28 กรกฎาคม 2546 13:53 น.
พุด
http://365jukebox.com/script/play.cgi?songid=2814
ฝนปรอย..ทั้งวัน..
พลอยให้ หัวใจคนช่างฝัน ฝันไกลไปตามฟ้าฝน
ฝนอุ้มน้ำไว้ พลันพร่างสายพรายพรมให้ผืนหล้า พืชพรรณได้ฉ่ำเย็น
ดอกไม้..ค่อยค่อย..คลี่กลีบบางบาง งามงามหอมหอม
ชูช่อชันเกสรหวาน..หวาน..
ฝัน ..ให้มวลหมู่ภมรมาร่อนเชยชมภิรมย์คลึงเคล้าดูดดื่มหวานมิรานรุก..
ฤดูกาล..ระบำไพร เริงไปกับสายวสันต์ฝันถวิล..
ลอยละลิบข้ามทิวทิพย์เมฆ ไปถึงใครละหนอ!
ในสายฤดี ที่ระรินรักคิดถึงมีว่างเว้น
ฝากเพลงถึงนะคนดี..
ที่มาพร้อมกับปีศาจวสันต์ครวญ..
หวนไห้ราวสายสวาทสาดกระหน่ำ..
กระแทกกระเทือนใจ..เธอ..
......
หัวใจร้องไห้..
ไปเสียเถิดเมื่ออยากไปมีใหม่
อย่าเกรงใจฉันเลย
บอกเขานั้นฉันนี้เฉยเมย
จะหลบหลีกให้เลยและไม่ทวงถาม...
ใจจงอย่า อย่าเดินสองทาง
ควรจะเลือกทางงาม
ใจของใครไม่มีใครหวงห้าม
เธอเห็นดีงามฉันก็ตามใจ
ยอมทุกอย่างเมื่อเมื่อเดินเดินทางเก่า
ฉันพอทนเหงาได้
เมื่อมีเขาเลิกมีฉันไป
ก็ไม่อาจจะฝืน ให้ทำยังไง
ตาบอกห่วงแต่ใจนั้นลวง
แล้วจะหน่วงทำไม
เพียงตื้นตันหัวใจร้องไห้
ยอมรับ..เธอไปฉันตายทั้งเป็น!
............
ชอบคำบทสุดท้ายนะ
ตาบอกห่วงแต่ใจนั้นลวง
แล้วจะหน่วงทำไม...จริงไหม..ใช่ไหม ก็ตัดใจไปเลย..ดีที่สุดนะนะ
ไม่ทรมานทรกรรมซึ่งกัน..
ใบจำปีสีน้ำตาลปลิดปลิวลอยละลิ่วละล่อง.....
ตามบทเพลงหัวใจร้องไห้..ดายเดียว!
เฝ้านอนนิ่ง..ดูสัจจธรรมงามเงียบ กับละอองฝนลมเย็น
เป็นสะอ้านสว่างกลางใจ..
ในกระท่อมทับห้องหับแห่งหัวใจละเมียดดวงนี้..
ที่ยากยิ่งใครจะหยั่งถึง..
และ..
กลางกระท่อมใจนั้น พลันสว่างเรืองด้วยงามป่าหน้าฝนหนึ่ง
ในหุบเขากลางไพรพะงัน..ชะโงกง้ำชะง่อนผา
แพนใจลงมา..จับนิ่งแช่ภาพสวย..
สายธารหวานระรินระริกไหล..
จั๊กจั่นเรไรกรีดเสียงก้องราวป่า
ไพรพนามีแต่เสียงดนตรีธรรมชาติ และเสียงหยดฝนกระทบหลังคาจาก
ลูกยางร่วงพรู ปลิวคว้างฝน ปนไปกับลมแรง...
เงาะพวงดก แดงระย้า ..ห้อยย้อย
ช่วงรอฝนฟ้าเปิด ปลิดใส่ปากอมฉ่ำสด..หวานกรอบเคี้ยว
กระรอกไต่ตามต้นมะพร้าว กระโดดเร็วรี่ราวไล่จับ..
