21 สิงหาคม 2546 10:30 น.
พุด
ปลายฟ้าเศร้า ปลายฝนหม่น จนเสียขวัญ
ปลายใจฝัน ปลายใจร้าว เฝ้าหวามไหว
ปลายฟ้างาม มาทายทัก แค่ริมใจ
ปลายหัวใจ วางแทบเท้า เถ้าธุลี....
ปลายร่างร้าว ราวแตกดับ กับสับสน
ปลายกมล ฝากวอนเมฆ ในยามนี้
วานบอกหน่อย อย่าปล่อยให้คอย จนร้อยปี...
จนรักนี้ แปรเปลี่ยน.... เป็นสีดำ!.....
21 สิงหาคม 2546 10:05 น.
พุด
url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=314
น้ำพระทัยสู่รวงข้าวราวรวงเพชร
เพชรคือ อัญมณี ที่ทุกคนยอมรับว่า เป็นสิ่งงดงาม ที่ธรรมชาติ ได้หยิบยื่น ให้แก่มนุษยชาติ
เพื่อนำมาใช้เป็นสื่อแทน สิ่งที่มากค่า สูงส่ง งามเลิศล้ำ มากความหมาย ในทุกสรรพสิ่ง
บนผืนโลกนี้ เหตุด้วยเพชรเป็นแร่ธาตุชนิดหนึ่งที่มีคุณสมบัติมากล้น.......
เพชรมีความแข็งแกร่ง มีน้ำงาม มีเหลี่ยมมุม ที่เมื่อมนุษย์ ได้ใช้ใจที่สูงด้วยอารมณ์สุนทรีย์
มีศิลป นำมาเจียรนัย ให้สัมผัสแลเห็นงาม เกิดประกายวาววับ เจิดจรัส บาดจิต บาดใจ งามจนน่าไหลหลง ยามเมื่อต้องแสงสวย........
และที่สำคัญ มีกรรมวิธีสลับซับซ้อน ยากลำบากกว่าจะได้มา ดังคำว่าเพชรในตม ที่กว่าจะขุดพบ
และเลือกคัดสรร จนสามารถนำมาเจียรนัย และแปรรูปเป็นอัญมณีนั้น เป็นขั้นตอนที่ยิ่งเพิ่มความมากค่าของ หิน ที่เรียกกันใหม่ว่า เพชร ให้มากยิ่งขึ้น.........
มนุษย์.....คือผู้กำหนด ในบางสิ่งบนผืนโลกนี้ ยกเว้นธรรมชาติยามพิโรธที่เรายังมิอาจหยุดยั้งได้
แต่ไม่ว่าค่านับของเงิน ทอง หรือสิ่งใดๆ เกิดจากน้ำมือ...น้ำใจ ด้วยมันสมองอันเลอเลิศของมนุษย์ ทั้งสิ้นทั้งนั้น มิใช่ดอกหรือ.......
เพชร....จึงถูกนำมาเพื่อใช้เป็นสิ่งแทนค่า แลกเปลี่ยน และเป็นดังเช่นสัญญลักษณ์ของความสูงส่ง
ในทุกๆด้าน ของชีวิตมนุษย์เฉกเช่นกัน.......
นอกจากสัญญลักษณ์ที่เห็นได้ด้วยตา และจับต้องได้ หลังจากนำมาประดิษฐ์ประดอยเป็นเครื่องประดับงามบนร่างของมนุษย์นี้แล้ว เรายังได้นำเพชรมาเปรียบกับ......
คุณงาม ความดี ความยิ่งใหญ่ เกียรติยศ ความสำเร็จ และความภาคภูมิใจของชีวิตคนบนผืนโลกนี้
มิใช่เพียงเฉพาะที่ซื้อหามาได้ด้วยเงินเพียงนั้น....เพราะเพชรในที่นี้ เปรียบประดุจดังความดีมีค่า
ที่เงินก็ไม่สามารถ นำมาซื้อ ขาย หรือแลกเปลี่ยนให้ได้มา.........
ถ้าจะเปรียบ....ความสูงส่ง...ยิ่งใหญ่ของเพชรล้ำค่า ต่อ ผู้คนที่ล้ำเลิศ คงได้ดังนี้.............
เพชร........ของโลก คือระดับผู้นำของประเทศ ที่กุมบังเหียน บริหารบ้านเมือง ลิขิตโชคชะตาผู้คนได้
และจะเป็นเพชรแท้ หรือเพชรเทียม หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับจิตวิญญาณของผู้นำนั้นเอง......
