18 กรกฎาคม 2546 10:12 น.
พุด
http://my.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=336
สายเสียแล้วใช่ไหมวอนใจเธอถนอมขวัญ
ให้ไฟฝันร่ายมนตรามาพ้อเพ้อ
ใส่มนต์เสกอักษราแสนหวานผ่านละเมอ
ปลอบใจเธอให้หวามไหวละไมละมุน...
เคยเว้าวอนอ้อนให้ถนอมใจหญิงคนนี้
ที่มากมีใจดวงงามตามโลกหมุน
ร่ายเสน่หาผ่านเหว่ว้ามอบละมุน
ให้อรุณอุ่นกลางใจใสแสนงาม...
เรือนไทยนี้ที่หวังหว่านกล้าไม้รัก
เนื้อใจภักดิ์เพาะทุกดินเพียงสิ้นหนาม
ลบโลกโศกสร้างซึ้งสุขทุกดวงมาลย์
มาลัยหวานผ่านมนต์ดีที่งามใจ...
สายเสียแล้วใช่ไหมขว้างใจยับ
ดวงร้าวรับแหลกเป็นผงหลงหวั่นไหว
ค่อยค่อยเก็บเนื้อใจช้ำกอบกำเริ่มต้นใหม่
แต่รู้ไหม!..ใจดวงขวัญ..ไม่มีวัน..ได้ดวงเดิม...!
คิดบทนี้ขึ้นมาในขณะที่กำลังทำสวนขวัญสวนดอกไม้บนระเบียงบน
กับคิดถึงนางเอกที่เธอทำกับข้าวเก่งมากจนกลิ่นหอม
ลอยไปทั่วและมีคนมาหลงใหลรักเธอ..ด้วยมนตราค่ะ
ที่เธอใช้แค่ดวงใจรักเพียงนั้นทำอย่างประดิดประดอย..
และหวังเติมอิ่มเต็มจิตวิญญาณ
แม้เพียงน้อยนิดให้ผู้คนบนผืนโลกนี้
ดีกว่าตายเปล่าแบบเสียชาติเกิด!
พุดพัดชารักและรักทุกดวงใจในเรือนไทยนี้ค่ะ..
ด้วยน้ำใสใจจริง
และมากมีความสุขที่ได้อาศัยร่มเงาเงียบงาม
รินรดน้ำใจให้แก่กันและกันฉันท์น้องพี่..บนถนนสายดอกไม้นี่
ที่มีร่มรักคันเดียวกันกางกั้นปกป้องใจจากโลกภายนอกที่กำลังรานรุก..
ด้วยจริงใจและอยากแบ่งปันฝันดีแสนสวยงามนะคะ
17 กรกฎาคม 2546 23:46 น.
พุด
ดอกไม้พราวดาวแห่งพีพี!
พราวดาว ......
เติบโตมากับเกาะเล็กเล็ก
แสนสวยแสนงามแห่งนี้..เกาะ...พีพี...
ที่ผู้คนร่ำร้องไหลหลง ดังต้องมนต์
อยากเดินทางมาคว้าไขว่ สัมผัสงาม ให้ใจละมุน
กับทะเลกว้าง สวยใส..สีมรกต
เสียงคลื่นราวดนตรีที่เล้าโลมร่าง
หาดขาวดาวสวยพร่างพราวตา
เกาะแก่ง เม็ดทราย สายลม
กับฟ้ากว้าง สดใสสดชื่น
หอมอวลด้วยกลิ่นหอม ของทะเล ทะเล ทะเล ในอณู.......
พราวดาว..เป็นหญิงสาว สวย งามง่าย ไร้มารยา
หวานล้ำค่าคู่เกาะงาม....
ทุกยามเช้าเย็น เธอคนดี จะมีหน้าที่
ปรุงอาหารรสเลิศภายในครัว ทั้งคาวหวาน
ไว้ต้อนรับแขกของเธอเอง ที่มาพักในรีสอร์ทงาม
เคียงขนานไปกับโค้งหาด.....