แกล้งทำเสียงจิ๊กจั๊กให้ตกใจ
โขดหิน..พราวพรมกำมะหยี่สีเขียวไพล เฟิร์น และตะไคร่งาม..
เป็นเงียบงามสวรรค์เสกฝากหล้า
และหลบสายตานักพร่าไพร เร้นลับ จับใจ
มาให้รำลึกนึกถึงจนอิ่มใจถึงวันนี้
และที่ยังมากมีสิ่งล้ำค่าคือ..
กล้วยไม้ป่า..นามมงกุฏไพร..ที่หอมจรุงใจ
และบันดาลให้อยากตามหอมไปไกลถึงแดนสรวงแดนหิมพานต์...
ฝนหลั่งหยุดสั่งฟ้า หยุดร่ำลา อาวรณ์อ้อนอาลัยแล้ว...
ดวงใจพุด..พุทธ..ผุดผ่องแผ้วน้อมรับงาม ..
ทุกโมงยามกับธรรมชาตินี้ ไม่ว่าจะกี่วสันต์ลาจะกี่ฟ้าครวญ...
ด้วยปาฏิหารย์แห่งรักนี้...
ที่..สลักซึ้งกลางก้นบึ้งแห่งเนื้อดวงใจละไมละมุน!
25 กรกฎาคม 2546 22:06 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1504
อย่าลืมเปิดเพลงบัวตูมบัวบานฟังตามไปด้วยนะคะ
ยิ่งดังคงยิ่งอยากเด็ดเลยค่ะ..เลือกเอาสักดอกค่ะจะตูมจะบาน!
ทะเลบัวบานชูช่อรอน้ำค้าง
งามสล้างบัวสายแดงแข่งสะพรั่ง
นกอีโก้งโก้งโค้งจับเหยื่อยัง
ริมชายฝั่งดอกสาหร่ายร่ายเหลืองพราว..
นั่นเป็ดแดง นกยางกรอก หยอกไม้น้ำ
ต้นโกงกางต้นลาโพโผล่กลางหาว
ดงกระจูดกระจุกอยู่นกเกาะพราว
เหยี่ยวเหินหาวถลาคว้างกลางนภา.
ต้นเตยน้ำต้นลำพูหมู่วิหค
นั่นควนนพนางตุงพุ่งมาหา
เทือกบรรทัดแหล่งต้นน้ำงามจับตา
ใจเหว่ว้าราวภูเขาทะลุคู่พัทลุง
นกนางนวลควนขี้เสี้ยนเวียนหลงใหล
บัวสายใสพุทธชมพูดูราวรุ้ง
นกมากมาย ร่ายร่อนงาม หลงลืมกรุง
สาวใส่ผ้าถุงทัดดอกไม้พายเรือมา
ทะเลบัวแสนงามยามสนธยาย่ำ
นกกระปูดร่ำร้องหาคู่ดูราวว่า
ดั่งตัวเราเหงาใจตะวันลา
ทะเลบัวบานรอท่าคนซึ้งค่ามาเด็ดดม..ประดับใจ!
..ทะเลน้อย เป็นอุทยานแห่งชาติ อำเภอควนขนุน จังหวัดพัทลุง
..จะมีนกนางนวลแกลบดำปีกขาวและนกนางนวลแกลบเคราขาว
..มีทะเลบัวยามเช้า ดงดอกบัวสายสะพรั่ง
..พืชพรรณไม้น้ำ ดงกระจูดหนู จะมีนกกระสาแดง นกยางโทน
นกอีโก้ง ..และอีกมากมาย
..ศาลานางเรียม ศาลาพักผ่อนดูวิวจะมีต้นเตยน้ำ ต้นลำพู...
..จะเห็นควน(เนินดิน)นพนางตุง
เทือกเขาบรรทัดทอดยาวจากเหนือจดใต้แหล่งต้นน้ำที่ไหลลงทะเลน้อย
และจะเห็นภูเขาอกทะลุ อันเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดพัทลุง
..ทุ่งแหลมดิน จะเห็นทุ่งโล่งเมื่อล่องผ่านคลองนางเรียม
..เป็นที่กั้นระหว่างทะเลน้อยกับทะเลหลวง
และผืนน้ำกว้าง กับนกเป็ดน้ำเมื่อผ่านคลองบ้านกลาง
เห็นบัวบา บัวที่มีดอกสีขาวเล็กๆเกสรสีเหลืองสวยงามมากค่ะ
25 กรกฎาคม 2546 11:38 น.