เพชร.....ที่ประดับโลก ประดับไทย ประดับใจของคนไทยเราทุกดวง คือองค์พระประมุขของชาติ
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ....ผู้เป็นยิ่งกว่าเพชรแท้มากมีมารวมกัน....ก่อเกิดเป็นพลังแผ่นดิน รวมดวงใจไทยทุกดวงให้ หลอมเป็นดวงเดียวกัน
ด้วยน้ำพระทัย ใสเย็น ดังหยาดเพชรที่หยดหยาด ให้พสกนิกรด้วยรัก..เมตตา เสมอมายาวนาน.มิรู้สิ้น
เพชร......ที่แท้จริงอีกอย่าง คือแก่นธรรมมะ แก่นแท้ของศาสนา แม้คนในโลกนี้มีเพชรงามหลาย
รูปแบบ หลายศาสนา เราคนไทยมีพระพุทธศาสนา ที่เปรียบประดุจดังเพชรเม็ดงามเรืองรุจี.........
ที่เราทุกคนโชคดีนักที่มีโอกาสเกิดมาพานพบ และเลือกมา...ประดับใจของเรา...ให้มีคุณค่า
มากล้นด้วยคุณงามความดี ด้วยน้ำใจที่ใสสะอาดราวเพชรงามน้ำดี เพื่อส่องสว่างนำทางให้ จิตวิญญาณ สงบงาม..และยังประโยชน์ เพื่อนำ..เส้นทางใจให้แก่ผู้ที่ยังทุกข์ทน มืดบอด หาแสงสว่าง
ไม่พบเจอ.........
เพชร.......ของมนุษย์เรา นอกจากประดับที่ร่างกายแล้ว ทุกคนจะมีเพชรส่องประกาย...ภายในใจ
ให้งามงดเฉพาะรูปเฉพาะนาม ตามทางแห่งการระลึกรู้ ด้วยความเพียรและกุศลผลบุญที่ได้สร้างสม
บ่มเพาะ แตกต่างกันไป แล้วแต่ใจใครจะไขว่คว้า..........
เพชร.........ของพระราชินีทุกๆองค์ คือมงกุฏเพชร ดังเช่นมงกุฏงามของพระราชินีเอลิซาเบธ...ที่คงมากล้นค่าแห่งเกียรติยศ ในดินแดนที่เคยกล่าวว่าพระอาทิตย์ไม่เคยตก..........
มงกุฏงามที่...สวมใส่ประดับให้แก่หญิงงามพร้อมยอมรับ จากผู้คน ที่เราเรียกว่านางงามต่างๆ.......
เพชรของชีวิต......คือความสำเร็จ ในทางที่ถูกที่ดีงาม ในหน้าที่การงาน ต่อครอบครัว และต่อสังคมส่วนรวม.......
เพชรของคนตาบอด.....คือความหวังเรืองรองที่ต้องการมีดวงตาสว่างไสว มองเห็นโลกนี้ที่สวยงามสดชื่น มีสีสรร ราวดวงตาสวรรค์ที่ฟ้าประทานให้ทุกผู้ที่โชคดี..มีวาสนา สัมผัสเห็นงามตามใจนึก....
เพชรในใจแม่..พ่อ..ผู้ก่อกำเนิด..คือลูกรัก...ปานดวงใจ.........
เพชรในใจหนุ่มสาว..............คือความรัก ความสมหวัง การได้ครองคู่อย่างอบอุ่นเป็นสุข ด้วยความเข้าใจ อภัย กรุณา ตราบจนชีวีนี้จะหาไม่....และเมื่อรัก สิ่งสูงค่าที่อยากนำมาแทนใจ คือเพชร
รักมาก เงินมาก ไม่เดือดร้อน ก็แสดงออกบอกรักด้วยค่าของเพชรมาก กะรัต.........
รักมาก เงินน้อย ไม่พึ่งพาเพชรพลอย ก็...ไม่ผิดอันใด..........เพราะ.
