26 พฤษภาคม 2552 20:06 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song302.html
สายชล
กลีบดอกไม้ร่วงรายริมกระท่อม
โชยหอมให้อวลนวลรู้สึก
กระซิบสอนสภาวธรรมแสนล้ำลึก
ในมโนนึกตราบชีพนี้มีชีวา
พรายร่วงปลิดปรอยอย่างอ้อยอิ่ง
ค่อยค่อยทิ้งจากต้นราวอ่อนล้า
ผ่านผลิช่อกองามกับกาลเวลา
ฝากลีลาซบหล้าค่าเพียงดิน
อย่างแช่มช้อยในแสงตะวันรอน
ออดอ้อนเจ้านกไพรในถวิล
จากดอกเยาว์ผ่านวัยวันมิรู้สิ้น
ดั่งสายธารระรินไม่หวนคืน
พลีบูชาแด่ฟ้าดินให้ชีวิต
เพื่อสนิทพระพุทธาอย่างผู้ตื่น
เบิกบานประดับโลกมิยาวยืน
ให้หอมชื่นเพียงพริบฝันพลันพรากลา..!
25 พฤษภาคม 2552 18:52 น.
พุด
>
วสันตฤดูผ่านมาหลายทิวากาลแล้ว
ดวงดอกแก้วหน้าบ้านผลิบานสะพรั่ง
และพากันร่วงพรึบพร่างพราย
เต็มไปทั้งพื้นหญ้า
ยามได้ฝนปรอยปรายโปรย
ให้...ปลิดหอมฝากงาม
จิตวิญญาณนวลนางนกไพรพเนจร
ติดปีกใจว่อนบินไปตามแรงลม
สู่แดนสวรรค์ขวัญหล้า
แดนดินที่มี....
เรียวรุ้ง เต็มนัยน์ตา
นาข้าวเขียวขจีเต็มดวงใจ
แดนไสวพฤกษ์ไพรพงพนา
ที่ซ้อนสีสันสลับสล้างไปตามฤดูกาล
ก่อนหน้านี้ที่ป่าทั้งป่าจะเปลี่ยนสี
เป็นโทนสีแดงน้ำตาลอมทอง
ดวงดอกไม้ป่าผ่องพราวอยู่ในสายลม
อ่อนละมุนหมุนเกรียวกลีบเกสรคว้าง
อย่างร้างไร้ หากช่างให้ความรู้สึก
สงบงามเงียบเรียบง่ายล้ำลึกเหลือแล้ว
แดนตะวันที่ฟ้าแปรสี มีทั้งน้ำเงินเข้ม
คราม ค่อยๆงามเทาทึมด้วยเมฆหม่น
ในม่านหมอกที่หยอกไศลอย่างรักใคร่
ให้อารมณ์ลึกล้ำดายเดียว
เปลี่ยวเหงา หากแสนสุขสงบ
ได้พบความลึกซึ้งในดวงจิต
ยามได้แนบชิดเป็นหนึ่งเดียวกับ
รวงเรียว
และสายฝนที่กำลังพรมพรำ
ลงกลางกลีบเกสรบัวบึงริมทาง
ได้ผสานสล้างสว่างสงบ
พบลมหายใจชีวาชีวิตที่สนิทแนบแน่น
อย่างถึงแก่นธรรมะ ธรรมชาติ
เทพีไพร....
อัญมณีแห่งไพรพฤกษ์
แท้คือนามในนวลนึก
สุดแต่ใจใครจะไขว่คว้า
เพียง...
ให้รู้สึกว่าเราคือธรรมชาติ
ผู้รักความบริสุทธิ์สะอาด
รักความสงบเรียบง่าย
หมายเพียง.....
เพียรพลีฝากงาม
ในยามที่ยังมีลมหายใจ
ดั่งคำในนิยามหมาย
ให้สรรสร้างความดี
ฝากฝังไว้กับ...
*แผ่นดินไทพสุธาทองนี้*
ก่อนที่จักสายไป...!
..............................