พุด
หาดทราย สายลม ไม่มีสองเรา
.................
ทะเล...เขียนเรื่องนี้
ใต้ต้นหางนกยูงที่ดวงดอกแดงเจิดจ้าพราวไปทั้งต้น
ตรงหน้า..คือทะเลสีน้ำเงินแกมมรกตสวยใส
เวิ้งว้าง กว้างไกลสุดตา
มองเห็นฟองคลื่นขาวนวลม้วนตัว..
เคลียเคล้าแตะแต้ม พลิ้วพราย
พาทะเลนวลละมุนไปด้วยริ้วราย
ราวเรียวเมฆโลมไล้ไล่ระริกระริ้วไหว ไปตามแรงลม...
กระทบฝั่งเสียงซ่าซ่า.......
ทะเลเดินไปหยุดยืนเหนือเนินทราย..
ที่ร้างไร้ผู้คน มีเพียงหาดทราย..กว้างสุดตา..
และทะลตรงหน้าที่แสนสวยใส แต่ทว่าคงกว้างสุดใจ..
จนยากจะหยั่งถึง .......
ดงดอกหญ้ารายรอบพลิ้วไหวเอน...
สายลมบางเบาพัดแผ่วผ่าน
ทิวสนซัดส่าย ซู่ซ่า
สอดสลับรับเสียงเกลียวคลื่นที่ซัดสาด เซาะทราย
กระซิบกระซาบวอนเว้า ราวดนตรีเห่กล่อม..
ลมทะเลปะทะใบหน้า..
เส้นผมปลิวสยายไปเบื้องหลัง
ทะเลยืนนิ่งงัน ต้านลมพายุไหว
ที่พัดไกวผ่านร่างของผู้หญิงช่างฝันคนนี้ราวโลมเล้าละมุน
ใจดวงเงียบงาม หวามไหว
ราวต้องมนต์ขลังให้ฝันควะคว้าง ปลิดปลิวไปตามแรงลม..
ใจดวงงาม.... ในยามนี้
กับเรื่องราวมากมีที่รายเรียงมาท้าทาย
ให้หัวใจบอบบาง รานร้าวไหว..
กับฟ้ากว้างสีส้มอมชมพูปนเทา
โศกสะเทือนทาทาบ บางเบา..นุ่มนวล ชวนฝัน
ราวสายไหมหลากสีสันสล้างเลื่อมพรายพราว
ราวประภัสสรเฉิดฉันท์ แจ่มจ้า
ราวสรวงสวรรค์นฤมิต..
หรือไม่ก็คงเป็นลิขิตฝีมือของศิลปินช่างฝันสาดสีทิ้งทีแปรง..
แต้มแต่งกลมกลืน..ดั่งภาพฝัน แสนงาม
ให้ดวงใจดื่มด่ำ อิ่มฝัน อิ่มใจ จนเต็มตื้น..
แค่เพียงหลับตา..พริบวิบเดียว..
ที่รัก..คุณตามติดมาในฝัน สล้าง
ให้อิงไหล่กว้างเคียงข้างชมทะเล
ในภาพฝันเคียงใจนั้น ทะเลอ้อยอิ่งพิงไหล่ดอมดมพรมจูบคุณ
ด้วยรักภักดี มิรู้เบื่อ..
ช่างน่าขันนัก..
ใจหนอใจที่ไร้พ้อไร้เพ้อ เพียงแค่ละเมอ หวั่นไหว..
ว่ามีคนดีเสมอมา ในทุกนาทีคะนึง..
ทะเลเอนร่างลงนอนช้าช้า..
พลางหรี่ตาดูสรรพสิ่งแสนงามของธรรมชาติรายรอบในโลกจริง..
