16 พฤษภาคม 2552 12:12 น.
พุด
ตามขวัญมาสิที่รัก
มาพิงพักในเรือนไพรดอกไม้หอม
มวลมาลีหลากพันธุ์รอให้ดอม
มากพะยอมเทพีมีค่าควร
ตามขวัญมาสิทุกดวงใจ
เลิกหวั่นไหวรินน้ำตารอลมหวน
อย่าโศกเศร้าหนาวใจร้องคร่ำครวญ
สิ่งทั้งมวลล้วนโลกโศกมายา
ตามขวัญมาสิจอมใจ
สู่เส้นทางสายสวยใสลืมเสน่หา
ปรารถนาทุกข์ทำไมพันธนา
วันเวลาแสนสั้นเลิกฝันวน
ตามขวัญมาสิมิ่งมิตร
ทอดสถิตฤดีลืมสับสน
ยิ้มกับฟ้าเมตตาแห่งดินดล
สร้างกุศลพบสวรรค์ก่อนวันลา....!
...........................................
สำคัญที่ใจใช่ไหมเล่า
จะพบเศร้าโศกสุขทุกข์สับสน
มากเรื่องราวรานร้าวโลกเวียนวน
พบผู้คนบนหนทางอ้างว้างชีวี
แท้ที่จริงเราทุกผู้ธุลีหล้า
อนันต์ค่าสร้างบุญกุศลศรี
ลบลาหมองต้องเพียรสร้างความดี
ผลิเพาะพลีเมล็ดฝันสิ้นพันธนา
สายธารามหานทีทองรอล่องสู่
แดนผู้รู้ปล่อยวางห่างเสน่หา
สิ้นไร้ร่างเคยเกาะเกี่ยวบ่วงมายา
เพียรภาวนาพบทางสว่างวัน
แดนดารารายพรายพร่างทางช้างเผือก
พร้อมจะเลือกกี่ภพจบจิตขวัญ
เมื่อถึงวันพรากลามิจาบัลย์
เป็นนิรันดร์มั่นหมายในสายใจ....!
15 พฤษภาคม 2552 01:17 น.
พุด
นี่คือโลกแสนสงบ
ขวัญพบแล้วแก้วในครองฝัน
งดงามมหัศจรรย์
คงสักวันได้ไปเยือน
แดนพระอาทิตย์เที่ยงคืน
เย็นชื่นหาใดเสมือน
ฝากไว้ในทรงจำคอยย้ำเตือน
ในเรือนหอมหัวใจใดปาน
เงียบนิ่งสนิทดั่งแดนสรวง
มณีดวงประดับหล้าใต้ฟ้าหวาน
หวังทอดสถิตจิตวิญญาณ
ในม่านมนตราธาราทอง
สักวันขวัญจักพักพิง
อ้อมตักอุ่นอิงแห่งเราสอง
รอวันฟ้ารุ่งเรืองรอง
ตระกองกอดในอ้อมมหานที...นิรันดร์...!
15 พฤษภาคม 2552 00:24 น.
พุด
วันนี้ฝนพรำสาย
ขวัญหมายมองหยาดน้ำค้าง
กลมกลิ้งพราวพรายพร่าง
เพชรกระจ่างกลางกลีบดอกไม้
ราตรีที่เดียวดาย
ฝนพรำสายให้หอมใจ
กลิ่นดินหลังฝนใหม่
ในนาไร่ให้พลัง
หลังสู้ฟ้ามาช้านาน
แต่ก่อนกาลกอบเกื้อหวัง
ทิพย์น้ำค้างมาประดัง
ให้ชุ่มฉ่ำเย็นชื่นใจ
ชีวิตนี้ยังมีนา
มั่นใจว่าอิ่มท้องไทย
ดีกว่าโลกศิวิไลซ์
วิถีไทยรักษ์เพียงพอ
คืนทุ่งแลคืนถิ่น
ชื่นชีวินแม่เฝ้ารอ
สืบเทือกเถาแลเหล่ากอ
ใจไม่ท้อหญิงไทยงาม..!
14 พฤษภาคม 2552 20:56 น.
พุด
พันธนาเสน่หาหักใจห้าม
อย่าติดตามทวงถามนิยามหมาย
แท้แล้วไซร้สรรพสิ่งก็เปล่าดาย
เหมือนนิยายตลาดดั่งคาดเดา
รักแล้วชังหวังวายต้องตายจาก
จำใจพรากรินน้ำตาสุดแสนเหงา
เสมือนกงกรรมกงเกวียนเวียนดั่งเงา
ทั้งเขาเราคืนสู่หล้ามิช้านาน
จิตอิสระเหนือรัดร้อยสร้อยโซ่รัก
เลิกหลงภักดิ์หลงจิบน้ำผึ้งหวาน
รอเวลาถึงจุดจบชั่วกัปป์กาล
ประหัตประหารให้มนุษย์หยุดทุรน
เจริญสติทุกค่ำเช้าเฝ้าอธิษฐาน
พ้นบ่วงมารผลาญล่อก่อกุศล
ลืมคำรักเสียเถิดอย่าว่ายวน
ให้ฟ้าดลดินบันดาล..สู่ทางทองสู่ธารธรรม...!
13 พฤษภาคม 2552 22:52 น.
พุด
หลับตาอ้างว้างแม้นร้างเหงา
แลเห็นเงาใครหนอพะนอขวัญ
ณ ปลายฟ้าแลเห็นใครในโศกจันทร์
คว้างคว้าฝันใช่จริงสิ่งเปล่าดาย
จูบจันทราว้าเหว่ทะเลโลกย์
วิปโยคปรารถนาถ้าปองหมาย
ทุกข์พันธนามายารัดร้อยกาย
วนว่ายเสน่หาน้ำตาริน
วันหนึ่งพบต้องจบลงตรงที่จาก
จำต้องพรากฝากโศกมิรู้สิ้น
รักคือทุกข์ทุกข์คือรักคู่ฟ้าดิน
ชั่วชีวินซ้ำซ้ำธรรมดา
หลับตาอ้างว้างแม้นร้างเหงา
ลาลบลืมเงากรรมเสียดีกว่า
อยู่กับโลกอย่างเหนือโลกพุทธศรัทธา
ลูกซึ้งค่าทุกข์ทนจนพบธรรม...!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3816.html
ดวงตะวัน
ดวงตะวัน
ที่เคยส่องแสงให้ความ สว่าง
กำลังจะจาง
กำลังจะเลือนหายไป
คนที่ดี ที่มีแก่ใจให้กัน มาก่อน
กำลังจะลืม กำลังจะเดินหนีไป
ท้องฟ้าก็คงมืดมน
และคงมีคนเสียใจ อา!!
แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม
ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน
แม้แต่ดาว ที่พราวบนฟ้าก็ดู
เลือนลาง
และมันก็จาง ไม่พอจะแทนที่ใคร
คนใด
มีแต่เธอ เป็นเพียงตะวันไม่มี
คนอื่น
และเธอเท่านั้น
คือดวงตะวันที่หายไป
ท้องฟ้าก็คงมืดมน
และคงมีคนเสียใจ อา!!
แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม
ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน
ท้องฟ้าก็คงมืดมน
และคงมีคนเสียใจ อา!!
แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม
ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน
ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1127