จากใจ
แม่ดวงดอกพุดไพร
ผู้รักธรรม ธรรมชาติ สายธาร หวานดอกไม้
รักสายฝน
รักแสงตะเกียง รักเสียงจากธรรมชาติไพร
รักกระท่อมใบไม้ รักดวงใจนิ่มนวลละเมียดละมุน
รักแสงเทียนอบอุ่นในยามค่ำ
รักตะวันตกดิน
รักทุกสิ่งที่เงียบงามร้างไร้ ให้ชีวีงามเงียบ
รักเส้นทางสายธรรมชาติสู่ไพรลึก
รักดำดิ่งล้ำลึกจิตวิญญาณไพร
ภาวนาทุกชาติไป ให้ได้เกิดมา
กับงามดวงใจใครเล่ารู้นี้ที่ติดดิน
และ..
ขอรักศรัทธาเทิดทูนมิรู้สิ้น
ในชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ไทย ตราบสิ้นลม!
และ
จากใจสาวบ้านนา บ้านป่าบ้านไพร
ผู้...
รักท้องนาสายธารหวานบึงบัว
รักแสงตะเกียงแสงเทียนสลัว
รักลำเนาไพร
รักดวงใจเจ้าดวงดอกไม้
รักร่ายบทกวี รักดนตรีไพร
รักแมกไม้ไหวกิ่งฝัน
รักสวรรค์ดิบดิน รักถิ่นสุวรรณภูมิพุทธิ์
รักบริสุทธิ์ในวิถีไทยวิถีไพร
รักใจดวงเงียบงาม รักโมงยามลำพังร้างไร้
รักกระท่อมไพรได้เคียงใกล้ธรรมะ ธรรมชาติ
ได้วาดเวิ้งฝันสวรรค์ทิพยนิรมิต
ได้ฝึกจิตเพียรพลีสิ้นในที่สุด
ได้หยุดยึดมั่นถือมั่นเพื่อพ้นพันธนาแห่งทุกทุกข์รัก
อันคือแอกหนักล้าใจ
จักยอมทิ้งไป ไม่แลเหลียว
เดินดายเดียวสู่ร่มธรรม ร่มทอง
สู่ครรลองพระรัตนนิรพาน
ดั่งบัวบานเหนือน้ำ เหนือโลก โศกสุขสิ้น
มิยินยล มิพะวงพะวังมิหันหลังมา
หากทว่าขอเวลาเพียงเพียรภาวนา
ทุกลมหายใจเพื่อทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
ก่อนจะสิ้นสุดทุกอย่างวางทุกสิ่ง
และ....
นิทราไปกับความจริง
คือความว่างกระจ่างจิตดั่งอัญมณีไพร ...!
..................................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6196.htmlรัก
อัญเชิญบทเพลงพระราชนิพนธ์
รัก
รักทะเล
อันกว้าง ใหญ่ไพศาล
รักท้องฟ้า โอฬาร สีสดใส
รักท้องทุ่ง ท้องนา ดั่งดวงใจ
รักป่าเขา ลำเนาไพร แสนสุนทร
รักพฤกษา รุกขชาติ ที่ดาษป่า
รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร
รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร
รักทั้ง รัตติกร ในนภดล
รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง
รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล
รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล
รักนวลนาง รักจน หมดสิ้นใจ
รักพฤกษา
รุกขชาติ ที่ดาษป่า
รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร
รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร
รักทั้ง รัตติกร ในนภดล
รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง
รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล
รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล
24 พฤษภาคม 2552 12:06 น.
พุด
ห้ามหัวใจอย่าไหวหวั่นและวาบหวาม
ทุกนิยามความรักมิรู้จบ
อดีตฝันวันตรมเพิ่งเลือนลบ
ทุกข์ทวีทบเพิ่มโศกโลกวกวน
หยุดแค่มิ่งมิตรอย่าชิดใกล้
เก็บใจไว้มิหมองไหม้มิหมองหม่น
สายธาราลาล่วงลวงกมล
เจ็บเสียจนเตือนจิตปิดหัวใจ
ลั่นดาลภักดิ์หนักแน่นดั่งแผ่นผา
ตราบสิ้นฟ้าสิ้นดินมิหวั่นไหว
สักร้อยรักพลีแทบเท้าก้าวผ่านไป
เพราะรู้ในเล่ห์เสน่หามายาพิษ
แม้ไม่มีอ้อมใจให้อิงแอบ
จิตจักแนบพระธรรมทอดสถิต
ถวายชีวาแด่พระพุทธาเหนือชีวิต
ทิพย์นิมิตนำทางสว่างพราย....!
..............................
23 พฤษภาคม 2552 13:58 น.