ใจดวงดีที่มั่นคงจงรัก และเปี่ยมล้นด้วยเข้าใจกันและกัน ย่อมมากค่าเท่าเพชรได้เฉกเช่นเดียวกัน
สำคัญที่ใจ............และตัวใครตัวคนนั้น ที่มีสิทธิ์จะแสดงออกในรูปแบบต่างกัน.....ดังฝัน ที่มิอาจ
เหมือนกับชาย..อย่าง ริชาร์ด เบอร์ตัน ที่แสดงออกบอกรักหญิงงามนามเอลิซาเบธ เทย์เลอร์
ดาวค้างฟ้า ด้วยเพชรมากค่า.....แต่ก็ยังมิอาจฉุดรั้งให้รักราร้าง ในวันหนึ่ง........
เพชร........ในใจของนักเขียนคือ.....กำลังใจจากผู้อ่าน ที่ยามได้รับคำ ติชม ราวหยาดรุ้งงาม
เพชร........ในใจของเจ้าของร้านเพชร คือผู้ซื้อ..ที่รู้คุณค่ามิเกี่ยงราคา ด้วยซึ้งค่าในการออกแบบ
ให้งามงด...เป็นมรดกฝากไว้ไม่สูญสลาย..........
เพชร..........ในใจที่สว่างไสวของเด็กเร่ร่อนจรจัด คือ ครูวัลลภ และครูทุกๆคนที่ร่วมด้วยช่วยกัน
ให้ความสำคัญของอนาคตของชาติ ที่ถูกเมินเฉย ทอดทิ้ง ................
เพชรยังมีอีกมากมายหลายสาขาอาชีพ......ในจิต ในวิญญาณของผู้คนที่ทุกข์ทนยาก คือคนดีมีน้ำใจงาม ผู้ถือโคมเพชรพราวราวแสงไฟ นำทางชีวิตให้สว่างไสว........ไม่ย่อท้อ...แพ้พ่าย..........
และเพชรใดใด ที่เลอล้ำค่าที่สุด ก็มิอาจเปรียบเพชรนี้ที่ให้ด้วยรัก....ด้วยเมตตาบารมี......คือ.........
เพชร......ในใจของชาวนา..เกษตรกรผู้ยากไร้..ที่เพียรพลิกฟื้นผืนดิน.....ด้วยน้ำพระทัยจาก....
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่มีโครงการในพระราชดำริมากมายเกี่ยวกับการหาแหล่งน้ำ.....
เพื่อนำมารินรด...ให้ใจทุกดวงที่รอคอย...น้ำจากฟ้า จากพระบารมี ให้ดวงใจทุกดวงอาบชื่น
ให้มีความหวัง....มีพลังแห่งใจ....ดังคำที่ว่า..........
มีน้ำ....มีนา....มีชีพชอบ....ได้ปลูกข้าว....ให้ออก...รวงเรียวงาม...ราวรวงเพชรพลอยพราว........
คราวได้รับหยดน้ำค้าง ราวหยดน้ำเพชรพราวพร่าง....แห่งชีวิต.........
ที่จะนำมาหล่อเลี้ยงพืชพรรณ...และชีวิตผู้คน...บนผืนดินทอง แผ่นดินไทย นับล้านๆ
ให้ดำรงรอด......เพื่อมีร่างงาม...ประดับเพชร เพียงสวย....แต่มิใช่เพื่อชีวิต......นี้ที่จำเป็น.......
ให้ลำน้ำน่านลูกผู้ชายชาติไพร ที่รักไพร และหวังใจคงถนอมไพร..
บันดาลใจจากทุ่งข้าว..และขอยืมภาพมาประกอบนะคะ
21 สิงหาคม 2546 09:30 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=314
ฝากใจไปกับสายลมผ่าน
ยามเช้า คราวอุษา ฟ้ากระจ่าง เริ่มสว่างไสว
ทุกดวงใจต้องฟื้นตื่นจากหลับไหล ในฝันแสนสุข.......
ดวง...คิดอยากให้ ใครใครมียามเช้า
ที่แสนสดชื่น สวยงาม
สร้างโลกสวยด้วยใจเรา.. ขึ้นมาให้ วันเริ่มใหม่...
แสนสุข แสนงาม และแสนรื่นรมย์...........
เป็นความคิดให้เธอ...เป็นสิ่งเสนอให้มา...กับผู้อ่านที่ดวงแสนรัก.......
ใครใครชอบมองบ้านดวง.....