กรุ่นกลิ่นหอมจากขนมปังร้อนๆ ครัวซอง
อบนุ่มๆ แพนเค้กราดน้ำผึ้ง....
หรือกลิ่นข้าวต้มกรุ่นๆควันร้อนๆจะหอมฉุย
โชยชายลอยไปกระทบปากกระทบท้องให้ ร้องจ้อกจ้อก
พาหิวชิวหามาแต่เช้าตรู่..ตะวันเรื่อเรือง....
ที่ผ่านไปมาระหว่างครัว กับชายหาดกว้างตรงหน้า......
ทิน..ชะงักฝีเท้าหยุดนิ่ง ราวต้องมนต์
กับภาพฝันตรงหน้า ในกรอบตา
ผ่านดงดอกเฟื่องฟ้าสีส้มชมพูหวาน
ผ่านบานหน้าต่างกว้าง ......คือหญิงสาวงามสล้าง
ที่แสงอาทิตย์อ่อนอุ่นกำลังไล้ร่างให้งามละมุน..ราวภาพวาด..
ใบหน้าหวานวงรีรูปไข่เต็มไปด้วยเลือดฝาด
ยามนี้ที่ระอุ เพราะอยู่หน้าเตาไฟ
มีผ้าสีเข้มผูกคาดผมงามขลับ
ขับกรอบหน้าให้งามเด่นสะท้อนแสงเรื่อรางยามอรุณรุ่งสีทอง..........
เธอเบิกตา..หันมาสบตานิ่งนาน.......
มีแววคำถามผุดพรายพร้อมรอยยิ้มหวาน
ราวดอกไม้เผยอแย้มบานในยามเช้ารับหยาดน้ำค้าง....
ต้องการอะไรคะ?......สั่งอาหารเหรอ......
ไม่ครับ ไม่..ผมแค่ผ่านมาว่าจะไปเดินเล่นริมหาด...ไปด้วยกันมั้ย?
ทินกลั้นหายใจรอคำตอบ.....
ฮื่อ....เอ้อ เธอทำท่าคิด ตัดสินใจ
จ้องแขกหนุ่มหล่อตรงหน้าที่คลับคล้ายคลับคลาราวลูกครึ่ง
ดาราคนโปรดในดวงใจ ในฝันมาแสนนาน......
ก็ได้ค่ะ แต่อย่านานนะ เดี๋ยวต้องกลับมาช่วยในครัว..
วันหยุดแขกเยอะค่ะ เห็นคุณแวบๆ มัวแต่ยุ่งๆ ไม่ได้ทายทักเลย แย่จัง..
ไปไหนมาบ้างแล้วคะนี่ จะอยู่นานมั้ย ชอบทะเลมั้ยคะ
นานนะวางแผนไว้ เดือนนึง..ชอบซีชอบทะเล ทะเลสวยมาก
ใครใครถึงรักทะเลไง ถึงมาถึงนี่ไง
ไม่ชอบจะหนีโลกวุ่นวายมาทำไม..จริงไหม แป้บนึงนะ
ผมจะเก็บดอกผักบุ้งทะเลให้ กลีบดอกมันบอบบางละมุนสวยเศร้าดีนะ
อ้าว!..ผมให้คุณนะ..
ใจจริงๆผมอยากทัดหูให้เคลียแก้มคุณ คงสวยมาก
ได้สิ ได้เลย มา ฉันทัดเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย .....
ว่าแล้วเธอก็หัวเราะ..ยื่นมือรับดอกผักบุ้งทะเลสีม่วงหวานมาทัด..ยิ้มเอียงอาย...
สวยมั้ยคะ? ผู้หญิงกับดอกไม้ ไปกันได้เสมอ
สวยสุดเลยครับผม
รอแป้บนะ ผมจะกลับไปเอากล้องมา..แป้บเดียว นะ นะ
คงเสียดายแย่ถ้าไม่ได้ถ่ายภาพนี้เอาไว้ ...................