พุด
เจ้าดวงดอกไม้สายใจโลก
ลบรอยโศกแต้มชีวีมีสีสัน
เจ้าคือความงามชื่นชีวัน
เป็นนิรันดร์ประดับทรวงเจ้าดวงใจ....!
อรุณวดีคลี่รัก!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song200.html
ในฝัน ทูล ทองใจ
หากฝันว่าฉันและเธอ
ละเมอความรักร่วมกัน ทุกๆ วันแสน สุขฤทัย
หากความรักนั้นหนักเหลือ
แนบเนื้อเชื้อ รักดังไฟ ฉันขอตายบน ตักนาง
หากเราได้รักร่วมกัน
ผูกพันกระสันแน่นเหนียว
ขอรักเดียวไม่ จืดและจาง
หากเป็นดั่งเช่นที่หมาย
จะตายฉัน ไม่ขอห่าง
ขอรักนางเนื้อนวลแน่นอน
มอบ ใจ และกาย ทุกสิ่งมั่นหมาย
ถึงตัวตายไม่คลายรักก่อน
สู้ ทน อ้อนวอน ยอมฝันแม้ยามหลับนอน
ทนกอดหมอน นานมา
หากฝันฉันไม่หลอกหลอน
ตื่นนอนคงพบหน้าน้อง สมดังปองใจปรารถนา
หากเป็นดังเช่นที่หมาย
จะตายฉัน ไม่นำพา ขอบูชาน้องนางแน่นอน
หากฝันฉันไม่หลอกหลอน
ตื่นนอนคงพบหน้าน้อง สมดังปองใจ ปรารถนา
หากเป็นดังเช่นที่หมาย
จะตายฉัน ไม่นำพา ขอบูชาน้องนางแน่นอน...
..........................!
อรุณวดีคลี่รัก!
อรุณวดี..ดารารายพรายดวงลอยเลื่อนลาลับแล้ว
น้ำค้างแก้ว...พร่างหอมห่ม พรมดวงดอกไม้
ให้ค่อยๆสยายกลีบทีละนิดทีละน้อย
พร้อยกลีบรอรับหยาดละออละออง..
นกไพร ขยับปีกฝันร้องระงม....
ให้หัวใจแม่ดวงดอกพุดไพร..
ยิ่งเงียบงาม..สงบ..
ยาม
ฟังบทเพลง..นี้..
*ในฝัน*
รับอุษาฟ้าสาง...น้ำค้างหยดย้อย
พร่างพรมลงห่มหอมนะกลางห้วงใจ
ให้เสียงใสอ้อนหวานเศร้า
ราวระฆังเงินของนักร้องในดวงใจ..
*ครูทูล ทองใจ อมตะศิลปินไทย*
และ
ชื่นใจภูมิใจ
ในฝืมือบรมครูผู้ประพันธ์บทเพลงได้อย่างอมตะ
ไม่ว่าฟังเมื่อใดก็งามดวงใจเมื่อนั้น
โดยเฉพาะ..
ในยามอุษาฟ้าสาง
กับเรื่อรางเงาดาวพราย
กับจันทร์เสี้ยวร่ายบทเพลงลา
กับลีลาวดีงามทัดแก้มแซมผม
ที่ยังพรมด้วยหยาดละออน้ำค้าง
กับว่างเงียบเหงาใจ...ดายเดียว..เดียวดาย.
และ
แด่
คนดี..ที่รัก
ในร่มรักเรือนไทยเรือนใจเรือนดอกไม้..หอมหอม....ม..ม....ม
ที่
คงเฝ้ารอหยาดละอองน้ำค้าง
พร่างลงนะกลางกลีบใจเฉกเช่นกัน
ที่รอเผยอแย้มแต้มงาม..
แต้มหวานประดับโลกใบเล็ก
ให้แสนสุขสดชื่นระรื่นร่ำฉ่ำรสด้วยบทกวีแก้วกวีขวัญ
และ
ขอมอบกำนัล
เป็นฝันพลีแด่ทุกดวงใจแสนดีที่ผ่านมา
ที่กมลรักบทกวี
อันแสนงดงาม..ไปด้วยกัน..
