10 กันยายน 2546 19:59 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101..
เคียงคู่ขวัญ วันแสนไกล
ที่รัก..เวลานี้.............
คุณคงสดชื่นเริงร่า ท้าสายลมร้อน
ที่ กับเมฆขาว ฟ้าใสกระจ่างสว่างไสว....
ทะเลสวย สีน้ำเงินเข้ม ฟ้า คราม
เปลี่ยนไปตามแสงสีแสนงาม ตามเวลา เช้า สาย บ่าย เย็น
กับหาดทรายขาว ยาวเหยียด ละเอียดดังแป้ง หยุ่นเท้ายามก้าวเดิน.......
ดงมะพร้าวคงพลิ้วไหว สะบัดใบไปตามลม
และดอกไม้เมืองร้อน คงออกดอกสะพรั่ง เบิกบาน หวานไหว ไปกับคุณ........
เวลานี้.........
คุณคง ขี่มอ วิ่งฉิวปลิวลม
ปล่อยผมงามสยายล้อเล่นลม ชมวิว ไปทั่วเกาะ
ผม...ฝันแล้วฝันอีก..ว่าคุณให้โอกาสผม
เกาะเอวคุณแนบแน่น พาลอยละลิ่วขึ้นภูเขา ...
ที่สูงสุดสวย จุดชมวิวงาม
ที่ที่คุณเคยเล่าให้ฟัง ให้เราสองดื่มด่ำ
ราวมีสวรรค์ลอยตรงหน้า แต่สวรรค์ใดไหนเล่าจะเทียมเท่า
สวรรค์ในอกในใจดวงนี้ ที่ได้ชิดใกล้คุณ นะ..คนดี....
เวลานี้......คงใกล้วันงาน
ที่ยิ่งใหญ่ของคุณยาย ที่มีแขกมาหลายร้อยคน
ผมฝันอีกว่าน่าจะเป็นงานของเราสองนะ ที่รัก.....
คุณบอกจะนุ่งผ้าถุงสวยของคุณยาย
ผมเห็นภาพนางในใจของผม .....
งามเรียบง่าย แบบสาวชาวเกาะ
ที่ทัดดอกไม้แสนสวยเคลียแก้ม แต่ดอกใดไหนเล่าจะแย้มบาน
หวานเท่ายามคุณแย้มยิ้ม....
ผิวสีน้ำผึ้งของคุณคงผ่องผุด ในแสงสีอำพัน ในฝันในใจของผม
แม้มิได้เคียงข้าง....
คุณจะรู้บ้างไหม ผมฝันร้าย เมื่อได้ฟังคุณเล่าว่า.....
มีชายเหลียวจ้องมองคุณจนเกือบตกสะพาน.... ในเย็นวันหนึ่ง
เวลานี้.....วันนี้ ผมไปเรียนตามปกติ
วันนี้เรียนเรื่อง การแตกตัวของอะตอม
ใจผมกลับคิดถึงอะตอมแห่งรักนี้ ที่มีให้คุณ....
มีแต่แตกเติมเพิ่มต่อรอให้คุณรัก อย่างไม่รู้จบ ทบ ทวี ไม่มีสิ้นสุดเลย
.
มีคนถามผมว่า...เรียนเอนจิเนียร์ เกี่ยวกับกลไกเครื่องบิน
ผมต้องฝึกบินด้วยมั้ย...
รู้ไหม..ผมอยากฝึกบินจะตาย...
แต่ไม่ไว้ใจตัวเองเอาเสียเลย.....เพราะ....
ถ้าบินได้...ผมคงอยากบินมาเกาะ
เพื่อมารับคุณกลับไป ครีบแลนด์ด้วยกันเสียที
คงเข้าทีดีนะ.....
ไม่ต้องห่างไกลกันคนละซีกโลกให้โศกตรมระทมอยู่อย่างนี้....
เวลานี้.....ผมอยู่กับความฝัน..ยามหลับตา...
และกับความจริง.....ที่ตอนนี้ แสนยุ่ง.....
งานพรอมใกล้เข้ามา.....
สาวๆตัดชุดกันใหญ่ ผมช่วยมอม ออกแบบบางชุด
ลึกๆทุกครั้งที่ออกแบบ ผมตั้งใจจะออกแบบให้คุณสวมใส่
และผมคิดว่าคงสวยสุดใจ
เมื่ออยู่บนร่างงามเฉิดฉัน ของคุณ มากกว่าหญิงใดในหล้า....
แม้ผมจะชินตากับความงามเรียบง่าย ไร้ปรุงแต่ง ของคุณ..ที่ยังไงก็งามล้ำในใจของผมเสมอมา.....
วันก่อน ผม..เข้าเมือง...ในม่านตา..ม่านใจ
เห็นภาพสาวผิวสีน้ำผึ้งงามตากับชุดกำมะหยี่สีดำรัดรูป
ผมสยายงาม สร้อยผีเสื้อสีดำตัวน้อยร้อย รอบคอ
กลมกลึง สูง สวย สง่า ยามเยื้องกราย....
คุณคือ...แม่มดเจ้าเสน่ห์ของผม.....
ที่ไม่จำเป็นต้องใช้ไม้เท้า และ เวทมนต์ใดใด...หัวใจของผม
ก็พร้อมยอมพลี เพียงชายตา แลมา ก็พาใจให้ไหวหวั่น......ศิโรราบ.....
เวลานี้.......เพลงตะวันตกดิน....
กำลังบรรเลง ครวญคร่ำ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ร้าวรอน...ใจสุดทน
ผม......ฝันว่าได้นั่งคู่เคียงกับคุณ
ที่เวิ้งอ่าวแสนสวย เห็นแสงตะวันกำลังจะลาลับฟ้า
และ...เมื่อแสงสุดท้ายอำลา
ผมอยากกระซิบบอกคุณว่า....
ผมจะไม่ลาลับทิ้งคุณให้ดายเดียวต่อไปอีกแล้วนะที่รัก.....
เวลานี้.....