ผมคุณดูสวยจัง แต่ทำไมตัดสั้นเสียล่ะ
ก็อยู่แต่ในครัวไง มันร้อนไม่มีเวลาดูแล......
เป็นไงรูป ถูกใจมั้ย ผมคิดว่าราวนางในฝันเลยเชียวนะ
ตั้งใจถ่ายให้ได้แสงเงาเบลอๆ
จะได้ดูซอฟหวานหวานไง
ชอบมั้ยครับ
ขอบคุณค่ะ
คุณทำให้ฉันอยากถ่ายรูปตัวเองทุกวันเลยนะนี่
ดีเลย ถ้างั้นเย็นๆคุณว่างเราจะเดินไปด้วยกันนะ
ผมอยากถ่ายภาพคุณกับพระอาทิตย์ตกดิน
ให้เหมือนภาพในฝันเลยนะ สัญญา... ................
ทำไมนะ ผมถึงมีความสุขมากมายยังงี้ก็ไม่รู้นะ
เวลามีคุณเดินเคียงข้าง ทอดน่องไปด้วยกัน
ริมหาด
ลองเดินเตะทรายดูมั้ยคะ? ย่ำไปในน้ำนะ
แล้ววิ่งขึ้นมาหยอกคลื่นให้ตามไง มาลองดู ......
เสียงหัวเราะ ประสานกันไป กับเสียงคลื่น ฟ้ากว้าง
กับงามแจ่มของจันทราที่ลอยหน้าแฉ่งอิจฉา เสียไม่มี..
ในยามค่ำนี้ บนหาดกว้างไกลสุดตา
ที่มีดวงใจรักสองดวงผสานเป็นหนึ่งเดียว........
นั่นไง ดาวตก สวยจัง ห้ามทักนะ
ดาวตก..คุณรู้ไหม คุณก็เหมือนดาวนะ
พราวดาว ที่ต้องตกลงมาสว่างวาบอยู่ กลางใจผมแล้วนะ......
ผมอยากบอกอะไรนะ เอียงแก้มมาได้ไหม
แค่แก้มนะทั้งๆที่ผมอยากจะจูบคุณใจจะขาด..
ผมอยากจะบอกว่า..ผมรักคุณนะ
เป็นช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดที่ผมเคยมีเคยได้...
อย่าเลย อย่ารักฉันเลย ฉันกลัว...
กลัว..กลัวอะไร..รักเป็นสิ่งสวยงามนะ กลัวทำไม?.
กลัว..วันที่..คุณจากผมไปนะซี..รู้มั้ยคะ?
หันหน้ามาคนดี..มองตาผมนะ.....
ผมอยากบอกว่าฟ้าดินส่งผมมาที่นี่
มาตามหาดวงใจรักของผมจนพบเจอ
ผมจะไม่ไปไหน ไกล ผมสัญญา...นะ นะ นะ....... .................................................................
คุณจะกลับแล้วเหรอคะ?........
ใช่ คนโทรมาตามมีงานค้างต้องทำ
สัญญาผมจะรีบกลับมา มาถ่ายรูปคุณต่อไง
ให้คุณงามสล้างกลางทะเล
แต่คุณรู้ไหม..เวลานาทีนี้คุณก็งามสว่างอยู่กลางใจผมแล้วนะ.....
ทุกเย็นผมรอที่จะเดินเล่นกับคุณ
มีเรื่องราวมากมายที่อยากจะเล่าให้คุณฟังไม่รู้จบเลย......
หยุดพูดดีกว่านะ มาดูพระอาทิตย์ตกดินดีกว่า
มาเราจะนับถอยหลังด้วยกัน..นะ
และผมหวังว่าทุกยามเย็น ที่ตะวันใกล้จะลาลับฟ้า
คุณคงมานั่งรอผมตรงนี้..
ผมคงซาบซึ้งใจที่รู้ว่ามีใครบางคนกำลังรอผมอยู่..นะ ได้ไหม .......