มองผ่านหางนกยูงดวงดอกแดงเจิดจ้าอีกคราครั้ง
ที่ตัดฉับกับตะแบกม่วงพราวหวานเศร้าเต็มต้น เคียงกัน..
ราวสุขเศร้า..กับฟ้ากว้างงามเข้มที่สวยใส
ไม่ไยดีรับรู้กับหมองหม่น ของคนนับพันล้านบนผืนโลกนี้
ที่วนเวียนเวียนวนมิสิ้นสุด
ตราบใดที่ยังไม่ยอมหยุดหัวใจรัก หัวใจฝัน...
ทะเล..ติดปีกให้หัวใจรัก ปล่อยใจฝัน แสนงาม
ให้โบยบิน ข้ามฟ้ากว้าง ข้ามทะเลไกล
มาซุกกายซุกใจอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นของคุณแล้วนะ..
ในนาทีนี้นะดวงใจ..
คิดถึงบทเพลง เพลงนี้ที่ทำให้ใจทะเลเลิกหนาวร้าวไหว..
ไปกับลมทะเลที่พัดตึง! ..........
ถึงฟ้าจะกั้น ให้ฉันและเธอไกลกันสุดตา
หรือว่าภูผาทอดยาวขวางหน้าบังตาแค่ไหน
แม้นมีทะเลเหลือหยั่งคะเนมากั้นเราไว้
อย่าได้ตกใจ..ถึงห่างแค่ไหนก็ไม่สำคัญ..
อำนาจใดใดที่ในโลกนี้ไม่มีความหมาย
แม้แต่ภูผาก็อาจทะลายมิอาจขวางกั้น
รักเรามีปีกบินหลีกข้ามฟ้าไปมาหากัน
ขอให้รักฉันแน่นอนเท่านั้น..ฟ้าดินเกรงกลัว...
.............
เงาไม้
นภา หวังในธรรม : : Key C
แสง จันทร์วันนี้นวล ใครชวนให้น้อง เที่ยว
จะให้ เหลียวไป แห่ง ไหน
ชล ใสดูในน้ำ เงาดำนั้นเงา ใด
อ๋อ ไม้ ริม ฝั่ง ชล
สวยแจ่ม แสง เดือน
หมู่ ปลา เกลื่อนดู เป็น ทิว
ฉันชม ลม ริ้ว
จอด เรือ อาศัย เงา ไม้ ฝั่ง ชล
สวย แจ่ม แสง เดือน
หมู่ ปลา เกลื่อนดู เป็น ทิว
ฉันชม ลม ริ้ว
จอด เรือ อาศัย เงา ไม้ ฝั่ง ชล...
ตั้งชื่อทะเล..เป็นนางเอกนอนระทวย
เห็นไพเพราะแปลกดี..ฉะนั้นและฉะนี้เมื่อคนดีอ่านทุกดวงใจ
ก็อย่าหวามไหวคิดว่าคือพุดผู้หยุดรักแล้วเลยอีกนะคะ..ที่รักทั้งหลายคะ
ทั้งๆจริงๆแล้วก็อยากนอนระทวยแบบนั้นแหละ
แต่กลัวฉลามมางาบไปกิน...!
24 กรกฎาคม 2546 21:47 น.
พุด
ลมหายใจแห่งชีวิต
แด่หนุ่มน้อยคนดี ที่ชื่อดังสายลมเย็น
ค่ำคืนนี้....
สายลมอ่อนๆบางเบา..พัดมา อย่างอ่อนหวาน อ่อนโยน
แทรกมา กับสายฝนพรำ .....
พรมลูบไล้ ให้กับใจ ดวงนี้...
สายลม เย็นละมุน ที่พัดมาจากซีกโลกแสนไกล
แม้ขอบฟ้ากว้าง แค่ไหน
ก็มิอาจหยุดยั้ง เอาไว้ได้
สายลมบริสุทธิ์ใส จากเมืองหนาว
ที่พัดมาเคลียเคล้า ดวงใจ ที่อยู่เมืองร้อน
ให้มีแต่เย็นกาย สบายใจ.....