ผมอยากฝากสายลม ดวงดาวที่พราวพร่าง
ด้วยบทเพลงนี้ จากใจของผม..ถึง..คุณ..นะคนดี
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101
เพื่อน้อง
เพื่อ น้อง พี่ปอง หมายพยายาม
เพ้อพะวง เพียงนงราม
คอยติดตามเหมือนเงาตามตัว
เพื่อ น้อง พี่ปองรักมาพันพัว
เพ้อรำพันจึงเมามัว
ยังหวั่นกลัวหลวมตัวลืมตาย
มอบ รัก ฝากใจไว้เป็นประกัน
ขายชีวิตเป็นเดิมพัน ใจประกันมิมีวันกลาย
อย่า ทำ ให้พี่ช้ำเพียงเดียวดาย
แม้ชวดชมตรมใจตาย คงจะอายทั่วทั้งโลกา
อย่า ทำ ให้พี่ ข้องจิต พี่นั่งและนอน ยัง คิด
อยู่ตั้งหลาย เว ลา
ตรม อยู่ในทะเลน้ำตา
ไม่รักพี่ก็บอกมา ไม่ปรารถนา มากวนเจ้า
อยาก รู้ ก็จงคิดดูเป็นไร
ทั้งโลกนี้มีใครใคร
คอยใส่ใจเหมือนดังเป็นเงา
อยาก รู้ ว่าใครภักดีนงเยาว์
น้องคิดดูเพียงเลาเลา
ใครจะเท่าพี่รักเจ้าเอย
อย่าทำ ให้พี่ ข้องจิตพี่นั่งและนอนยัง คิด
อยู่ตั้งหลาย เว ลา
ตรม อยู่ในทะเลน้ำตา
ไม่รักพี่ก็บอกมา ไม่ปรารถนา มากวนเจ้า
อยากรู้ ก็จงคิดดูเป็นไร
ทั้งโลกนี้มีใครใคร
คอยใส่ใจเหมือนดังเป็นเงา
อยาก รู้ ว่าใครภักดีนงเยาว์
น้องคิดดูเพียงเลาเลา
ใครจะเท่าพี่รักเจ้าเอย...
10 กันยายน 2546 13:03 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3698
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2461
เกาะพะงัน ในใจของดวง
ถ้าถามว่า..ใครรู้จักเกาะพะงันบ้างในวันนี้......
แน่นอนทุกคนอาจจะตอบว่า.........
รู้จักสิ....เกาะที่มี.......FULL MOON PARTY...ใช่มั้ยล่ะ
และโดยเฉพาะถ้าถามคนต่างชาติแถวถนนข้าวสาร
ทุกคนคงตอบเป็นเสียงเดียวว่า...PARADISE ISLAND...........
แต่ถ้าถามดวง...........
ดวงอาจจะมีคำตอบที่ไม่เหมือนใคร
เพราะดวงเกิดที่นั่น.... ที่นั่นเป็น...........
แผ่นดินเกิดของดวง................
คำตอบของดวงมันคงมากกว่า.......FULLMOON PARTY .....
หรือ....เกาะสวาท หาดสวรรค์...
สำหรับใครๆที่ผ่านมา และผ่านเลยไป.................
ดวงอยากบวกความรู้สึกพิเศษภายในใจของดวงลงไป
เป็นความพิเศษของผู้ที่รักทุกเม็ดทรายของบ้านเกิด.........
ของผู้ที่รู้จักสายลมเพียงมิใช่แค่สายลมที่พัดผ่าน
แต่รู้ว่าในแต่ละฤดูกาลของสายลมแห่งเกาะพะงัน
เราจะเรียกชื่อต่างๆกัน...............
ลมว่าว....ซึ่งจะมาพร้อมกับคลื่นถาโถม...
กระแทก กระทั้นราวกับกำลังบรรเลงเพลงเฮฟวี่..............
ลมตะวันออก...มากับฝนชุก และคลื่นที่แตกฟองขาว
เหมือนข้าวตอกแตก เราเรียกคลื่นแตกตอก.............
ลมอุตรา.....ฝนน้อย พัดจากตะวันออกเฉียงเหนือ ไป ตะวันตกเฉียงใต้
ลมตะเภา....ลมเดือน 3...4..5...6
และยังมีลมเดือน...6...7...8...9...10...11.......
ลมพัทธยา ....
ลมนี้จะทำให้ใบมะพร้าวพัดแกว่งไกว
เอนพลิ้วไสว และลำต้นจะโก่งดั่งคันธนู........
กลางวันน้ำทะเลแห้งเหือด.....ราวกับทะเลเปลือย..........
อยากดูก็ต้องไปเกาะพะงันยามลมพัทธยาพัดผ่าน......
ลมตะวันตก.....เป็นลมคู่ขากับลมพัทธยา คลื่นจะแตกฟองแถวแนวปะการัง.....
ลมพัดหลวง..... จะทำให้ในทะเลไม่มีปลา.........
ลมสลาตัน ........มักมากับฟ้าแลบแปลบปลาบเหมือนฝนจะตก
แต่พอพัดกลับไม่มีฝนราวหลอกล่อ .....
สิ่งเหล่านี้ยังน้อยนักที่เป็นรายละเอียดภายในใจของดวง
ดวงยังจำได้ ......
ความสุขของดวงและเด็กๆ เรามีชายหาดขาวยาวเหยียดเป็นสนาม..........
เรามีทะเลกว้าง.........เป็นสระว่ายน้ำ
เรามีท้องฟ้ายามเย็น
ให้เรามองดูเมฆสวยใสพร้อมกับใจดวงน้อยจินตนาการ
และให้เรานอนนับดวงดาวสกาวสุกใส..
ใกล้ราวกับจะเอื้อมมือคว้าได้ในยามค่ำคืน........
เรามีพระอาทิตย์ดวงโตเท่ากับจานใบใหญ่ที่จะค่อยค่อยจมหายลงไปในท้องทะเล ให้เรานับถอยหลัง ยามอัสดง.....
และเห็นประกายสีทองระยิบระยับบนผืนน้ำ......
เรามีทุกสิ่งที่เป็นความงามพิเศษ..พิสุทธิ์
ที่ธรรมชาติหยิบยื่นให้
และ ดวงขอขอบคุณด้วยใจดวงนี้ที่พิสุทธิ์ล้ำ...ต่อ...