และมีบางคนชอบสงสัย ทำไมดวงต้องจุดเทียน แขวนโคมไฟ
ใต้ต้นแก้ว ให้วะวับวาว พราวแสงพร่าง
แข่งกับแสงจากมวลหมู่ดวงดาว ดาริกาที่ดารดาด
และ ทำไม.....ดวงต้องปลูกต้นไม้ สูงใหญ่จนเลยหลังคาบ้าน
ครอบคลุม ห้อยย้อยจนแทบมองไม่เห็น ภายในบ้าน
บางคนถามดวงอย่างตรงไปตรงมา ..ไม่กลัวงูหรือ...
ไม่รกหรือ..แถมยังจะหาคนช่วยตัดให้อีกต่างหาก...........
ดวง.....ได้แต่ขอบคุณ....
ในความหวังดีปนความล่วงล้ำสิทธิ์ส่วนบุคคล...
ของเพื่อนบ้านผู้มากรัก มากเอื้อเฟื้อ
ที่ช่างไม่เข้าใจจิตวิญญาณของดวงเอาเสียเลย..
.ดวงขี้เกียจจะอธิบายความคิด ความเข้าใจ
ของดวงกับใครบางคน ที่ยากยิ่งจะเข้าใจดวง....อีกต่อไปแล้ว.....
คนเรา ต้องยอมรับ ความแตกต่าง ความคิดเห็น
ฉะนั้นดวงจึงคิดว่า โลกของดวง
คงเป็นโลกแห่งความแปลกแยก ที่น้อยคนนักจะเข้าใจ......
ดวงปลูกต้นไม้....เพราะดวงฝัน.....ฝัน....จะให้บ้านมีบทเพลงธรรมชาติ
ในยามอรุณรุ่ง..จากการประสานเสียงของนกกา..
ที่ช่วยกันร้อง..แสนเพราะพริ้งยิ่งกว่าเสียงเพลงใดใด
ในโลกอันสับสนเร่าร้อนนี้......
ทุกวันนี้ดวงแสนเบื่อ ...เสียงเสียง และเสียง จาก
ทุกสิ่งที่ดวง หนีไม่พ้นและหลีกไม่ได้........
ดวงจึงขอแค่ฝัน... จะมีบ้านเล็ก ในป่าใหญ่
อย่างชีวิตของ ลอร่า อิงกัลส์ ไวเดอร์ ในหนังสือชุด
บ้านเล็ก ในป่าใหญ่ ที่ดวงชอบอ่าน และอ่านซ้ำอ่านซาก..ไม่รู้เบื่อ.....
ในเมื่อเรา ยังมิสามารถตื่นมากับยามเช้า
ที่แสนสดชื่น ที่แสนเงียบสงบ
มีภูเขางามที่ทายทักด้วย ทะเลหมอก
แลลดหลั่นดั่งทิพย์วิมาน
หรือตื่นมาในกระท่อมทับท่ามกลางดงมะพร้าว
เพื่อเห็นงามของทะเลกว้าง สวยใส
พร้อมหมู่นกนางนวล โฉบบินว่อนร่อนเริงร่า......
จริงๆอาชีพ ของเราคือผู้สามารถ..
และเนรมิตรฝันให้ผู้คนมากหน้า มีคอนโดงาม
บ้านหรูราววัง หรือรีสอร์ทริมทะเล ยกเว้น....
ให้กับชีวิตจริงที่ชอบวิ่งตามหาฝัน
พร่ำเพ้อเพียรขอ รอคืนวัน ที่จะมีบ้าน
เพื่อตื่นขึ้นมา หายามเช้าที่แสนหวาน...แสนสุข......
นี่คือเหตุผล ที่ทำให้ดวง จำเป็นต้อง สร้างชีวิตยามเช้าในเมือง
ให้เป็นยามเช้าเคียงใกล้ชนบทงดงาม
ที่ดวงเก็บฝันสวยซุกซ่อน อย่างอ่อนโยน
ให้สงบนิ่งแสนงามในใจดวงน้อยนี้ที่มิสิ้นหวัง........
ผู้อ่าน ของดวง คงเข้าใจสิ่งที่ดวงกำลังจะเสนอนะคะ
ดวงมีปรารถนาดี อยากให้ทุกคนที่ดวงรัก
มียามเช้าในวันใหม่ วันแสนดี ของชีวี
ที่ต้องเริ่มต้นทุกวัน ให้มีความสุข มากความหวัง
ลืมความหลัง ที่ไม่อาจหวน อย่างที่ใจนี้มีสิทธิ์เลือก..ซึมซับรับเข้ามา....
