้า
เหมือนชายคา เข้ามาเบียด ดูเสียดสี
อันชังกัน นั้นใกล้สักองคุลี
ก็เหมือนมีแนวป่า มาปิดบัง
เพราะไกลบ้านซ่านมา โถนิจจาเจ้า
จะเงียบเหงาแล้วลืม ซึ่งความหลัง
ฝากเพียงเสียงกระซิบสั่ง
ขอน้องอย่าชัง คนร้างแรมไกล...
11 กรกฎาคม 2552 20:49 น.
พุด
ในเส้นทางสายเศร้าหนาวว้าเหว่
ร่อนเร่แรมร้างบนทางฝัน
เหมือนนกผกโผผินตามตะวัน
ฝ่าดั้นสู่แดนเสรีที่คะนึง
ทางไกลไม่หวั่นพายุร้าย
กรายใกล้หมายใจไปให้ถึง
ฝากงามให้โลกตราตรึง
ชีพหนึ่งเท่านี้ธุลีดิน
จากน้ำจรดฟ้าแผ่นดินแม่
ดวงแดไร้ใครในถวิล
เพียงพบเพื่อพรากน้ำตาริน
มิสิ้นโศกเศร้าหนาวลวง
กับ..ปีกฝันรอวันพบ
จุดจบ ณ แดนจันทร์สวรรค์สรวง
ให้ดวงดาวพราวพร่างประดับทรวง
พร้อมก้าวล่วง สู่..ประตูทองของพระองค์...!
........................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song19.html
อาลัยรัก
ฉัน รักเธอ รักเธอ ด้วยความไหวหวั่น
ว่า สัก วัน ฉัน คง ถูกทอดทิ้ง
มินานเท่าไร แล้วเธอก็ไป
จากฉันจริงจริง
เธอ ทอด ทิ้ง ให้อาลัย อยู่กับความรัก
แม้ มีปีก โผบิน ได้เหมือนนก
อก จะต้อง ธ-นู เจ็บปวดนัก
ฉันจะบิน มา ตาย ตรงหน้าตัก
ให้ยอดรัก เช็ด เลือด และ น้ำตา
แม้ มี ปีก โผบิน ได้เหมือนนก
อก จะ ต้อง ธ-นู เจ็บปวดนัก
ฉันจะบิน มาตาย ตรงหน้าตัก
ให้ยอดรัก เช็ดเลือด และน้ำตา...
10 กรกฎาคม 2552 19:49 น.
พุด
คิดสิ่งใดเขียนสิ่งนั้น
ดั่งฝันดั่งใฝ่ดั่งใจหวัง
มั่นรักภักดิ์ใครสร้างพลัง
สร้างรวงรังนกน้อยค่อยเป็นไป
เขียนดวงดอกไม้ก็ได้หอม
พวงพะยอมผลิช่อบานไสว
ละมุนหวานประมาณกันในดวงใจ
ให้ละไมลบโลกแล้งลาเลือน
เขียนสิ่งใดได้สิ่งนั้น
มหัศจรรย์สรรเสกเสมอเสมือน
วาดวิมานจันทรางามดาวเดือน
ฤาทางเถื่อนเลือกได้หมายสิ่งใด
เขียนทุกสิ่งจากจิตคิดดื่มด่ำ
หยาดน้ำคำพรมพร่างพิสุทธิ์ใส
หวังร่ายรจน์บทกวีประทับใจ
ประดับไทยไปตราบกาลนานนิรันดร์....!
.................................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song556.html
อุทยานดอกไม้
ชมผกาจำปาจำปี
กุหลาบราตรี
พะยอมอังกาบทั้งกรรณิการ์
ลำดวนนมแมว
ซ่อนกลิ่นยี่โถชงโคมณฑา
สายหยุดเฟื่องฟ้า
ช-บาและสร้อยทอง
บานบุรียี่สุ่นขจร
ประดู่พุดซ้อน
พลับพลึงหงอนไก่พิกุลควรปอง
งามทานตะวัน
รักเร่กาหลงประยงค์พวงทอง
บานชื่นสุขสอง
พุท-ธชาติสะอาดแซม
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน...
10 กรกฎาคม 2552 09:04 น.