ทุกสิ่งที่หล่อหลอมให้ดวงเป็นอยู่ คิดอยู่
และมองโลกอยู่ด้วยดวงตาภายในที่อาจจะไม่เหมือนใคร
ถ้าสวรรค์มีจริงดวงขอขอบคุณสวรรค์มา..ณ....ตรงนี้..........
ขอบคุณชะตาฟ้าลิขิต
ที่ดวงไม่ต้องเกิดมาและพบแต่ศูนย์การค้า...จอทีวี......
จอคอมพิวเตอร์........
ดวงยังมีความในใจมากมาย...ที่จะบอกทุกคน ................
สัญญาว่าวันหนึ่ง ดวงจะเขียน......
บันทึกรัก..ถึงเกาะพะงัน.......
บ้านเกิด และเพื่อนเก่า.........
ที่ดวงเก็บไว้ในใจก่อนสิ้นแสงตะวัน แห่งชีวิตดวง ..............
เพื่อคารวะ ต่อแผ่นดินที่สวรรค์หยิบยื่นให้...
ด้วยรัก......
จากใจสงบงาม เราคงได้พบกันอีกนะเกาะพะงัน..............
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2461
ทะเลไม่เคยหลับ
ดิอิมพอสซิเบิ้ล : : Key Eb
มอง ซิมองทะเล
เห็น ลม คลื่นเห่จูบหิน
บาง ครั้งมันบ้าบิ่น
กระแทก หินดัง ครืน ครืน
ทะเล ไม่เคยหลับไหล
ใครตอบ ได้ไหม ไฉน จึงตื่น
บาง ครั้งยังสะอื้น ทะเลมันตื่น อยู่ร่ำ ไป
ทะเล หัวใจของเรา
แฝง เอา รักแอบเข้าไวั
ดู ซิเป็นไปได้ ตื่นใจเหมือนดัง ทะเล ครวญ
ยาม หลับไหล ชั่วคืน
ก็ถูก คลื่นฝัน ปลุกฉัน รัญจวน
ใจ รักจึง เรรวน
มิเคย จะหลับ เหมือนกับ ทะเล
ทะเล หัวใจของเรา
แฝง เอา รักแอบเข้าไว้
ดู ซิเป็นไปได้ ตื่นใจเหมือนดัง ทะเลครวญ
ยาม หลับไหล ชั่วคืน
ก็ถูก คลื่นฝัน ปลุกฉัน รัญจวน
ใจ รักจึง เรรวน
มิเคย จะหลับ เหมือนกับทะเล...
10 กันยายน 2546 10:12 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=973
(ดวงใจในฝัน)
**********************
ราตรีนี้...
พระจันทร์ดวงหวานสีส้มสุก
กำลังค่อยๆโผล่พ้นออกมาจากเรียวเมฆหม่นเทาทึม..
ขับความมืด ด้วยรัศมีจันทร์..กระจ่างฟ้า..ลอยทายท้าเด่นดวงละออ
ณ..ลานกว้าง รายรอบด้วย ไม้ไพรโมกไพรเป็นฉากชั้น..
หลังเสียงดนตรีกระหึ่ม ที่ค่อยๆจางหายไปกับสายลมละมุนในยามค่ำ
ผู้คนหญิงชาย ก็พลันกระจายราวฝูงผึ้งแตกรัง ราวกับนกคืนรัง
ราวกับฉากในหนังหลังงานเลี้ยงเลิกรา..
ไม่มีผู้ใดเสียเวลา ให้กับฟ้ากว้าง
ให้กับพระจันทร์ดวงหวาน ดายเดียว ดวงเดียวที่กำลังแย้มยิ้มพริ้มเพราบานแฉ่ง
รอทายทักให้พักใจ..ให้สวยใสฉ่ำเย็น..ให้เห็นงาม..
ทุกคนคงคิดไปฝากท้องในห้างสรรพสินค้า
หรือไม่ก็ก้มลงมองหาวัตถุมากมีมากมายไว้บำรุงบำเรอชีวิต..
จะมีสักกี่ชีวิต ..ที่รอเติมเต็มจิตวิญญาณ
กับฟากฟ้ากว้างกับมวลดารา พราวพรายแสง..
และ....
ลำพัง..คราครั้งนี้มิใช่กับจันทร์เสี้ยว ดวงเศร้า
หรือกับจันทร์รานร้าว
จันทร์ครึ่งดวง
หรือดวงจันทร์ในทะเล ในไพรพฤกษ์ที่ไหน
แต่..ไพลกลับนั่ง..กลางเมืองกรง กลางลานกว้าง กับใจเคว้งคว้างร้างไร้
ทั้งที่มีมนุษย์มากมีมากมาย...
หากแต่ใจหาย! เสียยิ่งกว่า กับโลก..กับชีวิต..
ฟ้าสีน้ำเงิน..กระจ่างสว่างขึ้น..
ด้วยแสงแห่งแรงใจ ..
แห่งพลังจันทร์.....พลังฝัน..แม้นจันทร์ยัง
เป็นจันทร์ดวงเดิม จันทร์ใจดี จันทร์ดายเดียว
ยามเหลียวมองลำพัง และลำพัง นะคืนค่ำนี้ นะราตรีนี้
จันทร์ยังคงหมุนวน..มาทำหน้าที่ส่องสว่างนำทางใจ
ให้สวยใสงาม ในทุกยาม ที่ได้ฝากฝัน ฝากใจ..ไปถึงกัน
ไม่ว่าฉันและเธอ หากยังเพ้อครวญถึง
และ..
ในคะนึง
ยังมีใจดวงเดียวกันคอยเกี่ยวประหวัดรัดรึง..ซึ้ง..มิรู้สิ้น..รู้จบ
หรือ...
เพียงเพื่อรอวันได้พบ พราก จากลา..อันเป็นธรรมดาๆโลก..
ให้โศกสุขเวียนวนเฉกเช่นจันทร์..
จันทร์เพื่อนใจ...
ยิ้มประโลมให้หัวใจไพล ..
ผู้นั่งแหงนเงย ให้เหงาคลาย
ผู้รู้ใจดีว่า ไม่ว่ากี่ราตรี สักกี่ที่ สักกี่ปี สักกี่ภพกี่ชาติ
เธอ..คงนั่งดูจันทร์ดวงงามตามลำพัง ..