และ
อุษาแก้ว..แล้วนะคนดี
แม่ดวงดอกพุดไพร
ติดปีกให้ทุกหัวใจ ฝัน ฝัน ฝัน
ราวมีสวรรค์หวาน
ให้หัวใจบานเบิกราวนกไพร
พาเหินบินคู่กันไป
ราวหัวใจคู่กัน
สู่สวรรค์บ้านนา..ของสาวนา
สู่ฟากฟ้ากว้าง..ไปกับเจ้านกไพรหัวใจเสรี
สู่ทางชนบทนาข้าวเหลืองพราว..
สู่ร่มผ้ากาสาวพัตร์ในยามเช้า
กับทุกบทกวีธรรม ธรรมชาติ
ที่แสนสะอาดสว่างสงบงาม
สู่ความอ้างว้างร้างไร้
ในท่ามบทรักภักดีพลีใจ
สู่..หวั่นหวามไหว
ไปกับบทกวีใครมากมายที่เฝ้าหลงคอยหลงรอ
หลงพ้อเพ้อพ้อละเมอหา
พาคร่ำครวญหวนไห้ระบายภักดิ์
และ...
พิเศษพิสุทธิ์ยิ่งนัก
ขอมอบพลังใจถึง
พ่อนกไพรหัวใจพเนจร
ที่คงมิรอนแรมร้างรังรักนาน
เพียงขอกำลังใจขอรจนาฝัน
ด้วยพลังอันเททุ่มใจอันยิ่งใหญ่
ให้มีไฟฝันพร่างโชนอย่ามอดดับ
แม้
ช่างอ้างว้างว้าเหว่เสียเป็นยิ่งนัก
ยามรอนแรมร้างไกล
ด้วยดวงใจนกไพรดวงดี
ที่มาสอนบทเรียนให้วนเวียนหาธรรมชาติ
และอย่าลืมกรายปีกโผผินบินสู่ไพรพนา
ค้นหาเส้นทางธรรม..เส้นทางทอง..
ลอยล่องสู่อิสราแห่งฝัน
พบ
ป่าไพรหนทางร้างรกว่างว้างไกล
งามจับใจในดินเดิม
เพิ่มความสงบงามเงียบเรียบง่ายรู้ใช้ชีวีชีวิต
มิหลงติดหลงตมงมอยู่ในโลกวัตถุ
เงางามนามฉาบฉวยรวยภายนอก
งามเมืองงามเปลืองงามเปล่า..
งามปอกงามลอกเงินปลิ้นแทบสิ้นใจ
และ
ยังมากงามบทกวีงามดวงใจ
จากทุกดวงใจในฝัน..
ให้ได้พบทิวาวัน ราตรีหวานมานานเนิ่น..เกินนับ..
ให้จับจิต..จับใจ
เลือกประดับเอาตามใจรัก
จากดวงดอกไม้ไพร
ดอกไม้ป่า
ดอกไม้เมือง
และ
หวังงามรุ่งเรืองระยับ
ประดับดวงดอกชูช่อล้อโลกดับร้อน
มัดฟ่อนศรัทธาฝัน
ศรัทธาใจใสงามสดรจนารวมกัน
ให้ดวงดอกไม้ขวัญ ฝันฝันฝัน
ลบร้อนผ่อนเย็นโลกด้วยฉ่ำริน
ให้
โลกนี้มิสิ้นหอมหวาน
พลันพร่างพรึบ!สว่างกระจ่างจิตไปชั่วนิจนิรันดร์นะทุกดวงใจในฝัน
ที่แม่ดวงดอกพุด..ไพรนั้น
แสนรักเอยแสนรักในกมล..
จนสุดทนสุดทานหวานเศร้าซึ้งเกินจะกล่าวแล้วจ๊ะ...
ทุกคนดีทุกดวงใจในฝัน..ฝัน..ฝัน....
...............................
23 พฤษภาคม 2552 13:48 น.
พุด
อรุณเรื่อในสายหมอกหยอกภูเขา
ท่ามลำเนางามเงียบแสนเรียบง่าย
แม้นอาจดูไร้วัตถุสุขสบาย
กลับไม่ทุรนทุรายในกรุงกรง
เสมือนนกไพรใจอิสรา
บินทายท้าพายุใจเลิกลุ่มหลง
แม้นดายเดียวลำพังในป่าดง
สักวันคงมีรวงรังฝังฝากใจ
ให้แมกไม้สายธารสอนดวงจิต
ว่าชีวิตแท้เที่ยงคือสิ่งไหน
ไขว่คว้าฝันใกล้วันพรากจำจากไกล
หารู้ไม่แท้ทุกสิ่งยิ่งวกวน
กี่กัปป์กาลเวียนว่ายชดใช้หนี้
สิ่งแสนดีฝากบัญชีบุญกุศล
เลิกยึดมั่นปล่อยวางในตัวตน
ค่าของคนสร้างอัญมณีใจแสนใสงาม....!