น่าแปลกใจ...ที่คนเรานี้หนา ไม่รู้ค่า ให้ความสำคัญ
กับสิ่งที่ยังประโยชน์ให้กับชีวิต
ถ้าตราบใด เรายังมี..สายลมนี้ เป็นดั่งลมหายใจ....แห่งชีวิต....
แต่วันใด..... เมื่อดวงใจของเราจะขาดรอน
กำลังจะลาลับไป ขาดลมหายใจต่อชีวิต
วันนั้น...เราจะซาบซึ้ง และรู้ค่า
ราวกับว่าอยากหยุดเวลา หยุดโลก ให้หมุนย้อนไป
เพื่อพบกับวันที่แสนดี ที่เรานี้มองข้ามไป........
สายลมแห่งชีวิต จะรู้บ้างไหมว่า
สำหรับฉัน..เธอนั้น.. มีค่าทำให้ชีวิตที่ราโรย มีคืนวัน
ที่ฟ้าสดใส ใจสดชื่น มีพลัง มีหวังว่า......
วันหนึ่ง ข้างหน้า จะมีเธอ..ก้าวเข้ามา
รับดวงใจของฉัน ไปดูแล ปกป้อง คุ้มผองภัยแทน
โลกนี้..ไม่มีใคร ลิขิตชะตา ใครได้ ใช่ไหมเล่า....เธอ คงเข้าใจ
อย่า!...เสียใจ นะคนดี อย่าท้อแท้ ยอมแพ้พ่าย......
ความรักที่มากมาย ของเธอ
อาจจะชนะได้ ถ้าเธอ ใช้ใจและเวลาเป็นเดิมพัน....
เธอ คงเข้าใจ ....นิยามรักนี้... ที่ได้มา นั้น..
บางครั้งต้องเกิดจากการให้ไร้ร้องขอ.....
ผู้ให้ความรัก ผู้อื่นได้ คือผู้เข้มแข็ง
ส่วนผู้มีใจดวงอ่อนแอ จะเป็นผู้เรียกร้องต้องการแต่เป็นผู้รับรัก
เธอ เลือกแล้วใช่ไหม.!..จะเป็นผู้ให้หรือรับ ...
และยอมรับ คำพิพากษาของมันแม้จะเจ็บปวดปานใด
24 กรกฎาคม 2546 16:40 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101
ในโลกนี้..มีมากมายหลายสถานที่
ที่เราเคยไป เคยประทับใจเคยฝากรอยรัก
รอยใจ รอยอาลัยอาวรณ์ ไว้กลางใจใสงามหวานหวามของเรา
สำหรับฉัน ผู้หญิงที่ชอบการเดินทาง
และชอบไหวหวามกับอารมณ์ดิบเดิมละไมละมุน
ที่รักธรรมชาติไปทุกที่
รักสายฝน ลมครวญ มวลดอกไม้ และฟ้ากว้างกับพรายดาว..
รักจันทร์เจ้าขา ที่ไม่เคยสร่างซางามจรัสแจรง...
ยังคงแฝงฝังซ่อนสุขซึ้งทุกโมงยามในคำนึง
วันนี้...วันที่ ติดอยู่ในกรง เมือง หลวง(ลวง)
บ่วงคล้องมัดขา มิให้ร่างกาย ได้สัมผัสฝันสล้าง
แต่มิอาจจะขังดวงใจรักให้ออกเหินบินสู่โลกกว้างทางไกล
ด้วยปีกแห่งความฝันในใจดวงพิสุทธิ์ใส
ดวงนี้ ที่ถวิลแต่ไพรพง..และทะเลงาม....
มาวันนี้..ที่ร่างร้างไร้ร่อนเร่พเนจรไปแสวงหาฝัน
ฉันก็พยายามสร้างโลกจินตนาการ
คืนฝันวันแสนดีแสนงาม ให้งามงดหมดจดใจ
รายรอบที่พักพิงราวราวไพร....