ไม่ว่าจะเป็นจันทร์ในทะเลบนเนินผาริมเกาะเต่า
หรือ..
ในน้ำจรดฟ้า หรือว่า..ในไพรพง ..ในฝัน...
คงเป็นลำพัง..ที่แสนสุข โศกซึ้งตรึงใจ..
ที่โลกใจดีหยิบยื่นให้ได้เพียงนี้ แค่นี้ เท่านี้
ที่น่าจะพอใจพอเพียงเพียงพอ..โอ้ละหนอใจ.
แม้นมิมีผู้ใด ที่มีเนื้อใจละมุนพอกัน
ให้ใช้ไหล่กว้าง ได้เอนอิงพิงพัก ฝากหัวใจรักหัวใจฝัน
และฝากฝันนั้นฝากใจนี้
ไปกับจันทร์ดวงงาม
ในยามค่ำที่แสนงามแสนดีไปพร้อมกัน..
คิดถึง..ใครคนหนึ่ง คนไกล ที่อยู่แสนไกลเกินครึ่งฟ้ากว่าซีกโลก
กับจดหมาย เหว่ว้า ที่เราเคยได้รับ กับคำแสนหวาน..
let share The moon to night...ในทุกสุดท้ายทุกจดหมายรัก..
และนะราตรีนี้..
ไม่ว่าเธอ..คนดี จะอยู่นะ แห่งหนใดในโลกแสนกว้างทางไกลนี้
ไพลจะกระซิบคำนี้กลับไป ฝากไป กับขุนเขา มหาสมุทร ทะเลกว้าง
ข้ามขอบฟ้าไกลถึงเธอนะคนดี
ที่ยังอยู่ในเรียวระลึกในหอมงามแห่งความทรงจำ...
ไพล..เดินเดียวดายมานั่งใต้ชายคากระท่อมไม้สน..
กล้วยไม้หลากสีที่คาคบ ใต้ต้นพญาสัตตบรรณ ช่อชั้นแค่ระดับสายตา
พากันแย้มยิ้มต้อนรับ
ดอกพุดพิชชา ดอกพราวขาวนวลน้อยน้อย คอยรอรับในกระถางที่วางไว้ริมชานเรือน
นั่นโมกพราวสะพรั่ง ร่ำหอมไห้หัวใจอย่าโศกราน
ดอกชบาและกุหลาบหวาน..
ค่อยค่อยคลี่กลีบบานชูช่อรอรับหยาดน้ำค้าง...น้ำผึ้งพระจันทร์
คิดถึงคู่ฮันนี่มูน ที่พากันขับรถมาลา พากันไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ไกลถึงชายทะล
แสนงาม...ที่ป่านนี้ คงอิ่มฝันอิ่มสุขกับ
คืนฝันวันพระจันทร์หวานอย่างนี้ อย่างนี้
และบางทีคงมากพอที่จะทำให้น้ำทะเลลดเค็มขมไปได้สักครึ่งนึงกระมังนะ..
กลิ่นกาแฟ หอมหอม ลอยคละคลุ้งมาอวลตรงหน้า พาให้คะนึงถึงคืนฝนพรำ
ที่คงหวานฉ่ำ บนภูไพรที่ไหนสักแห่ง
กับฉากฝัน นอนดูพรายพระจันทร์ ผ่านหน้าต่างกระท่อมหลังคาจาก ชายคาจาก
กับหยาดฝนพร่างสาย กับเรียวใบไม้ซัดส่ายเอนไหวไปตามลมแรงกระชั้น
และคงมิหนาวใจ เพราะมีอ้อมอกอ้อมใจใครบางคนและไหล่กว้างให้ซุกซบ..
ในอ้อมอกอุ่น ..ออดอ้อนเอาใจ..
โอ้ละหนอ..
เมื่อ..ดึงหัวใจกลับมาเผชิญ ความจริงตรงหน้า..
กลับคิดถึง..กวีซีไรท์ คุณกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ นักเขียนในดวงใจ
ที่ชอบเรื่องหุบเขาฝนโปรยไพร และยามเช้าของชีวิต..
เขากล่าวถึง เด็กหนุ่มคนหนึ่ง
ในบทหนึ่งของยามเช้าแห่งชีวิตอย่างน่าฟังว่า..
..ถูกระบบเมืองกลืนกินจิตวิญญาณ จนแห้งด้านตายซาก
ไม่มีเวลาแม้กระทั่ง จะแหงนเงยดูฟากฟ้า
พรายพระจันทร์หรือตามฝันตามตะวันไปกับแสงพระอาทิตย์ในยามเช้า...
ยันดึกดื่นดายเดียว
เพราะเที่ยวท่องสนองความอยากมากมีตามวัตถุตามค่านิยมคนเมือง
เพื่อประเทืองใจไปตามสังคมระบบผ่อนส่งตรงไปหาโลกเทคโนโลยี่
ที่ช่างมากมีมากมายให้อยากได้อยากเป็นมิมีวันสิ้นสุด...
จนดวงใจ อ่อนล้า หากไม่รู้จักคำว่าหยุดคำว่าพอ..โอ้ว่าละหนอเนื้อใจมนุษย์..
จนกระทั่ง..วันนึง ..
เขาตกใจ เมื่อคิดขึ้นมาได้ว่า นานเท่าใดแล้ว
ที่มิได้แหงนเงยหน้าจากตรากตรำ เฝ้าฝันเฝ้ามองขึ้นไปยังฟากฟ้ากว้าง
ยังฟากฟ้างาม ยังเทือกเขาลำเนาไพร
ยังดอกไม้ไพรที่ยังบานรอหัวใจดวงละมุน
ให้เกี่ยวเก็บมาดอมดมบริสุทธ์ผุดผ่องให้งามพร่างสว่างกลางใจ..
ที่หากคิดคิดไปก็แสนสั้นเป็นยิ่งนัก
กับชีวีนี้ที่ได้เกิดมาชิดเคียงใกล้ธรรมชาติได้ทำตามใจชอบใจฝัน
ในโลกแห่งความจริง ที่สุดแต่ใจใครจะไขว่คว้าหางามจากมุมมองด้านใดของชีวิต..