ถ้ามีที่ปลูกต้นไม้ หรือมีอยู่แล้ว โชคดีนัก มิพักลงทุน
ถ้าไม่.... เพียงแค่หากระถางวางตรงมุมที่
สายตาสายใจ ยามลืมตาแลลอด มาทายทัก..
ในคลอคลองของยามอรุณเริ่ม....ให้ความเขียวใส..ในงาม
ของพรรณไม้นานา ค่อยๆไหลเลื่อน รินร่ำ
รดฉ่ำให้ใจชื่นบาน ปลุกชีวิตนิทรา ให้ใฝ่หา
สิ่งดี มีใจดวงหวาน เพื่อเบิกบานยามต้องสู้เคียงคู่กาย
ทุกโมงยาม ของวันดี..ที่ยังคงไม่มอดหวัง .....
วันหยุด ลองหากระถางไม้ดอกออกชู่ช่อ
จากตลาดนัด มาประดับห้อง ประดับใจ ให้สวยงาม
เพิ่มพลังแห่งหวัง ยิ่งสิ่งใด เป็นความงามละไม ละเมียดละมุน
ที่ไม่ต้องเรียกร้องเอาจากใจใครทั้งนั้น
ทีละนิด..วันละหน่อยค่อยฝึกจิต...
ให้โลกในเมืองหลวง(ลวง) ชาวกรุง (กรง) ของเรานี้หนาพาสุขล้ำ...
ดวงโชคดี ที่ได้เริ่มมานานแล้ว...
หลายปีในดินแดนสิงคปูรา แดนดินแห่งดอกไม้และพันธุ์พฤกษางาม
บานไสวไปทั้งเมือง........
บ้านของดวงอยู่บนเนิน
ที่มีแต่ร่มเงาราวไพรพฤกษ์พง บ้านบนไหล่เขา.....
ที่หล่อหลอมปลอบประโลมใจด้วยธรรมชาติสงบงามตามฝัน........
และในวันนี้ กับบ้านที่มีพันธุ์ไม้รื่นชื่นตา นานา เขียวขจีใจ ......
ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ใจที่ฉลาดเลือก พร่ำหาธรรมชาติ
ที่งามง่าย ไร้มายา ราคาถูก แสนสมถะ
พาใจให้พอ...เพียงพอ..พอเพียง เคียงชีวิตนี้..ที่คิดว่าโชคดีแล้ว........
ณ...ยามนี้ ดวงจึงตื่นขึ้นมาด้วยสุขล้ำ..เล็กๆ..
ด้วยความเขียวสวยสด นานาพรรณที่รายรอบบ้าน
รายรอบใจ รายรอบสรรพสิ่งที่นับวันจะรานรุก
บุกทำลาย ความอ่อนโยนจากใจ มนุษย์เมือง
เมื่อวานนี้ ดวงนั่งรถไป..ยังสถานที่หนึ่งในดวงใจ
และดีใจ ที่เห็นมากมายพันธุ์ไม้.....
เห็นลั่นทมดวงดอกพราวขาวสวยท้าทายสายลมร้อน ....
ดวงขอร้องให้คนงานคนดีมีน้ำใจงาม....
ช่วยป่ายปีนเก็บมาให้ดมชมงามแค่สองช่อพอจะเสียบ
แจกัน.....
นาทีนี้....ลั่นทมขาวกำลังส่งกลิ่นอวลหวานเศร้า
เคล้างานเขียนบทนี้ของดวง..ตรงหน้า......
และดวง คิดถึงผู้อ่าน ด้วยดวงใจที่หวานเศร้าเร้าดวงใจพอกัน..........
ไม่ว่าคุณ.....อายุเท่าไร...เป็นใคร....อยู่ที่ไหน...
จงรับรู้..รับทราบ....ไว้ด้วยเถิดว่า........
ในโลก....ใบเล็กๆใบนี้...ณ..มุมหนึ่งของประเทศนี้
ที่มากมีปัญหา มีผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อดวง
ได้ส่งรัก ปรารถนาดี มาด้วยหวัง
ให้ทุกคนได้มียามเช้าในใจ ในชีวิต ในความฝัน ให้
สวยงาม สดใส พอกัน ด้วยใจทั้งดวง เลยค่ะ.......