โลกฝันโลกจริงของฉันแม้จะซ้อนทับกันมิสนิทดั่งใจฝันใฝ่
แต่ก็มีร่มไม้ใหญ่แผ่ก้านกิ่ง
ให้นกกามาร้องระงม ในยามเช้า
ให้ฉันเฝ้าเชยชมความงามหอมอวลของจำปีที่เชยชิดชายคาสูง
มีมะม่วง มีหางนกยูงออกดอกแดงดก
มีแก้วการะเวก และอีกมากมายพรรณไม้นานา..
ที่พาให้หลับตาฝันดี
และตื่นมามองโลกสวยด้วยงามง่าย...เงียบสงบกลางกรุงมิพักวุ่นวายใจ
ใจดวงนี้จึงเงียบงามตามแบบสบายสบาย
มิดิ้นรนแย่งชิง เร่าร้อน ริษยาใครให้ใจหมองไหม้
ดังไฟแผดเผา หมดเสน่หาหมดงามตามตามกันไป..
ในโลกแห่งเทคโนโลยี่ ที่ฉันนี้โง่งมตามไม่ทัน
ไม่ว่าเรื่องทางวัตถุมากมีหรือจิตใจที่วกวนสับสน
ซ่อนเงื่อนงำคิดทำร้ายกันและกันราวไร้ปรานี
ฉันบอกใครไม่เป็นให้เห็นงามง่าย
ใกล้ตัวใกล้ใจ ขึ้นอยู่กับใจดวงพิเศษพิสุทธิ์เพียงนั้นที่สวรรค์
ประทานมา หรือจะคว้าไขว่กันเอาเอง ถ้าไม่มืดบอด...
.ตามกรรมกำกับ..ใจที่เคยสร้างมา..แต่ภพก่อนปางก่อน.....
เป็นดวงตาที่สาม ดวงตาภายใน..
ที่ใสสวยมิมีวันราโรย..เป็นดวงตาที่เห็นธรรมสว่างไสว
มิช้ำไปกับกิเลสของคนที่วนเวียนมาหยอกล้อ
พ้อพาระทมชั่วยาม หากคุมสติไม่มั่นคง..
พลันจะหลงทาง.....ระกำนาน
ฉันดูต้นไม้ ใบหญ้าเริงระบำ ดูหยาดน้ำค้าง
หรือสายฝนพรำปรายโปรยหยาดละออง ผ่องใส
ด้วยใจเหงาเศร้าแต่มิเคยเปลี่ยวเปล่าในจิตวิญญาณ
เฝ้าดูดาวเดือนหัวเราะตัดพ้อยามอิ่มเอิบงาม
ที่ลืมทายทักแหงนมองในบางค่ำย่ำราตรี ..
บางคืนค่ำที่ฉันนี้จะเดินย่ำเท้าด้วยดายเดียว
ทอดตา ทอดใจดูงามง่ายใต้เงาจันทร์และฟ้ากว้างเพียงลำพัง
กับฝันทั้งหวานเศร้า ซึ้งสุขซุกซ่อนใจ
กับใจดวงร้าวนี้ที่มิมีใครรับรู้ระบาย.......
และทุกยามเย็น....ถ้ามีเวลา
ฉันจะถวิลหาพาตัวเองไปยังที่แห่งหนึ่ง
ซึ่งเป็นรังรักในจินตนาการให้ฉัน
ได้หวานหวามกับธรรมชาติ งามง่ายร้างไร้ผู้คนมากมายไยดี...
.ฉันจำต้นไม้ได้ทุกต้น ดอกไม้ทุกดวงดอก
ไม่ว่ายามไหนจะช้ำชอกกับใจผู้คนหรือพบรานร้าว
ทุกคราคราว ฉันจะมีเพื่อนคอยประโลมให้เอิบงาม
ไร้หมองหม่น ทนทุกข์ใจ อย่างรวดเร็ว
ราวได้พบเพื่อนเก่าที่เข้าใจและไยดี...
ฟ้ากว้าง..บึงตรงหน้า ดงหญ้าเอนลู่ลม
ฝูงนกบินกลับรัง กับแสงอาทิตย์ลับลา
กับฟ้าสีส้มสุกสวยหวาน
กับม้านั่งในสวน..