เขา..คนนั้นพลันตระหนัก..เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า..
ก้าวหันหลังคืนรังคืนถิ่นถวิลไพรไปปลุกชีวิตไพร...
สร้างสวนป่าผสานผสมแบบพอเพียงตามกระแสพระราชดำรัส..
ที่ทรงตรัสไว้ให้พสกนิกรไทยได้ไหวตามทันกระแสโลก
ที่ดั่งน้ำเชี่ยวกรากมากมีความอยาก จนเกินความพอดี พอเพียง
มีแต่เอียงเทใจไปให้รับทุกข์ทนยาก..แบบไม่มีวันสิ้นสุดหยุดลงได้เลย...
และ..นับวันนี้ไป...ท่ามกลางเทือกเขาหลวง..แสนงามนั้น
ไพล.. ขอเอาใจช่วยใจหวังเป็นพลังให้หนุ่มน้อยคนนั้น
ได้สานฝันทำฝันให้เป็นจริง..
ได้อิงชีวิตกับแนวไพรพะเนิน..
ให้พบชีวี สมถะ งามเรียบง่ายสงบงัน...
ในท่ามกลางพงไพร ในท่ามกลางความเป็นธรรมดาๆธรรมมะ ธรรมชาติ
ที่ผู้มีดวงตาที่สาม..เพียงนั้นถึงจะพาฝันไกลตามไปได้ถึง...
มิโศกซึ้งเหนื่อยยากมากเรื่องรกรุงรังดั่งขยะชีวีอีกต่อไป..ในสังคมหน้ากาก..เมืองหลวง..ลวง!
ที่มากมีทั้งคนดี คนชั่ว..มามากมั่วมากความ ตามๆกันไป
ตามกระแสโลก...กระแสใจที่หมุนเร็วรี่..นะคนดีที่เรานี้พาชีวีตาม.แทบไม่ทัน...เอาเสียเลย..
และ.......
ชีวิต..คืออะไร ไยสั้นนัก
นกปีกหัก รักโผผิน อยากบินหนี
เจ้านกหนาว เจ้านกน้อย คอยอะไรกันเล่า..ยอดชีวี
จึงขังฤดี ขังจิตวิญญาณ ในม่านกรรม!....
..............
และหันหลังกลับมาอีกครานะโลกจริง
ไพล...เดินกลับบ้าน..เฉกเช่นทุกคืนค่ำ กับจันทร์ทุกฉาก เป็นเพื่อนเคียงใจ
ไม่ว่าจันทร์เสี้ยว จันทร์เศร้า จันทร์ดายเดียว
หรือ..
กับจันทร์ใจดีกับจันทร์ดวงนี้ในคืนค่ำ..
ที่เคยมีเธอ..คอยออดอ้อนพะเน้าพะนอคลอใจให้ไหวหวาม
ไปตามเส้นทางสายโศก สายฝัน
ที่ยากนักที่ใครจะจินตนาการเห็นงาม..หากมิตามมาดูมาเดิน..
ไพล ...หยุดกลางสะพานข้ามลำประโดง...
และมีดงดอกโสน เป็นกอล้อลมเหลืองพราวพร่างกระจ่างรับกับเงาจันทร์ เงาใจ
ไพล..หยุดหัวใจ และฝากคำอ้อนใจถึงใครบางคน
ให้ชื่นชมแบ่งปันคืนฝัน คืนพระจันทร์เต็มดวงงามแอร่ม
แต่..ฝันคว้าง คว้างขวัญ..
ฝันพลัด ฝันกระจัดกระจายร่วงหล่นหายมลาย ไปกับสายน้ำ
ที่มิได้มีสายไย สายใจพอกัน
ที่จะรับฟังรัดร้อยพันผูกอีกต่อไป..
ช่างเถอะนะ! หัวใจ.. ช่างเถอะนะ! คนดี..
คนเราย่อมมีเหตุผล กับทุกการกระทำ..
หากมิได้หยั่งใจ หรือใช้ใจคิดถึงใจเขาใจใคร
ให้หมุนละไมละมุนหมุนหัวใจมาตรงช่องกัน ..
เหลือเพียงก็แต่จะหันหลังพรากลา ชั่วกาล..
ขอให้พรายพระจันทร์พาใจดวงฝันให้ดับดวงเร็ววัน
อย่าให้พ่ายใจพ่ายจันทร์ต่อไปอีกเลย..แล้ว!
และ..
ยังมีเรือนจำปี..รอรับร่างใจที่สวยใสงาม ในทุกโมงยามแห่งชีวี
มิใช่ละหรือ!
นะค่ำคืนนี้..
ที่ผู้คนพากันหลับไหล ..จะเป็นไรไป..
หากใจยังมีไฟมีฝันมีจันทร์ให้ฝันค้าง..
ไพล..จึงจุดตะเกียง เขียนเรื่องนี้
ในท่ามกลางราตรี ระดะดาว พราวแสงจันทร์งามลอยเด่นดวง
ที่ที่มีมากแมกไม้ไทย หอมไกล หอมพร่าง
กับดวงดอกจำปีที่ดกพราว กับลมหนาวแผ่วแผ่วพรม
กับกอแก้วระทมกลางใจ กับนวลพราวของโมกดอกนิดนิดน้อยน้อย..
กับทุกสิ่งที่มิไหวติง นิ่งเงียบสงบงาม
กับจันทร์ดวงหวานหยาดฟ้า กับชายคาให้ร่มรักได้พักพิงใจ
กับก้านกิ่งเขียวใบ เขียวไพรของริ้วเรียวใบจำปี
ที่พาพรายจันทร์ทอทอดลอดส่ง..สายน้ำผึ้งหวานหยาดมาพร่างพรม มาห่มใจ
มากระจ่างใจ..ให้สว่างไสว..
มิให้ใจพ่ายจันทร์
หากให้มี แต่ฝันดี ฝันงาม ....
ยามระลึกนึกถึง ความทรงจำ..
ที่แสนหวานที่แสนงาม..ที่ผ่านเลย...มานะดวงใจ นะยอดดวงใจ!