และโดนเฉพาะ คนดีที่ดวงแสนรัก
ที่จำต้องอยู่ห่างต่างแดนแสนไกล.....ที่ซิดนี่ย์....
ที่ฮาลิแฟก เมืองแสนหนาวในแคนาดา
ที่ครีบแลนด์ ดินแดนในฝันที่วันหนึ่งดวงอาจจะได้ไปเยือน
สามดวงใจ ที่ดวงนับวันรอคืนให้หวนกลับมา
มียามเช้าแสนดีในชีวิตด้วยกัน
ในวันหนึ่งนี้ที่คงไม่นานเกินรอ
ไม่ต้องเงียบเหงา เหว่ว้า ท้าลมหนาว
ด้วยไกลบ้านรานร้าวใจ อีกต่อไปนะคนดี.......
21 สิงหาคม 2546 01:23 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=485
ลั่นทม ชมพูแดง บานชูช่อ
พราวละออ รอพรายฝน หล่นยามค่ำ
การะเวก เสกมนต์ ปนระกำ
เรไรร่ำ จำปีพราก จำจากลา..
แก้วเพ้อพ้อ รอหวาน กลางใจพี่
รอคนดี ที่ใจดำ ไม่ห่วงหา
แก้วเกลื่อนกล่น พรมพร่าง ร้างชีวา
รอรอท่า ระทมที่ พี่เปลี่ยนใจ..
เล็บมือนาง กวักหัวใจ ไยไม่กลับ
ลาเลยลับ ลืมเลือนลาง ห่างหวามไหว
กล้วยแตกหน่อ เป็นหวีคล้อย คอยน้อยใจ
พี่จากไป อยากบวชชี หนีรักตรม...
พุด..เสี่ยงทาย รอดอกหาย สายจนค่ำ
เข็มขาวพร่ำ ร่ำร้อง ปองรักขม
กล้วยไม้ม่วง ร่วงราวโศก รักระทม
กุหลาบตรม คาต้น จนแปลกใจ..
ราตรีหวาน บานเศร้า ราวร่ำไห้
สายหยุด หยุดเสน่ห์หาย ราวหวั่นไหว
ลำดวนเอ๋ย เคยรอ ใจดวลใจ
ใครหนอใคร ใจไม่จริง ทิ้งจนตรอม!
ฟ้าครึ้ม..พยับเมฆเทาทึม
ดวงอาทิตย์สีไพลลอยเรี่ยดงไม้
สาดสายประกายแสงทอง ส่องสีหวานนิ่มนวล
ทอทอดลอดผ่านร่องเรียวไผ่ และเรียวปีบใบระยิบ..
เกิดประกายระยับรับแดดอ่อนอุ่น..
ไม่นาน..ฟ้าพลันผันแปรเปลี่ยนสี
ทิ้งเวทีหวานเป็นพายุไหวไกวกิ่งไม้ให้โอนเอนไปมา ตามแรงลม
ฝนเริ่มลงเม็ดพราว ปลิบปลอย
พลอยให้ใบจำปีปลิดปลิวลิ่วลอยคว้างพร่างพื้น..
ไพล..ค่อยค่อยก้มลงเก็บใบไม้ ด้วยใจดวงล้า..
คว้าแจกันดินเผามาจัดแจรงใบไม้หลากสี
ด้วยใจดวงดีดวงละมุนดวงเดิมๆ
ใบจำปีไล่โทนสีน้ำตาลอมทอง อ่อนแก่
และแม้แต่ใบออกแดงแดงแห้งกรอบ
เป็นแจกันใจแจกันใบไม้ ที่ไพลคิดว่างามแปลก
พิเศษพิสุทธิ์ที่สุดในโลก ณ.นาทีนี้
ทันทีที่มองเพ่งมองพิศด้วยตาภายในดวงที่สาม
เห็นงามง่ายงามสัจจะงามธรรมดาธรรมชาติ
และแฝงฝังความดายเดียวเปลี่ยวเหงาในงามเงียบนั้น
ไพลทรุดตัวลงนั่ง..ตรงเก้าอี้ไม้ไผ่ เก้าอี้ในดวงใจ
ประจำใจที่ดวงรักเป็นนักหนา
ค่าที่มันทำให้ได้ชิดใกล้ธรรมชาติๆธรรมดาๆ เสียเป็นยิ่งนัก
ในคลองตาพราวพร่างละเมียดละมุน
กับสิ่งที่บางคนมองผ่าน สิ้นไร้หวานสิ้นไร้ความเข้าใจ..ไม่อยากสัมผัส..