................................................
นกเป็นเสียงนาฬิกาว่าเช้าแล้ว
พวงดอกแก้วร่วงพรูคู่ฟ้าสาง
เสียงไก่ขันกระชั้นถี่บนลานกว้าง
โลกสว่างดาวแขวนฟ้าราตรีนวล..
รับอรุณกับราตรีที่หอมเศร้า
หอมข้าวเช้าตัดใบตองร่องท้ายสวน
โรยมะลิในขันข้าวขาวใจนวล
ผลไม้สวนเอื้อมเด็ดมาใส่ตะกร้างาม
นุ่งผ้าซิ่นผืนสวยลายดอกไม้
ริมแก้มซ้ายทัดลั่นทมให้วาบหวาม
เด็ดดอกไม้รายรอบสวนผูกช่องาม
อธิษฐานตามงามใจละไมละมุน..
พระ.พายเรือ มารอ รับบิณฑบาตร
ขอทุกชาติสร้างผลบุญได้เกื้อหนุน
เป็นสาวนารักสายธารหวานดอกไม้หอมละมุน
ตราบโลกหมุนสร้างศรัทธา
พาดวงใจพบสุขจริง...พบสุขใจ....!
....................................
จากผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งหลงรักป่ารักภูเขา รักดอกไม้
รักสายธาร รักท้องฟ้า รักไก่ป่า
รักลำคลอง ท้องร่องสวน
รักกล้วยกอ รักดอกบัวบูชา
รักรักรักและรักรจนางานหวานหอม
ให้หลอมละลายทุกดวงใจในร่มรักค่ะ..
..................................
ขมิ้นเมือง!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song363.html
บทรำพึงถึงขมิ้นไพร....
ให้ดวงใจเหลืองอ่อนผ่องผุดพราวละมุน..
ดั่ง.....
*ดวงดอกบัวทองผ่องพุทธ*
บานนะกลางใจ..ไยเล่าใจเอ๋ยเอยใจ!
นวล..กำลังฟังเพลงนี้
ในค่ำคืนนี้กับฝนที่ฉ่ำฟ้า
กับน้ำตาที่ระรินหลั่ง
ที่ขอพลีบรรณาการ
แด่มวลมนุษย์ที่กำลังดิ้นรนเดียวดาย
ในท่ามกลางโลกแล้งไร้และในน้ำใจแล้งสิ้น..
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song363.html
นกขมิ้น
ค่ำ คืน ฉันยืนอยู่เดียว ดาย
เหลียว มอง รอบ กาย มิวายจะหวาด กลัว
มอง นภา มืด มัว สลัว เย็นย่ำ
ค่ำ คืนเอ๋ย ฮึม
ยามนภาลับไป ใกล้ ค่ำ ยินเสียงร่ำ คำบอก
เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย เจ้า ดอก ขจร
นก ขมิ้น เหลืองอ่อน
ค่ำแล้ว จะนอน ไหน เอย
เอ๋ยเล่า นก เอย
อก ฉัน ทุกวันเฝ้าอาวรณ์
เหมือน คนพเน จร ฉันนอนไม่หลับ เลย
หนาว พระพาย พัดเชย อกเอ๋ย หนาว สั่น
สุดบั่น ทอน ฮือ
ยามนี้เราหลงทาง กลาง ค่ำ
ยินเสียงร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย
เจ้าดอก ขจร ฉัน ร่อนเร่ พเน-จร
ไม่ รู้จะนอน ไหน เอย เอ๋ยโอ้ หัวอก เอย
บ้าน ใด หรือใครจะเอ็นดู
รับ รอง อุ้ม ชู เลี้ยงดูให้หลับ นอน
นกขมิ้น เหลืองอ่อน ค่ำไหน นอน นั่น
อก ฉันหมอง ฮือ
ทนระกำช้ำใจ ยามค่ำ ยินเสียงร่ำ น้ำตก
โอ้ หัวอก เอ๋ย โอ้ อก อาวรณ์
ฉัน ไร้คู่ ร่วม คอน ต้องฝืนนอน หนาว เอย
เอ๋ยโอ้ หัวอก เอย
เหม่อ มอง หมายปองก็แล เห็น
หวิว ใน ใจ เต้น เหมือนเป็นเพียงแต่ มอง
เหมือน พบรัก จะครอง แต่หมอง เกรง ที่
หวั่นจะมี เจ้าของ ฮือ
ฟังสำเนียงเสียงเพลง ครวญค่ำ
ใครหนอร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอก เอ๋ย
เจ้า ดอก ขจร นกขมิ้น เหลือง อ่อน
ค่ำ นี้ จะนอน ไหนเอย เอ๋ย นอน นี่ เอย...