8 กันยายน 2546 23:50 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5226
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2535
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=641
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4913
(เปิดเพลงทาแป้งรออ่านคลอนะคะ อย่าลืมโยกตัวไปด้วยจะได้หายเบื่อค่ะ)
ความรู้สึกของคนเบื่อโลก...เฉพาะวันนี้ที่คิดได้.....
ฉันเบื่อ.....ความสกปรกของถนนในกรุงเทพทุกซอกซอย...
ฉันเบื่อ....รถรามากมายพ่นควันพิษเต็มถนน.....
ฉันเบื่อ....ศูนย์การค้า ที่มีคนแน่นขนัด แย่งกันซื้อ แย่งกันใช้เงิน ราวกับกลัวประเทศจะลดหนี้ลง
ฉันเบื่อ....ผู้คนที่ใช้คอมพิวเตอร์มากไป จนลืมโลกธรรมชาติ..
ฉันเบื่อ.. รถขายของที่ใช้ไมค์ประกาศดังๆ
ฉันเบื่อ... ละครทีวี ชิงรักหักสวาท
ฉันเบื่อ.....เกมโชว์ ตลกที่ดูไม่ตลกเอาซะเลย....
ฉันเบื่อ.....เบื่อ และ เบื่อ ตัวเองที่ต้องทนกับเรื่องน่าเบื่อ หลายร้อยเรื่องในชีวิต
ฉันเลยขอหยุดความเบื่อไว้เพียงแค่นี้ ก่อนที่คนไม่เบื่อโลก จะเบื่อฉันแทน
ฉันรัก..แบบฉบับย่อ..นะคะ
ฉันรัก....ความสะอาด ในทุกๆที่
ฉันรัก....ธรรมชาติ ความเงียบ เสียงฝนตก ดอกไม้หอม เสียงนกร้อง ........
ฉันรัก.....แสงเทียนวับแวม..
ในยามค่ำคืน เสียงคลื่นลมที่ทะเลบ้านเกิด........
เสียงของอดีตในยามวัยเยาว์.....เสียงจากวิถีชาวบ้าน.........
และทุกๆเสียงที่ก่อให้ใจดวงนี้ละมุน.......
ฉันรัก......ที่จะเห็นทุ่งนาและสาวชาวบ้านที่สวยใส ไม่ปรุงแต่ง.....
ฉันรัก.. .เส้นทางเดินเรียบง่ายทุกๆที่ในป่าเขาลำเนาไพร.....
ในทุกเส้นทางที่ร้างราผู้คน...
และรักเส้นทางชีวิตเรียบง่ายไร้สิ้น เทคโนโลยี่
ของผู้ยากไร้ที่ได้ใกล้ชิดธรรมชาติ
ฉันรัก....หนังสือทุกเล่มที่ทำให้ชีวิตนี้มีคุณค่า.....
ฉันรัก... และรักอะไรๆอีกมากมายที่อาจจะเหมือนใครๆ
และตรงข้ามใครๆในโลกนี้
แต่เหนือรักใดใด คือ
ฉันรักชาติ....ศาสนา...พระมหากษัตริย์..อย่างเทิดทูน.
และภูมิใจที่สุดที่ได้เกิดมาบนแผ่นดินนี้...
กับหัวใจดวงนี้ที่มีเนื้อใจละมุนละม่อมละเมียดละไมไหวงามอย่างนี้อย่างนี้ค่ะ
และท้ายสุดขอกราบแทบเท้าขอบพระคุณแม่พ่อและพระคุณผืนพสุธานี้
ที่ทำให้เราได้มาพบกันและรักกันนะยอดดวงใจ
ป่าลั่น
สุเทพ วงศ์กำแหง : : Key Bb
เมื่อ อาทิตย์อุทัย
ส่อง ทั่วท้องถิ่นไพร
โลก แจ่มใสอีกครา
เหม่อมองนกโผบิน
แว่วธารรินไหลหลั่ง
ป่าลั่นดังสะท้านใจ
แดด ส่องฟ้า เป็นสัญญา วันใหม่
พวกเรา แจ่มใส เหมือนนกที่ออก จากรัง
ต่างคน รักป่า ป่าคือ ความหวัง
เลี้ยงชีพ เรายัง ฝังวิญญาณ นานไป
ตื่น เถิดหนา อายนกกา มันบ้าง
แผ่นดิน กว้างขวาง ถางคนละมือ ละไม้
รอยยิ้ม ของเมีย ชะโลม ฤทัย
ซับเหงื่อผัวได้ ให้เราจง ทำดี
เสื้อ ผ้าขี้ริ้ว ปลิวเพราะแรง ลมเป่า
กลิ่นไอ พวกเรา เขาคงจะเดิน เมินหนี
คราบใด ไหนเล่า
เท่าคราบ โลกีย์
เคล้าอเวจี หามีใคร เมินมัน
โลก จะหมอง ครองน้ำตา ยามเศร้า
แบ่งกัน ว่าเขา และเราเศร้าจริง ใจฉัน
ป่ามี น้ำใจ ใสแจ่ม ทุกวัน
รักป่า ไหมนั่น เมื่อป่าลั่น ความจริง
แดด ส่องฟ้า เป็นสัญญา วันใหม่
พวกเรา แจ่มใส เหมือนนกที่ออก จากรัง
ต่างคน รักป่า ป่าคือ ความหวัง
เลี้ยงชีพ เรายัง ฝังวิญญาณ นานไป
ตื่น เถิดหนา อายนกกา มันบ้าง
แผ่นดิน กว้างขวาง ถางคนละมือ ละไม้
รอยยิ้ม ของเมีย ชะโลม ฤทัย
ซับเหงื่อผัวได้ ให้เราจง ทำดี
เสื้อ ผ้าขี้ริ้ว ปลิวเพราะแรง ลมเป่า
กลิ่นไอ พวกเรา เขาคงจะเดิน เมินหนี
คราบใด ไหนเล่า
เท่าคราบ โลกีย์
เคล้าอเวจี หามีใคร เมินมัน
โลก จะหมอง ครองน้ำตา ยามเศร้า
แบ่งกัน ว่าเรา และเราเศร้าจริง ใจฉัน
ป่ามี น้ำใจ ใสแจ่ม ทุกวัน
รักป่า ไหมนั่น เมื่อป่าลั่น ความจริง...