พรุ่งนี้คุณจะไปส่งที่ท่าเรือมั้ย?
ไม่เหรอ ...ทำไมล่ะ.....
ก็สัญญาไง ไม่ร้องไห้ ไม่กล่าวลา
ไม่ต้องพูดอะไรระหว่างเรา.......
ผมจะกลับมา อีกไง นะคนดี นะ รอ นะ..นะ นะ...... ............................
ทะเลกว้างตรงหน้า กับอาทิตย์ยามลาลับฟ้า
กับภาพงามของผู้หญิงนั่งดายเดียวลำพัง
กับเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น........
ที่รัก หันมาสิ มีใครคนนี้อยู่ข้างหลังคุณไง
กับหัวใจรักทั้งดวงที่จะมอบให้คุณไปนานนิรันดร์.....
น้ำตา..น้ำตา...อ้อมกอด ....
และดวงใจรักแนบแน่น....
ที่แสนงามแสนดีไปกับเสียงแห่งยินดีของสรรพสิ่ง รายรอบ.....
ที่พากันหยุดไหว..ด้วยยินดีในรักนี้ที่แสนงามงดหมดจดใจ.....
17 กรกฎาคม 2546 21:29 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1931
ไม่ต้องทำร้ายก็เจ็บลึก
ด้วยความรู้สึกคนอ่อนไหว
ความช้ำราวแก้วบางเปราะใจ
แหลกไปไม่เหลือแล้วนะแก้วตา..
ไม่ต้องย้ำก็เจ็บอีก
เหมือนเธอฉีกใจยับกับเสน่หา
เหมือนรุ้งสวยที่ดูไกลเกินไขว่คว้า
เหมือนนภาที่ดูใกล้กลับแสนไกล...
มาถึงวันลายังเจ็บถึงเพียงนี้
ถ้าคนดีลาลับจะเจ็บสักเพียงไหน
วันจากลาของเราราวเส้นขนานใจ
ไม่เป็นไร..ไม่เป็นไร..คงได้แต่ ก้มหน้าอายฟ้าดิน!
อายฟ้าดิน!
....................
จะบอกรักใครก็อายฟ้าดิน ความหวังพังสิ้น ทางรักมืดมน
เกิดมาร่างกายเท่านั้นเป็นคน แต่หัวใจปี้ป่น โดยรักขยี้แหลกราญ
จะเอ่ยรักใคร!...ให้เอือมระอา เมื่อไร้คุณค่าจนมิต้องการ
ตราบจนสิ้นคนมั่นรักยืนนาน ต้องทุกข์ทรมาน ร้าวรานฤดี
...*ชีวิตต้องสิ้นความหมาย วิงวอนไหว้ ฟ้าดินก็ไม่ปรานี
เจ็บปวดรวดร้าวชีวี ดวงฤดีมีแต่ชอกช้ำเรื่อยมา..
**...ไม่อยากรักใครให้อายฟ้าดิน กลัวเขาจะสิ้น ความรักเมตตา
สู้กลืน เก็บความชอกช้ำอุรา ไม่รักใครดีกว่า เดี๋ยวเขาจะอายฟ้าดิน (ซ้ำ..*...*...)
.......................
ดวง..เปิดเพลงนี้ ดัง กระหึ่มมาก แข่งกับเสียงพายุและสายฝน แข่งกับใจดวงนี้ที่ช้ำชอก ให้ฟ้าดินสิ้นทั้งโลกหล้าได้รับรู้ รับฟังไปด้วย และอยากฝากไปถึง ทุกๆคนที่ดวง..เคยรัก
ที่ทำให้ดวง..มองโลกนี้ แบบเศร้าซึมลึก..จนไม่รู้ว่าจะกล่าวคำว่า..ขอบคุณ..หรือ..เสียใจดี..
กับบทเรียนรักนี้..ที่ดวงได้มา........
