3 เมษายน 2552 12:13 น.

วิมานนาวันว้าเหว่..!

วิมานนาเรียบง่ายหมายฝากฝัน
ซุ้มลัดดาวัลย์พันพ้อรอหยาดฝน
นั่นดงตาลหวานเดียวดายดั่งชีพชน
กับวันวนโลกนี้ที่ผันแปร

ฟังบทเพลงเรียมขวัญในวันเศร้า
ไทยเหน็บหนาวแตกแยกไยไม่แก้
ให้รู้รักสามัคคีหลอมดวงแด
พบจริงแท้ว่าเรายืนผืนดินเดียว

ติดปีกใจสู่พฤกษ์ไพรพนา
แลเห็นนาเรียวรวงเคยเก็บเกี่ยว
วันนี้หนาสาวบ้านนาทิ้งควายเคียว
มาเปล่าเปลี่ยวในเมืองลวงบ่วงมายา

ดงโสนริมนายืนว้าเหว่
ดอกรักเร่ชูช่อเฝ้ารอท่า
ตะวันชิงพลบสงบงามมนต์ทิวา
นี่คือฟ้าเมืองไทยรอยไถภักดิ์...!

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song223.html
ขวัญเรียม
ชรินทร์ นันทนาคร
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ ของเรียม
หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืน ใจเจียม
เคยโลมเรียม เลียบฝั่ง มาแต่หลัง ยังจำ
คำ ที่ขวัญเคยพรอดเคยพร่ำ
ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่
แว่ว แว่ว แจ้ว หู ว่าขวัญชู้ เจ้ายังคอย
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม

เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม...

1325

love

comment

2 เมษายน 2552 23:16 น.

วัน..ที่..ผ่านเลย..!

พุด

หอมดินกลิ่นทุ่งลอยวน
ฟ้าดลเงียบงามอยากถามเอ่ย
กับเรียวรวงระย้าชื่นเชย
คนเคยรักกันผันลา

ชีพชีวีสุนทรีย์แค่ครู่คราว
เรื่องราวรอนรานสะสา
ลมลวงล่อหลอกพันธนา
มายาชีวิตนิจนิรันดร์

บุญบานบอกจิตคิดชอบ
กำกอบเนื้อใจเจ้าจอมขวัญ
วนว่ายเวียนวงเวรวัน
สิ้นฝันเลยใฝ่ไม่ตรม

หอมนวลเมฆขาวพราวฟ้า
ลอยลาปล่อยใจไม่สม
เดียวดายหมายรู้ทิ้งตรม
ระทมทำไมเปล่าดาย...!

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song18.html
แสนแสบ

อกพี่กลัดหนอง พี่หมองดั่งคลองแสนแสบ
เจ็บจำดังหนามยอกแปลบ แปลบ
แสบแสนจะทน
โอ้ว่ากังหัน ทุกวันมันพัดสะบัดวน
อยากจะรู้จิตคน จะหมุนกี่หนต่อวัน
ย่างเดือนสิบสอง ฟากคลองเจิ่งนองน้ำหลั่ง
อยู่ไกลกันคนละฝั่ง ฝั่ง ยังร้องสั่งกัน
สิ้นเดือนสิบสอง น้ำนองแห้งคลองขอดพลัน
สิ้นความรักจากกัน
เหมือนกังหันเปลี่ยนทางลม
แสนแสบ แสบแสนเปรียบแม้นชื่อคลอง
นี่คือโลงทองของเรียม ขวัญ เขาฝากชีพจม
แต่คลองยังช้ำ เหลือไว้แต่น้ำขุ่นตม
พี่จึงช้ำจึงช้ำขื่นขม ขม ตรมเสียกว่าคลอง
เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง
เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่งทอง
จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง
ชื่อว่าแสนแสบคลอง
เหมือนคนหมองต้องแสบแสน

เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง
เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่งทอง
จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง
ชื่อว่าแสนแสบคลอง
เหมือนคนหมองต้องแสบแสน