8 กันยายน 2546 13:26 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=405
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=591>
ในฝัน..
ดั่งยามสนธยา
ในป่าหิมพานต์ที่เงียบงามสงบสุข
ที่ฝังล้ำลึกในจิตวิญญาณนานมาทุกคราครั้งที่ฝัน..ฝัน
ราวจินตนาการ..
หรือ..ว่า อาจจะ..
พงไพรที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ในโลกสวยของเรานี้
ที่ยังซ่อนความลี้ลับ มหัศจรรย์
ราวฉากสวรรค์ สรวงสวรรค์กั้นสายตาจากโลกภายนอก..อย่างสิ้นเชิง
ทิวเขา ซ้อนทับ ลดหลั่น สลับสล้าง
ห่มพร่างด้วยความเขียวขจีของสีเขียว หลากโทน
เขียวเข้ม เขียวตอง เขียวไพล เขียวใบไม้สลับน้ำตาลทอง
เขียวละอองเหลืองเลื่อมพรายของสีใบไม้ใกล้ปลิดปลิว
น้ำตาล..ส้ม..อมแดงประปราย
เป็นภูเขาใบไม้ใกล้ร่วงหล่นลับลารอท่าใบไม้ใหม่ผลิใบ..
ภูเขาไพรภูเขาใบไม้เหมือนดั่งภาพวาด งามฉาดแสงแรงสี
ด้วยปลายภู่กันของจิตรกรธรรมชาติ
บวกวิญญาณกวี ที่อยากฝากฝังผลงานงามบันลือโลก..
และกลางเนินไศลโศก โลกสลับสล้างนั้น
ในฝัน..
เป็นทุ่งหญ้า ดอกนวลขาวพราวไสว
กำลังบานชูช่อ ล้อสายลมยามค่ำ
พลิ้วไหวเอนอ่อนราวลอนคลื่น..อ่อนหวานปานทะเลดอกไม้
ในฝัน..
มีร่างงาม ผิวละออดั่งทองทา นอนหลับตา
ให้เรียวแดดสี ส้มสุก โลมไล้ร่างอย่างบางเบา อย่างดายเดียว
คล้ายนางไม้ คล้ายนางไพร นางในฝัน
ที่สวรรค์สรวงเสกส่งลงมาเยือนหล้าโลก..ในยามนี้..
ยามที่ทิวาต่อราตรีมาเยือนแย้มหมุนเวียนเปลี่ยนผัน ให้ฝันไกล..
พระพายเย็นร่ำพร่ำกระซิบริมหู ให้นางรับรู้
การพรากจากเพียวชั่วคืนของดวงสุริยา
และรอท่า..
เสน่หาราตรี ที่กำลังมาเยือนแย้มโลกลบโศกตรม
ให้ทุกดวงใจได้ผ่อนพัก อีกหนอีกคราอีกราตรี..
กลิ่นดอกไม้ไพร ดอกไม้ป่า ลอยละล่องมากับสายลมหนาว
ราวมาจากสวนทิพย์สถาน..วิมานสรวงสวนขวัญ..
ในฝัน..
ร่างงามสล้างหยัดยืน
ให้สายลมแรงรำเพยพัด เส้นผมดำขลับราวสายไหมปลิวไสวไปเบื้องหลัง
สายลมแห่งวสันตฤดูรัดร่างนวลละอองามกลมกลึงประหนึ่ง ดั่งรูปปั้น หวานซ่านซึ้งตรึงใจ..
เธอแหงนเงย..รอดวงตาสวรรค์..ฝันเฝ้ารอ..รอและรอ........
ฟ้าเปลี่ยนสี..
เป็นกำมะหยี่งามเข้ม..ค่อยๆคลี่คลุมผืนฟ้ารับราตรี..
นางฟ้าใจดี..กำลังประคองตะกร้าทองคำสุกปลั่ง..นำดวงดารา มาหว่านโปรย
ราวรวงเพชรหยาดเป็นสายพรายพร่าง พริบพราว นับล้านๆดวง..
และพลันดวงดาว อะคร้าวงาม
ก็ค่อยค่อย ลอยร่วง ละลิ่ว ปลิวลงมาจากฟากฟ้า
มาสู่อุ้งมือน้อยๆของเธอเต็มกอบกำ..
ให้เธอนั้นนำมาโยนเล่นเปล่งประกายฉายฉานเฉิดฉันท์
โชติช่วงชัชวาล สว่างไสวไปทั้งราวไพร ไปทั้งราวป่า
ให้มวลสิงสาราสัตว์ น้อยใหญ่ ตกใจตื่นตะลึง ตรึงใจ ลืมหัวใจดุร้าย
คล้ายดั่งต้องมนตรามาโอบรายล้อมปกป้องรอบร่างเธอ...ผู้มีมนต์ดลไพร..ดลใจ
.......
เธอ..ก้าวเนิบช้า..
พาร่างงาม ตรงไปยังลำธารสวรรค์
ที่กำลังตระการด้วยดวงดอกไม้สีหวาน
หว่านโปรยปลิดปลิว ลิ่วละล่องจากต้นไม้สองฟากฝั่งชล
มองลงไปในสายธาร น้ำใสงาม..
จนมองเห็นเม็ดทรายทอประกายวูบวับคล้ายดั่งกับ..ธารน้ำเพชร..
เธอ..ค่อยค่อยปล่อยร่างลงไป รับหยาดละอองผ่องใส
จนชุ่มฉ่ำ พรำพรมห่มจิตวิญญาณ ...
ไพรเงียบสงัด ...........
ใบไม้หยุดไหวก้านกิ่ง ..
ดวงจันทร์สิ้นแรงแข่งหยาดหวาน
ดวงดารา..ครางครวญด้วยอิจฉา..
บนฟากฟ้า..ทอประกายวิบวับวิบวับ รับลมละมุน
ลมละเมอ..หยุดเพ้อชั่วขณะ ..
มวลหมู่ภมร เลิกร่อนบิน คอยเฝ้าดู
หิ่งห้อย พล้อยพรายแสง บินมาแตะแต้มประดับเรือนผม..
ราวมงกุฏราชินีไพร..สว่างไสว..รับเรียวหน้า..ละมุน
ละออง เกสรสีทอง...ของมวลดอกไม้ไพร..