............................
เย็นมากแล้ว
กับมากมายผู้คน..
ที่ราวนกกลับรัง
ผึ้งแตกรวง
บนถนนสายเศร้า
สายดายเดียวในทางจิตวิญญาณ
ในความรู้สึกล้ำลึกคะนึงนึกในใจนวล..
โลกนี้..ช่างมากมีมากมายมนุษย์เสียนี้กระไร
ที่ต่างก็พากันมีโชคได้มาเกิดกาย
มาชดใช้กรรมเก่า
มาค้นพบเงากรรม
มาร่ายรำบทเพลงเดิมเติมทุกข์ต่อ
มาก่อบุญกุศลใหม่
มาพลีใจพลีจิตพบพระพุทธศาสนา
มาสร้างความว่างอันเป็นนิรันดร์
มาใฝ่ฝัน
รู้รักเมตตาเสียสละฝึกการให้ไร้ร้องขอ
รู้พอเพียงเพียงพอสมถะเงียบงาม
ใต้ร่มธรรมร่มทอง
ใต้ร่มฉัตรแก้วของผืนดินแผ่นดิน
อันแสนร่มเย็นเป็นสุข
อย่างหาคำเปรียบประมาณมิได้
หากดวงตาเห็นธรรม
ดวงใจเห็นความไม่เที่ยง
เห็นเส้นทางแท้ทางทองทางธรรม
ที่จะเลี่ยงหลบ
มิพบทุกข์มิพบรักอันหนักราวศิลา
จากกิเลสในโลกหล้าอันมากมายสุดพรรณา
ที่พากันมายั่วยุให้ใหลหลงพะวงหามิรู้สิ้นรู้จบ
ให้ต้องมาพบเจอให้ต้องมาเพ้อระทม
ให้มาดิ้นรนสับสนวนว่ายว่อง
เต็มไปทั้งท้องทะเลโลกย์ทะเลใจ
เรือเอ๋ยเรือมนุษย์
มิรู้สิ้นสุดหวังพบฝั่งฝัน
พบพลังเกษมนิจนิรันดร์เมื่อใดเล่าหนอ
หาก..
มิเพียรพาพายว่ายด้วยน้ำใจใสงาม
ไหว้ด้วยดวงดอกความดี
พลีน้อมจิตให้หยุดคิดหยุดเศร้าเหงาดายเดียว
หยุดเหลียวมองหาน้ำใจ
หยุดไม่คาดหวัง
หยุดหลั่งน้ำตาระรินยามพบความเห็นแก่ตัว
หยุดนิ่ง
และก้าวเดินตรงไปในเส้นทางข้างหน้า
สอนชีวาให้รู้ว่า
นับวันจะพบมากมีคนที่ใจดวงดีไร้ละมุนจริง
มีแต่ยิ่งทำร้ายกันด้วยกายวาจาใจเชือดเฉือน
ไม่เห็นค่าความดีงาม
มีแต่แล้งไร้น้ำใจ
ไม่มีแม้น้ำคำอันน่าจะพร่ำหอมห่ม
โอ้
หัวใจคนเอ๋ยคน..
เจ้านกขมิ้นไพร..ขมิ้นเมือง
ไยให้โลกปลอมปนแปดเปื้อน
มิเหลืองอ่อนละมุน...
ให้โลกเมืองย้อมดลกระหน่ำใจเจ้า
ให้เหลืองกระดำกระด่าง
ไร้สีพราวพร่างพิสุทธิ์ใส
ไร้สิ้นปรานีผู้ใดเล่า.
ให้ปีกงามพราว
เพียงภายนอกดอกละหรือไร..ใจเจ้าเอ๋ยเอย..!
...........................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1441