ท่ามกลางฝนพรำ ....
ไพลนั่งนิ่งเงียบให้เฉียบเย็นของสายฝนสายวสันต์ลา..พร่างพรมลงมาพร้อมหยาดน้ำตาพร่างพรายไปพร้อมกัน!
20 สิงหาคม 2546 09:43 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=133
หอบกิ่งรักมาวางลงที่ตรงหน้า
อ้อนใจว่าให้ปักใหม่ในใจฝัน
ลืมแล้วหรือศรัทธาใจเป็นเดิมพัน
คนรักกันควรอภัยไม่ใจดำ!
เจ็บเจียนตายคล้ายหินทับใต้หล้าโลก
ยิ่งกว่าโศกเกินกว่าเศร้าร้าวใจช้ำ
บทเรียนนี้ที่สาสมลงโทษทำ(โทษฑัณท์)
มันกระหน่ำซ้ำทรุดหยุดหายใจ!
หากสาใจไม่พอก็ถือว่ามิใช่รัก(หมดสิ้นรัก)
แค้นสาหัสมากกว่าว่าจริงไหม
คนรักกันไม่ทำร้ายให้เสียใจ
ให้อภัยเข้าใจกันวันผ่านมา...
เขียนไม่ออกบอกไม่ถูกปลูกไม่ขึ้น
หลับหรือตื่นผวาว่าโหยหา
ทุกฉากตอนเคยอ้อนใจทุกวันมา
ลบเหว่ว้ามาเติมฝันสร้างมั่นใจ..
ฤาสายสวาทขาดสิ้นแล้วแก้วสวยหวาน
ช่อรักรานปลิดกลีบสิ้นถวิลไหว
เพียงพระพรหมส่งคนมาทำร้ายใจ(ทดสอบใจ)
เดินจากไปหลังชนกันตราบวันตาย!
เขียนแทนทุกดวงใจที่หัวใจกำลังอยู่ในห้อง..ในห้วงไอซียูนะคะ
โรคนี้..ขึ้นอยู่กับคุณหมอค่ะ
เมตตารักษาหรือว่าสุดเยียวยาแล้ว
จนต้องบอกคนไข้ว่า...ให้เปลี่ยนหัวใจดวงใหม่..
และสำคัญที่สุด..คุณหมอต้องมีคำอธิบาย
ให้คนไข้ทำใจยอมรับได้เสียก่อน..นะคะ
ก่อนจะลงมือ...ลงมีด..กรีด..ให้..หายเจ็บชั่วชีวิต!
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=133
ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า
สวลี ผกาพันธ์ #อ.กวี สัตโกวิท : : Key Eb
ฆ่าฉัน ฆ่าฉัน ให้ตาย ดีกว่า
ใย ถึงไม่ เข่นฆ่า และไม่ ใยดี
ทิ้งฉัน ขื่นขม สมใจ ผละหนี
ฝากไว้ คือความ บัดสี
ราคี ติดกาย
ฆ่าฉัน ฆ่าฉัน ให้ตาย ดีกว่า
ให้ พื้นดิน กลบหน้า พอจะ หลบอาย
เศร้านัก ชาตินี้ รู้ดี เมื่อสาย
เจ็บรัก หักทรวง สลาย
โหดร้าย สิ้นดี
ไม่ ปรารถนา แล้วมารักกัน ทำไม
ฉันเลว อย่างไร
ฉันเลว แค่ไหน กันนี่
ถึง สลัด รัก-ไม่ ปรานี
ทำเสีย ป่นปี้
เหมือนฉัน ไม่มี หัวใจ
ฆ่าฉัน ฆ่าฉัน ให้ตาย ดีกว่า
ชีวิตนี้ ไร้ค่า จะมอง หน้าใคร
ไม่รัก มาผลาญ ฉันใช่ เหล็กไหล
อนิจจา ฉัน ทนไม่ไหว
ต้องตาย ต้องตาย สักวัน
ฆ่าฉัน ฆ่าฉัน ให้ตาย ดีกว่า
ชีวิตนี้ ไร้ค่า จะมอง หน้าใคร
ไม่รัก มาผลาญ ฉันใช่ เหล็กไหล
อนิจจา ฉัน ทนไม่ไหว
ต้องตาย ต้องตาย สักวัน...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
945