พร่างพรายปรายโปรย ร่ำลากลีบดอกไม้หวานฉ่ำนั้น
ให้ร่างงามสล้างขวัญ ล้ำลึกดื่มด่ำดิ่งด่ำกับฝันดี ในราตรีไพร..ไปชั่วกาล..
เป็นหวานหวังชั่วนิจนิรันดร..
..
***********************
พุดพัดชา..ดูหนังแนวธรรมชาติ OUT OF AFARICA :แสนซ้ำซากมากไปหรือเปล่าละหนอ
เลยพ้อพาให้ตามมาละออล้อหลอกใจให้งามในฝัน แสนดี..
และมีใครบางคน..บอกว่างานพุดพัดชานั้นดั่งหนังฉายซ้ำซากมีฉากเดียวเวียนวน
โอ้..กมล..เอ๋ย..มีเนื้อใจดวงเดียวนี่นา..
ก็ฝากกระซิบริมหู นะคนดีที่อยากพ้อว่า
ให้ลองรจนาสักเรื่อง..ที่ดีกว่า..ที่เลอล้ำกว่า..จะรอชื่นชมปรบมือให้นะ.
และ..คนดี.ทุกดวงใจในฝัน
ก่อนนอน..ก่อนนิทราฝัน
เด็ดดอกไม้ไทย หรือมะลิหอมงาม หรือวางมาลัยร้อยด้วยดวงใจใสสวยละมุน
น้อมนำหนุนผลบุญ ให้งามดวงใจ แม้นมิมีใครเลยจะรู้..แม้นจะปิดประตูลั่นดาลใจในวันนี้
ขอแค่มีบ้านภายในเงียบ สะอาด งามสงบ ก็จะพบแต่ฝันดี
คนดี..ขอแค่
ก่อนนอน..กราบพระรัตนตรัย
กราบ..เทพไทเทวดา กราบฟ้าดินลมไฟ ก่อเกื้อชีวี
กราบ..บรรพบุรุษชาติไทยทุกท่านทุกคนดี
ที่ยอมพลีหยาดเลือดรินรดเพื่อปกป้องผืนแผ่นดิน
ไว้เพื่อเราลูกหลานไทยมาจนถึงวันนี้
กราบ..ผืนถิ่นทุกพสุธา ที่ให้เราหยัดยืน
กราบ..พระบรมมหากษัตริย์ผู้เลิศหล้า
เหนือกว่าสิ่งใด...ที่เปรียบประดุจดังฉัตรแก้วคุ้มผองภัย
คุ้มดวงใจคุ้มหล้าคุ้มชีวี..ที่ได้เกิดมาใต้เบื้องบรมโพธิสมภาร..
กราบ..แม่พ่อ เพื่อนพ้องน้องพี่ผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตาย
ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น..ให้ดวงใจได้ถวิลและพบแต่สิ่งดีงาม
รวมร่าง รวมรักสามัคคี
เพื่อน้อมนำสิ่งแสนดีคืนกลับแด่โลกนี้เพื่อ ดับร้อน..ผ่อนเป็นเย็นชื่น..
ก่อนที่ดวงชีวาจะลับหล้าลาลับดับตามดวงสุริยาแห่งชีวี
ที่มีแค่หนเดียวนะดวงใจนะคนดี
มาตั้งจิตสิ..อธิษฐาน สวดมนต์ภาวนา ทำสมาธิ
ค้นหาแสงสว่างแห่งปัญญานี้ด้วยตัวเองเป็นที่ตั้ง..
มิใช่แค่ฟังตามคำเขาว่าหรือว่าเรียนรู้แล้วผ่านเลย
ใจเอ๋ย..อย่าละเพียรพยายาม..คอยตามดูใจ..นะคนดีที่แสนรัก
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=591
ฝากหมอน
คืน วัน นี้
ถ้า พี่ นอน หนุน หมอน น้อย
ใจ จง คล้อย
คิด ถึง น้อง เจ้า ของ หมอน
รอย แก้ม นิ่ม
ริม เขนย น้อง เคย นอน
หนาว หรือ ร้อน
หมอน คง เอื้อ อุ่น เจือ จุน
น้อง เคลีย แก้ม
ฝาก ไว้ ก่อน ให้ พี่
ซ้ำ กราบ ที่ กลาง หมอน
เคย นอน หนุน
ยาม พี่ แนบ หน้า นอน
หมอน ละมุน
จง หอม กรุ่น
แก้ม และ กราบ กำ ซาบ ทรวง
น้อง เคลีย แก้ม
ฝาก ไว้ ก่อน ให้ พี่
ซ้ำ กราบ ที่ กลาง หมอน
เคย นอน หนุน
ยาม พี่ แนบ หน้า นอน
หมอน ละมุน
จง หอม กรุ่น
แก้ม และ กราบ กำ ซาบ ทรวง...
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=405
หิมพานต์
บุษยา รังสี : : Key F
งามเอ๋ยงามชื่น งามสมกลมกลืน
เพียงพื้นพิมาน
งามหิมพานต์ ดังอุทยาน พุตตานแห่งพรหม
ชมเอ๋ยชมชื่น ชมพฤกษ์ไพรยืน
พร่างพื้นพนม
ชมหงส์เหินลม ลีลาศเริงรมย์ ภิรมย์สุรางค์
กามเทพภารตี เริงฤดี ลีลาไปในไพรกว้าง
เริงศรชัยเฉี่ยวไพรพฤกษ์พลาง
เล็งเนื้อนาง กวางละมั่งคลั่งไคล้ตาม
ทรวงเอ๋ยทรวงซ่าน ยามฤดีกาล
สะท้านศรกาม
ลางหรูดูงาม ลางกลับดูทราม
เพราะกามก่อกวน
กามเทพภารตี เริงฤดี ลีลาไปในไพรกว้าง
เริงศรชัยเฉี่ยวไพรพฤกษ์พลาง
เล็งเนื้อนาง กวางละมั่งคลั่งไคล้ตาม
ทรวงเอ๋ยทรวงซ่าน ยามฤดีกาล
สะท้านศรกาม
ลางหรูดูงาม ลางกลับดูทราม
เพราะกามก่อกวน...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1341