ดวงคิดว่า..ดวงรักนักร้องคนนี้ นะ..แช่ม แช่มรัมย์..รักลีลา ท่าทาง รักน้ำเสียง
เขา..เป็นนักร้องในดวงใจ ในฝัน ในจินตนาการ และดวงคิดว่า เขาน่าจะเป็นคนดีที่มีเสน่ห์
อายฟ้าดิน..กำลังครวญคร่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกับ เพลงทาสรัก..
ฟังสิคะ..มาฟังด้วยกัน แต่ไม่จำเป็นต้อง..ร้องไห้ไปกับดวง ...นะที่มันโดนใจ ทิ่มแทงใจสุดทนแล้ว..... ....
17 กรกฎาคม 2546 13:21 น.
พุด
ผม....รัก....คุณ
ผม....รักคุณ....ด้วยจิตวิญญาณ....เป็นคนแรก และ ไม่สัญญาว่า..จะรักคุณเป็นคนสุดท้าย
ผม....ไม่สัญญาด้วยคำพูดใดใด เพราะผมมิอาจจะล่วงรู้ กำหนดของโชคชะตาฟ้าดินได้
ผม....รู้เพียงว่า...
ผม....รักคุณ วันนี้ เวลานี้ นาทีแห่งลมหายใจเข้าออกนี้
ผม....รักคุณ โดยไม่รู้ จะอีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี กี่ภพ กี่ชาติ ว่านานสักเพียงใดที่สายสวาทจะสิ้นสุด แต่...ทุกนาทีที่ได้รักคุณ ผมรู้เพียงว่า...
คุณคือพลังแห่งลมหายใจ ของผม ต่อชีวิตให้ยืนยาว
มองโลกและทุกสรรพสิ่ง..แสนสดชื่น รื่นเริงใจมีชีวิตชีวา ตลอดมาทุกคืนวัน...
ผม....รักคุณ...คุณคือบทเรียนรัก บทแรกในชีวิตหนุ่มของผม..
ผม....รักคุณ..และพร้อมที่จะรับบทเรียนทุกบท..ที่คุณมอบให้ไม่ว่าจะสุขสม เปรมปรีย์ นรก..หรือสวรรค์เศร้าแสนเศร้า..หรือรานร้าวใจสิ้นดี ด้วยใจดวงนี้ที่พลีสิ้นแล้ว
ผม....รักคุณ..และ..มิมีวัน จะหมดสิ้นรักคุณ..เพียงอาจจะผันแปรไปตามที่คุณเลือกตัดสินใจเอง..
ผม....รักคุณ..และยินดีรับคำพิพากษารักจากคุณ โดยไม่อุทธรณ์ ใดใดทั้งสิ้น
ผม....รักคุณ..แม้คุณอาจจะเป็นเพียงแค่ความทรงจำอันงดงามหวานหอม ที่ผมไม่มีสิทธิ์จับต้องลองลิ้มชิมเชย แม้ใจจะต้องการสักเพียงใด
ผม....รักคุณ...โดยไม่มีข้อแม้ โดยไม่มีเงื่อนไข..และข้อต่อรอง..ใดใด
ผม....รักคุณ ...เพราะผมรักคุณ..
ผม....รักคุณทั้งตัวของคุณและจิตวิญญาณที่เป็นชีวิตคุณ...
รัก....เส้นผมงามราวเส้นไหม
รัก....ริมฝีปากนุ่มละมุนราวกลีบดอกไม้
รัก..รอยยิ้มพริ้มเพรา สว่างตา กระจ่างใจ
รัก....เรือนร่าง..ที่เป็นคุณ..ของคุณ..
รัก....ลีลา ท่าทาง รักเสียงหัวเราะ
รัก....และรักทุกอณู เนื้อนาง เนื้อใน ของคุณ
รัก....ใจดวงงาม รักความดี รักทัศนคติที่มีต่อโลกและต่อเพื่อนมนุษย์ของคุณ
รักและรักและรักทุกสิ่งที่เป็นคุณ..
ผมรักคุณ....และอยากบอกคุณว่า....