ฉันจะนอนซุกตัวนิ่งนาน ถอดใจ ถอดจิต
ไม่มีฉัน ไม่มีใคร ไม่มีหัวใจรักในคำนึงลอยล่องตามติดมา
มีแต่ซาบซึ้งเศร้าสุขคลุกเคล้าคละกันอยู่ภายในดวงใจที่ใสเย็นฉ่ำ
ไม่จำเป็นต้องมีใครเห็น รับรู้ รับทราบ
นอกจากฟ้าดินที่วาดหวังว่ายังมิทอดทิ้งสิ้นรัก....
ใช่เลย!....
ไม่มีตัวตน ไร้คนไยดี ไม่มีหัวใจรักภักดี
มีก็แต่ฟ้างาม อ้างว้าง ดงดอกหญ้า กับแสงอาทิตย์สนธยา
ใกล้ลาลับ กับวันเวลา
ที่เตือนตอกย้ำ ว่าชีวิตคนเราแสนสั้นนัก.......
หากรักที่ซื่อตรงคงมั่น
ถือสัจจะต่างหากที่คงที่มิมีวันมอดดับลับลาไปกับดวงใจ..
รักจริงใจ......ไม่เลือกเวลาไม่เลือกสถานที่.......
เมื่อถึงที่ถึงทางฝันฟ้าดินนั้นจะ
มอบให้เรียนรู้ค่ารักจักให้ถนอมจนตราบนานนิรันดร์
ให้โลกนั้นยังหมุนวนไปได้ด้วยพลังแห่งรัก
ที่บริสุทธิ์งามงดดั่งอัญมณีที่สวยเลอล้ำค่า..ถาวร...
ฉันไม่รู้ว่า ภาษาจากใจดวงดีนี้
จะไปกระทบมีปัญหากับใครอีกมั้ย
แค่หวังฝากฝันฝากใจลดเร่าร้อน
รุนแรงแย่งชิง ในเกมรักเกมพิษสวาท
สำหรับฉันนั้นแค่มีฝัน มีงานเขียน
มีคนดีที่เข้าใจก็พอเพียง เพียงพอมิท้อพ้อใจ...ไฉนเลย!
และขอแค่ถอยออกมาจากโลกวุ่นวายนั้น
มาพบฝันที่เงียบงามสวยใส สล้าง
เพื่อสร้างสรรสิ่งดีงามให้สว่างกลางใจแด่ทุกดวงใจ...
เพื่อย้ำคำว่า........
.ค่าของคนอยู่ที่ผลของงามและงาน...... นะยอดดวงใจ
>
เพลงหยาดเพชรที่นำมาประกอบนี้
มีที่มานะคะ...
เป็นเพลงที่ลูกผู้ชายคนหนึ่งขับร้องเพื่อมอบไห้
กับผู้หญิงที่เขาแสนรักเป็นยิ่งนักในดวงใจแสนงามของเขา
และทุกคราที่เห็นหยาดน้ำตาจากดวงตางามของเธอ
ที่ราวหยาดเพชรร่วงในดวงใจละมุนของเขา.......
วันนี้...
เขาคนนั้น..
ลาลับลาจากดวงใจไกลแสนไกลเหลือเกินแล้วค่ะ!
และ...เมื่อวันหนึ่ง..ดวงใจรักของพุดพัดชาหมดสิ้นฝัน
พรากจากเรือนไทยร่มเรือนใจเรือนรักนี้ไป
หวังด้วยใจว่า..เมื่อใครกลับมาอ่านงานที่รจนาด้วยรักนี้
จะรำลึกถึงสิ่งที่คุณฝากไว้ให้
ไม่ว่ารักหรือรอยระกำช้ำตรมให้กับลูกผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งคนนี้
ที่มีแต่หัวใจดวงดีที่แค่อยากมาฝากฝันฝากใจรัก..
แค่วอนหวังวาดขออ้อมใจโอบอุ่น
ขอแค่สายใจ..สายไยรัก
ให้พักพิงใจดวงร้าวเพียงนั้น!
ก่อนวันลาจะมาถึงค่ะ..ระหว่างเรา!
และจะรักและรักทุกดวงใจ..ตราบนิรันดร์นะคะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1544