พุด
จูบจำปีคลี่ยิ้มดับร้าวราน
หอมลั่นทมบานช้าช้ามองฟ้าไกล...
ยิ้มหวานหวานรับอรุณหมุนมาใหม่
กับนกไพรกับแมกไม้สายลมฝัน
กับตะวันอ่อนอุ่นในเริ่มวัน
กับสวรรค์ในใจงามใดปาน
ทายทักดวงดอกไม้รายรอบเรือน
เสมอเสมือนเพื่อนสอนแสนอ่อนหวาน
จูบจำปีคลี่ยิ้มดับร้าวราน
หอมลั่นทมบานช้าช้ามองฟ้าไกล
ส่งความรักผ่านฟากฟ้าถึงที่รัก
ฝากความภักดิ์ผ่านม่านเมฆดั่งเกลียวไหม
ให้รับรู้ความคิดถึงความห่วงใย
อยู่หนไหนใจถึงกันเท่านั้นพอ
ในฤดีจึ่งมีเพียงความสุข
เรื่องใดทุกข์เพียงผ่านไม่ตัดพ้อ
ยิ้มหวานหวานกับหวีไหวของกล้วยกอ
ริ้มรั้วรอคนดีคืนหลัง...หวังไม่นาน....!
เช้าชื่นรื่นอภิรมย์
มาลบระทมแห่งราตรีในฤดีครวญ
ทุกคราครั้ง..
มิเคยสิ้นหวังหวาน
มิให้รานโศกมาทำลายโลกสุนทรีย์
จิตดวงดี ดวงดิน ถวิลงาม
หมายฝากนิยามแห่งรัก...ไร้ร้องขอ
รจนาธรรม ธรรมชาติ
วาดจินตนาที่แสนบริสุทธิ์ใส
ไม่...ทำร้ายผู้ใด
ไม่..เบียดเบียน
พากเพียรเขียนชีวิต
ลิขิตด้วยรักภักดี
ที่ผ่านกาลเวลาเนิ่นเนานานปี
อย่าง..ผู้รู้ตน...
เพียงหวังฝึกกมล ให้เงียบงาม
ท่ามโลกหลอนแล้งลวง
ท่ามบ่วงกรรม วิบากวนแห่งชีพตน
ให้ชีพชื่น ....
ให้รู้ตื่นรู้เบิกบาน....
สังเวย..
สายธารธรรมธารานิรันดร์เกษม
ไปตราบนานเท่านาน
ตราบจนกว่า...จะสิ้นลม....!
......................................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3387.html
หนทางสู่รัก
แม้หัวใจยังใฝ่สุขสม
อย่าระทม ถึงรักจะไม่ แลเหลียว
รักมอบไป เพียงข้างเดียว
ถึงไร้เสี้ยว รักตอบแทน อันใด
ใคร หากทำได้เช่นนี้
ดุจสวรรค์นั้นบ่งชี้ ทางยิ่งใหญ่
ทุกแห่งหน จรดลอย่างสดใส
เพราะจิตใจกว้างไกล
ใหญ่เหลือ เส้นทาง
แต่รักในใจ ใครจะแลเห็น
ทุกข์ยากลำเค็ญ
ก็ไม่แปรเปลี่ยน เจือจาง
รักลอยไปใจอ้างว้าง
อย่าหลงทาง สร้างความหวัง นำไป
ใคร ที่ใจหักเห
เพราะทุ่มเท ให้รักไป จนล้นใจ
คาดคะเน ผิดพลาดไป
ผลจึงครองหมองใหม้
ไป่ชั่วนิจนิรันดร์
เมื่อฉันรักเธอ เธอก็รักฉัน
เราบอกรักกัน ไม่มีวันจืดจาง
แล้วเราไย ต้องเหินห่าง
ปล่อยฉันหลงทาง เสาะหารัก หลายปี
ฉัน ต้องหม่นหมาง
หาหนทาง คืนกลับสู่รัก ไม่พบสักที
โปรดเถิดรัก โปรดบ่งชี้
หนทางที่ ครองชีพนี้ รื่นรมย์
โปรดเถิดรัก โปรดบ่งชี้
หนทางที่ ครองชีพนี้ รื่นรมย์...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1857