ถึงโลกกว้างใหญ่ ผมก็ไปไม่พ้น
สุดแผ่นดิน สิ้นกระแสชล ไม่พ้นคุณ
ทุกลมหายใจ ทุกอุทัยโลกหมุน
ต้องด้านหน้า กลับมาหาคุณ โปรดจุนเจือ
เพราะ..รักคุณ เหลือดี สุดจะหนีรักแรมไกล
หนีใจตน พ้นไปเมื่อไหร่ ทุกลมหายใจ ใฝ่คะนึงถึงคุณ
เห็นใจผมด้วย นึกว่าช่วยเกื้อหนุน
ต้องซมซาน กลับมาหาคุณ โปรดจุนเจือ
17 กรกฎาคม 2546 10:24 น.
พุด
ฉันนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ ..........
ตรงหน้า..ค่ำคืนนี้มีดอกเล็บมือนาง เต็มโถแก้ว
บานสวยสามสีแข่งกันแดง ชมพู และขาวนวล
เหนือขึ้นไปเป็นบอนกระดาษ
ที่มาวันนี้แผ่ก้านใบโชว์เขียวใสละออ
กลิ่นตะไคร้ผง..หอมอวลแกล้มมากับสายลมเย็น
กับกลิ่นธรรมชาติงาม
ฉันมองตั๊กแตน..สองตัวที่สานด้วยใบตาล
ที่ล้อลมอยู่ตรงหน้า ที่ฉันนำมาเสียบแขวนไว้
กับกิ่งก้านบอนให้กวัดแกว่งไปตามแรงลม..
เป็นฝีมือละอียดละออ ของหนุ่มน้อยชนบท
ที่ดวงตาใสซื่อ เว้าวอน ให้ฉันช่วยซื้อมาสักสองตัว.
ตอนที่ฉันแวะทานข้าวที่ชะอำ...
ด้วยคำวอน...
ผมจะหาตังค์ซื้อกระเป๋าสักใบ
ใบนี้มันขาดแล้วขาดอีก เขาชี้ไปที่..
กระเป๋าเก่าๆที่ขาดกระรุ่งกระริ่ง
ที่สะพายอยู่บนบ่าไว้เก็บข้าวของ
ฉันเบือนหน้าหนีด้วยสะเทือนใจ..
เพราะสิ่งที่ตามมาในคลองตาที่ฉันเห็น
มิใช่เพียงกระเป๋าขาดๆเพียงนั้น
แต่ยังเสื้อผ้าที่..เขา..สวมใส่อีกเล่า..
ก็เก่าแสนเก่าคร่ำคร่าดำปี๋ขาดพอกัน
โลกหนอโลก..หลุยส์วิตตองหนอหลุยส์วิตต๊อง
ที่สาวๆไฮโซซื้อกันใบละหมื่นละพัน
ฉันสัญญา..สัญญากับใจตัวเองนาทีนั้นว่า..
ฉันจะกลับไปที่นั่น ร้านนั้นอีกครั้งครา
เพื่อจะหากระเป๋าใบใหม่ไปให้
หวังว่า..เขา..คงยังอยากได้อยู่นะ
อีกไม่ช้านาน..
และจะขอซื้องาน งามฝีมือประณีต
ตั๊กแตนสานสวยมาอีกสัก10ตัว
ที่เขาใช้ สมองใสซื่อใช้มือแสนดีที่ซื่อสัตย์สุจริตถักทอ.
ด้วยดวงใจ..งดงาม
ฉันจะนำมาแขวนเตือนใจ..นี้.
เพื่อบอกว่าความพอ..ความดีมันอยู่ตรงนี้
ที่สมองด้านขวาและหน้าอกข้างซ้ายนี้ที่มีใจดวงเดิมดวงดี
ที่คิดเป็นเห็นงามง่าย ใกล้ตัว ใช่อื่นไกล ใช่ไหมคนดีทุกดวงใจของพุดพัดชา
หน้าส่วนตัว
747
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
